|
5 juli 2019 |
Na 25 jaar en 26 edities is Rock Zottegem een certitude in ons festivallandje. Het begon voor het eerst in de zomer van 1994 op en rond de Markt in Zottegem. Gestaagd groeide het festival uit zijn voegen. Het stadcentrum werd noodgedwongen omgeruild voor de schitterende locatie aan de Bevegemse Vijvers.
Een line-up van een zomerfestival is doorgaans een mannelijke bedoening. En dat was op Rock Zottegem 2019 niet anders. Na een eerste hittegolf was de temperatuur gelukkig heel wat draaglijker. Jong geweld werd hier alweer gekoppeld aan vaste waarden uit de rockscène. De organisatie staat dan ook bekend om zijn eclectische affiche. Black Leather Jacket mochten de spits afbijten op de Crazy Mainstage. En of ze er goesting in hadden… De buren in Essen praten er nog over. Black Leather Jacket, vier jonge twintigers dat garant staat voor compromisloze garagerock. Twee jaar geleden zat de band in de finale van Stu Bru’s Nieuwe Lichting. Met hun rauwe sound en catchy hooks mocht Black Leather Jacket, Rock Zottegem anno 2019 op gang trekken. Vrijwel onmiddellijk zetten The Jacket’s het jonge volkje naar hun hand. De single ‘Village People’, dat zelfs een hitje was op StuBru, werd ook hier luid meegebruld. De vele ‘ohohoh’s’ werden knap ingevolgd met snijdende gitaarriffs, beukende baslijnen en wel zeer explosieve drumpartijen. En dat was ook niet anders met de snedige binnenkomer ‘Western World’ en het nummer ‘One Last Time’. Black Leather Jacket gaf meteen zijn visitekaartje af. Nice... en een meer dan geslaagde set! De rapsensatie Gers Pardoel is aan zijn tweede passage toe in Zottegem. Eerder was hij ook op de afsprak in 2013. De Rotterdamse Gerwin ‘Gers’ Pardoel is vooral bekend van zijn hit ‘Broodje Bakpao’. De tent liep vol en als ervaren rapper vindt ook Gers onmiddellijk omgang met het jonge publiek. Hij opende met ‘Morgen Ben Ik Rijk’ uit zijn debuutalbum. Wie is er gekomen met genoeg energie, vraagt Gers.. Houden zo, brult hij nog even na.. Gers had voor de gelegenheid een strakke ritmesectie meegebracht. Al wilde hij wel heel wat meer middenvingers en hakkers bij zijn song ‘A Love Affair’. Plots laat hij Clouseau’s ‘Anne’ op ons los, dat naadloos overslaat in ‘Louise’. Ik jullie nodig, brult Pardoel voor de zoveelste keer… en hij blijkt ook te weten dat België bekend staat voor zijn kutwegen, en onze ‘fuck Koning’. Na deze onzin dan toch maar liever ‘Zijn’ en ‘Bagagedrager’. En deed hij haast iedereen meezingen op ‘Een Wereld Zonder Jou’. En toen kwam Pardoel’s ‘mémoire de glans’ toen hij zijn soundproducer een veeg uit de pan gaf omdat hij de tape te vroeg had gestopt. Maar hij heeft blijkbaar genoeg energie om een hele dag te spelen, maar er zijn fuckin’ regels. En daar houdt hij niet van! Gers Pardoel sluit dan maar af met ‘Ik Neem Je Mee’. De Amerikaanse folk-punkband Flogging Molly werd in 1997 opgericht in Los Angeles in de pub Molly Malone’s. Hun sound fladdert ergens tussen punkrock en Ierse folkmuziek. Onder leiding van de in Dublin geboren Dave King (zang, akoestische gitaar, banjo, bodhrán) staat een zeskoppige band. Samen met zijn vrouw Bridget Regan (viool, fluit, doedelzak) vinden ze in Dennis Casey (elektrische gitaar), Nathen Maxwell (basgitaar), Bob Schmidt (mandoline, banjo), George Schwindt (drums) en accordeonist Matt Hensley de ideale ritmesectie. Het nummer (No More) ‘Paddy’s Lament’ deed ons meteen aan The Pogues terugdenken. En als ook nog eens ‘Drunken Lullabies’ door een verhitte feesttent kolkte ging het spreekwoordelijke dak er bijna af. Het stagediven kon beginnen. En ook ‘Devil’s Dance Floor’ en ‘What’s Left Of The Flag’ gingen er mateloos in. King laat heel wat ruimte aan zijn bandleden om te soleren en ‘Life In A Tenement Square’ gaat over zijn geliefde Dublin, wat ooit een shithole was in zijn tienertijd. ‘Float’ was een volgende hoogtepunt, net zoals ‘Devil’s Dance Floor’, dat werd opgedragen aan een man op de eerste rij met een T-shirt van Johnny Cash. De song ‘Crushed’ kenmerkte zich met die typerende Ierse arrangementen, hypnotiserende accordeon en knappe vioolschikkingen. Naadloos werden Aretha Franklin’s ‘Freedom’ en Queen’s ‘We Will Rock’ tussen de song ingeweven. Met ‘If I Leave This World Alive’ werd op een waardige manier afscheid genomen van Zottegem. Flogging Molly, dat is nog steeds fiesta…! |
De Australische rockformatie Midnight Oil werd in Sydney opgericht in 1972 door drummer Rob Hirst, gitarist Jim Maginie en bassist Andrew James. Oorspronkelijk noemde de band Farm.
Een jaar later werd de charismatische vocalist Peter Garrett toegevoegd aan de formatie en trekken ze sinds 1976 door het leven als Midnight Oil. Met hun titelloze debuutalbum uit 1978 kregen ze een ware cult-aanhang in hun thuisland. The Oils zijn dus terug van weggeweest. Maar hun vaak politiek getinte songs blijven verrassend en helaas brandend actueel. Ex--minister van Milieu Garrett, kenmerkt zich nog steeds door zijn dansbare moves. Openen met een van je grootste hits ‘The Dead Heart’ is enkel voor de groten weggelegd. En als hits als ‘Beds Are Burning’, opgedragen aan de onderdrukte Aboriginals in Australië én ‘Blue Sky Mine’ voorbijkwamen, begon het feestje pas echt. Maar voor we op deze afsluiters konden swingen serveerden The Oil’s heel wat moois. Met nummers als het subtiele ‘Redneck Wonderland’ en 'King Of The Mountain’ kreeg Garrett de tent aan het dansen. Het politiek getinte, en voor de meest domste president van het universum, werd ‘Put Down That Weapon’ op ons losgelaten. Met de boodschap ”The sin by silence when we should protest makes cowards out of men”, op zijn zwarte T-shirt maakt hij zelf een statement. Met ‘Only Memory’ herleefde de magie van de jaren tachtig. The Oil’s; ‘Beds Are Burning’…! Wie de Nederlandse Heideroosjes nog eens live wilde bewonderen moest op Rock Zottegem zijn. Omdat het in 2019, dertig jaar geleden is dat Heideroosjes werden opgericht, hebben de bandleden besloten om een aantal optredens te doen ter ere van dit jubileum. Maar wie had ooit gedacht dat Urbanus een link had met Heideroosjes. Op een van zijn vele voorstellingen dolde Urbanus dat hij een nummer had geschreven voor de Limburgs hardrock formatie De Heideroosjes. Het was dan ook, samen met ‘Oh Heideroosje’ van De Havenzangers, de intro voor vanavond. Ze zijn er een tijdje tussenuit geweest maar op zanger/gitarist Marco Roelofs, Frank Kleuskens (gitaar, vocals), Fred Houben (bas) en drummer Igor Hobus zit nog steeds geen sleet. De deur werd ingetrapt met ‘Scapegoat Revolution’, meteen een eerste kraker. Stagediven werd de security hun deel. En niet voor het laatst. En ook hier speelt de actualiteit ook nog steeds een grote rol in hun songkeuze. ‘Time Is Ticking Away’ en ‘Damclub Hooligan’ waren net als ‘Lekker Belangrijk’ opwindende chapiters. Hiphop, punkrock en nog een laatste keer uit de bol op ‘I’m Not Deaf’. Het ga hun goed! Van Nederlandse hiphop naar Amerikaanse nu-metal/rapcore. Het is maar een kleine stap voor de uit Jacksonville, Florida afkomstige Limp Bizkit. Zanger Fred Durst verkocht met zijn band wereldwijd meer dan 50 miljoen albums. Nieuwe nummers als ‘Gold Cobra’ en ‘My Generation’ ging er dan ook vlotjes in bij een steeds dronken geworden publiek. De extravagante gitarist Wes Borland had er zin in, stond uitgedost op het podium, en slaat de ene riff na de andere tijdens ‘Break Stuff’ tegen het irreële aan. Klinkt dit alles niet clichématig ? Neen, niet echt. Ze weten al geen ander hoe een feestje op te bouwen. Tot ze wat aanmodderden met een Pearl Jam en Nirvana’s medley. Rock en entertainment gaan blijkbaar nog steeds hand in hand bij Limp Bizkit. Wie ook een party aan de gang kan houden is Regi. We waren toen al ruim na 01u00 toen Regi Penxten het Fest. mocht afsluiten. Wie 25-keer het Sportpaleis kan laten vollopen, en meer dan dertig top 10 hits scoorde in Vlaanderen, verdient een plekje op Rock Zottegem. ‘Where Did You Go’ (Summer Love) en ‘Ellie’ werden vlekkeloos meegezongen en hits als ‘Walk On water’ en ‘Sunrise’ werden pretentieloos de nacht in gezwierd. Waar zijn die handjes.. En dan was er nog een Lamoral DJ set die doorging tot in de late uurtjes. Maar dat lieten wij wenselijk over aan het jonge volkje. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025