|
9 maart 2018 |
Porcupine Tree is niet meer. Officieel bestaat de groep nog maar na ‘The Incident’ uit 2009 werd er niks meer van gehoord. Alle leden werkten nadien aan soloprojecten. De voornaamste solo-artiest is natuurlijk Steven Wilson die enorm productief bleef en ook regelmatig België aandeed. Deze keer was de Ancienne Belgique aan de beurt maar dat begint nu toch wel echt krap te worden. Het was ook een tijdje geleden dat een artiest een avond vulde, zonder een aantal support acts op het publiek los te laten. Gewoon twee en een half uur met een pauze in het midden. Blootsvoets bracht hij weer een overzicht van zijn veelzijdige carrière. Porcupine Tree fans kregen maar liefst zes nummers aangeboden, waarbij ‘Lazarus’ de prijs voor het mooiste zachte nummer meekreeg, vlak op de hielen gezeten door ‘Pariah’. Ninet Tayeb was er echter opnieuw niet bij en deed haar ding vanop het grote doek. Schitterend kippenvel moment, dat wel, maar ik en velen met mij hadden haar wel eens live willen aanschouwen en aanhoren. Steven Wilson was als gewoonlijk omringd door topmuzikanten. Craig Blundell haalt net niet het niveau van Gavin Harrison, maar dat is natuurlijk geen schande.
|
Ook bassist Nick Beggs, gitarist Niko Tsonev en toetsenist Adam Holzman wisten hun mannetje te staan om deze perfectionist schitterend te begeleiden. Acht nummers uit de nieuwe ‘To The Bone’ werden voorgesteld aan het publiek, die ze echter al lang kende en uitbundig meezong. Soms hard, soms experimenteel met af en toe een lullaby en zelfs ‘Permanating’, een disconummer, wist Steven Wilson het publiek twee en een half uur te boeien. ‘Vermillioncore’ uit de EP ‘4 ½’ was een aangename verrassing. Als eerste encore, speelde Steven alleen met zijn gitaar, ‘Even Less’, één van de betere Porcupine Tree nummers uit 1995, om te eindigen met de titelsong van ‘The Raven That Refused To Sing’. Allemaal muziek van de bovenste plank, maar toch heb ik het gevoel, kan nostalgie zijn, dat de Porcupine Tree nummers iets beter zijn en daarenboven ook de herinnering dat de echte Porcupine Tree nog een trapje hoger stond. Maar daar zal niet iedereen het mee eens zijn. Zeker niet de mensen die met een tevreden glimlach naar buiten kwamen.
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024