donderdag 9 mei 2024​
MUZE-café, Heusden Zolder

Report: Sis Vanhoof 
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Move2Blues
Als afsluiter voor dit nieuwe seizoen mochten we met Rusty Zinn Blues Band een grote naam ontvangen in het Muzecafé. Het was dus uitkijken  naar deze Amerikaanse zanger-gitarist-songwriter, die in een ver verleden (2005) ook  al passeerde in Hasselt in organisatie voor Move2blues . Dat deze 54-jarige Rusty Zinn een netwerk heeft opgebouwd in de blueswereld mag duidelijk zijn na samenwerking met onder andere Kim Wilson, Marc Hummel, Luther Tucker, Snooky Pryer, James Cotton, Rick Estrin, Billy Boy Arnold,...

Palmares
Het was overigens Kim  die Rusty Zinn opmerkte op de befaamde Amerikaanse bluesfestivals en dat mondde uit in een samenwerking want Zinn speelde een tijd mee in de band van Wilson,  die hem aan een eerste plantencontract hielp als solodebuut Sittin’ & Waitin’ (1996) bij het toplabel Black Top Records. Maar vooraf was er de inbreng van Zinn op Kim’s album ‘That’s Life’ (1994) en hij kende diens kwaliteiten. Ondertussen heeft de uit Oakland afkomstige Amerikaan een lange weg afgelegd met een zevental eigen albums, met een gevarieerde insteek, gaande van jazz, blues tot soul en reggae. Maar ook als gastmuzikant bij grote artiesten kan hij een palmares voorleggen dat wenkbrauwen doet fronsen. Dat zijn optredens vaak erg divers zijn is genoegzaam bekend. Rusty Zinn wordt niet enkel geprezen om zijn virtuoze gitaarspel, maar ook door zijn soulvolle stem. Het was dan ook uitkijken naar de komst van deze veelzijdige muzikant, die begeleid werd hammondspeler Dirk Van der Linden en Marc Tee (Thijs), die voor deze gelegenheid de drums hanteerde. Eerstgenoemde is een grote naam in de Belgische jazzwereld en ook multi-instrumentalist/producer Marc Tee heeft een enorm netwerk in de blues-en rootsmuziek.

Keelontsteking
Jammer genoeg werd aangekondigd dat Rusty Zinn opgescheept zat met een keelontsteking en dat dus van zingen geen sprake kon zijn en ook spreken werd door de frontman dan ook tot een minimum herleid. Jammer. Het was dus niet makkelijk werken voor de recensenten, ook bij gebrek aan een setlist. ‘Cool Breeze’ was de start van drie instrumentale nummers, vooral met jazzy-insteek. Voor de liefhebbers zeker te pruimen, vooral de manier van spelen van het trio voelde goed aan. 
​
Het was vlug duidelijk dat hier drie topmuzikanten aan het werk waren. Rusty toonde bij momenten zijn vaardigheid op gitaar en ook de hammondgeluiden van Dirk  werden gewaardeerd. Ook Marc Tee liet zich drum-en stemgewijs gelden met een aantal fraai gebrachte bluesnummers. We herinneren ons vooral ‘I Have The Same Old Blues’ (Magic Sam), gedragen door een uitstekende gitaarsolo.

Rustpauze
Ook de tweede set draaide op eenzelfde elan verder met een mix van jazz en blues. Een Succesnummer was alvast ‘Get My Hat’, waarin Marc over de kaalhoofdigheid zong met belangrijke ondersteuning van gitaar en de hammond. Daarna toverde Rusty gitaargewijs in een nieuw instrumentaaltje heel wat gefraseerde solo’s uit de mouw. Ook volgden nog een aantal vocale hoogtepunten van een zingende Marc Tee (o.a.’To Many Women on My Mind’) om te eindigen met een sterk instrumentaal nummer. Als toegift herinneren we ons nog ‘I Hear You Knocking’ om daarna te besluiten met een instrumentale rocksong. Twee behoorlijke afsluiters van Rusty Zinn Blues Band.
​
De organisatie gaat nu een rustpauze in en kan met tevredenheid terugblikken op wat voorbij is. De muzikale draad wordt terug opgenomen op donderdag 12 september met het Belgische viertal Shakedown Tim Band.