3 MEI 2019
CAPITOOL, GENT

Report: patrick van de wiele
pHOTOS: Vanhamel, Jan Frederik
​
Met dank aan: LIVENATION

Het levensverhaal van diva Tina Turner is al aan bod gekomen met de autobiografie ‘My Love Story’, die ik HIER besprak. 
Deze keer werd datzelfde item in een musical gegoten, in een productie van Bernhard Kurz. Het is meer dan 35 jaar geleden dat haar comeback album ‘Private Dancer’ meer dan 20 miljoen maal verkocht, en bekroond werd met 4 Grammy’s.  Deze show belichaamde haar turbulente leven met veel muziek, dat bestond uit een aanvankelijk succes, het leven met een drugsverslaafde en gewelddadige man, een pijnlijke scheiding en een comeback als een raket. Deze muzikale tijdreis werd centraal in de verf gezet door actrice/zangeres Coco Fletcher, die verrassend goed op Tina lijkt.
We kregen het logo van de Duitse zender ZDF te zien met de tune van de Eurovisie in 1970. Op het podium hadden een drummer, een gitarist, een bassist, een keyboardspeler en een saxofonist plaats genomen. Een verteller kwam ons aankondigen dat we ons in het Olympia in Parijs bevonden, en dat de Ike & Tina Turner Revue hier te gast was. Tina zelf kwam met 2 Ikettes al dansend in een vaart de scène op, en zetten ‘I Wanna Take You Higher’ in. Achter hen werden beelden van de echte Tina vermengd met deze. ‘Bold Soul Sister’ werd de volgende song, waarna de Beatlescover ‘Come Together’ eraan kwam. En ‘Proud Mary’ volgde erop.
Vervolgens kwam een presentator ons vertellen dat in 2009 alleen, Tina voor 90 uitverkochte concerten gezorgd had, en in Rio maar liefst voor 180.000 fans opgetreden was. Tijdens haar laatste tournee deed ze 13 landen aan. Met een mengeling van blues, R&B, soul, rock en pop wist ze zich doorheen de jaren te handhaven.
Maar nu was het de moment om aan die muzikale tijdreis te beginnen, en dat begin situeerde zich in de Club Manhattan, waar Ike Turner & The Kings of Rhythm optraden. De Sun Recording Studio in Memphis (ja, die van Elvis Presley) was geïnteresseerd in hen en ze namen er singles op. Op een dag kwamen er 3 dames op auditie, en Tina’s stem blies Ike zo achterover toen ze ‘Rock Me Baby’ voor hem zong. Ike lijfde de Ikettes als background- en dansgroep in, en Anna Mae Bullock (zo noemt Tina echt) werd leadzangeres. Anna Mae riep luidkeels “shake a tail feather” en prompt werd een cover van Arthur Conley’s ‘Sweet Soul Music’ ingezet.
De presentator zong daarna een cover van James Brown’s ‘I Feel Good’, en eiste van Ike een hoger loon, maar die ontsloeg hem prompt en verving hem door Anna Mae. ‘A Fool in Love’ werd de volgende track, waarna Sue Records Ike & Tina Turner onder contract nam. ‘I Think it’s Gonna Work out fine’ volgde daarop, waarna warempel een cover van Wilson Pickett’s ‘Land of 1000 Dances’ volgde. Dit alles in een uiterst swingend tempo uiteraard. Het befaamde ‘Nutbush City Limits’, dat overigens verwijst naar Tina’ geboortedorp in Tennessee, mocht niet ontbreken.

Toen kwam een discussie in een kleedkamer tussen Anna Mae en de overige Ikettes in beeld, waarbij de relatie met Ike ter sprake kwam. Tina bleef bij haar standpunt en verdedigde Ike zelfs. Maar enkele minuten later zong ze het duet ‘I’ve Been Loving You Too Long’ met Ike (een cover van Otis Redding), wat uiteraard het begin van het einde van hun relatie symbolisch in de verf zette.
En toen was het pauze.
 
Deel twee opende met de titeltrack uit de James Bond film ‘Goldeneye’, waarna een verteller in de persoon van Roger Davis, ons kwam meedelen dat in 1987, Tina diep in de schulden zat. Twee eerdere soloalbums waren geflopt, maar Roger belde naar Rod Stewart om Tina in zijn voorprogramma te krijgen, en die ging akkoord. Aansluitend pleegde hij een telefoontje naar Capitol Records in Londen, waarna het hem lukte haar als solo-act vast te leggen. De conditie was wel dat ze de Al Green cover ‘Let’s Stay Together’ inzong. ‘What’s Love Got To Do With It’ werd haar tweede single, wat Tina eerst niet wou inzingen, maar het toch deed. Aansluitend kwam er een telefoontje van acteur/producer Mel Gibson, die Tina wou voor een rol in zijn nieuwe film ‘Mad Max III: Beyond Thunderdome’.  Tina mocht zowel acteren als de titeltrack ‘We Don’t Need Another Hero’ inzingen. Het werd een succes, en de song vertolkte ze in haar metalen kleed uit die prent.
Vervolgens kwam een resem hits op gang, beginnend met ‘River Deep, Mountain High’, ‘I Can’t Stand the Rain’, ‘Better Be Good To Me’, en haar comebacksong ‘Private Dancer’. Tijdens die laatste song werden de bandleden voorgesteld, en aansluitend keerde ‘Proud Mary’ in volle swing terug. De Ikettes en de vertellers werden ook aan ons voorgesteld, waarna met ‘Simply The Best’ werd afgesloten.
Maar het publiek kreeg er niet genoeg van, en als bisnummer werd nogmaals voor ‘Nutbush City Limits’ gekozen. Daarbij mochten afwisselend de vrouwen en mannen meezingen.
Het was een energieke show geworden, die de diva liet zien zoals ze was: een podiumbeest met heel veel energie.
De show was de volgende dag ook in het Stadsschouwburg in Antwerpen te zien.
Ik heb er alleszins van genoten!