14 september 2019
zaal dommelstroom, dommelen (NL)

REPORT: lambert smits
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: johan en john
Voor deze eerste editie van Rumble at the Dommel had organisator Johan van Meurs drie internationale acts geafficheerd. Omstreeks 20.15u mochten de uit Eindhoven afkomstige Cherry Red de avond op gang trekken. Met Marjan Jonkers heeft de band niet alleen een talentvolle zangeres, maar tevens een saxofoniste in haar rangen. Op de playlist stonden een aantal klassiekers die de band toch van een eigen twist wist te voorzien. Indruk maakte Marjan zeker met haar versie van ‘Fine Brown Frame’, een hit van Lou Rawls, waarbij ze een rondje door de zaal deed. Verder noteerden wij een leuk ‘Great Balls Of Fire’ en klasbak ‘Route 66’, waar Erik den Tuinder, met een knappe solo, zijn talent op de zes snaren in de spots plaatste.
Als je een lijstje zou maken van meest bekwame rockabillygitaristen, dan positioneert de Engelse Darrel Higham zich in de hoogste regionen. Het was dan ook een opsteker van formaat dat Darrel samen met zijn trouwe Enforcers de volgende act was. Darrel groeide op met de muziek van Elvis en Eddie Cochran. Muziek die hij nog steeds een warm hart toedraagt. In 1992 toerde hij zelfs gedurende zes maanden in de USA met de originele begeleidingsband van Cochran. Bovendien was hij co-writer voor de allereerste biografie rond zijn idool en in ‘Elvis The Musical’ in 1996 fungeerde hij als leadgitarist. 
Hij speelde met de allergrootsten, zoals Robert Plant, Jools Holland, Imelda May, Sharon Shannon, Shakin’ Stevens, Jeff Beck, Billy Lee Riley, Rocky Burnette, Bono en Paul McCartney, om er maar enkele te noemen. Naast het feit dat hij een super gitarist  is, beschikt de man tevens over een uitermate knappe stem. 
Onlangs bracht hij zijn album ‘Bop Machine’ uit, waaruit hij enkele nummers putte. Verder serveerde hij, naast eigen werk een sublieme versie van ‘Rockin’ Daddy’. Afsluiten deed hij, met hoe kan het ook anders, met een luid meegebruld ‘Somethin’ Else’ van Cochran. Schitterende set!
Uit een ander vaatje tapten de Zweedse Go Getters. Het trio draait al enkele decennia mee in de rockabillymolen en wie de band reeds aan het werk zag, weet dat deze heren garant staan voor pure, rauwe  en onversneden rockabilly, badend in de geur van motorolie en verschroeide banden. Staande drummer en zanger Peter Sandberg is de spil. Met een tomeloze energie vuurt hij zijn kompanen op staande bas en leadgitaar aan. Naast eigen werk, was het rondje Bo Diddley, met ‘Mona’ en ‘Who Do You Love’, zeker één van de hoogtepunten. Peter kwam echter ook emotioneel uit de hoek, toen hij met a capella gebrachte nachtwensen zijn performance dacht af te sluiten. Het lukte hem echter niet, want het publiek kon hem overtuigen van een tweede toegift.
Even na middernacht zat de eerste Rumble at the Dommel erop. Johan en John mogen terecht fier zijn. Drie klassebands programmeren op de eerste editie, het mag misschien makkelijk lijken, maar wees er maar zeker van, dat er heel wat telefoontjes en mails aan vooraf zijn gegaan. Hopelijk mogen we Rumble at the Dommel ook volgend jaar in onze agenda opnemen.