25 januari 2024 
Farnham Maltings, Farnham (UK

Report: Eddy Bonte
Foto's: Eddy Bonte ©

Gary Fletcher was niet enkel de bassist van The Blues Band van het prille begin [1979] tot het zoete einde [2023], maar ook een gewaardeerd songleverancier van de groep - denk maar aan ‘Green Stuff’. Omdat een deel van zijn schrijverstalent niet bij het concept van het kwintet aansloot, bouwde hij vrij snel een solocarrière uit om begin deze eeuw over te schakelen naar The Gary Fletcher Band, die ondertussen al vier cd’s uitbracht bij labels als BGO en Repertoire. 
Ik heb Fletcher altijd beschouwd als een volleerd liedjesschrijver, zodat het van de arrangementen, de bezetting en het instrumentarium afhangt of een song nu meer naar het ene of het andere genre overhelt. Eigenlijk vatte de zanger, gitarist en componist Fletcher zijn stijl zelf samen, toen hij, onbewust, de avond opende met ‘Let’s play some songs’.
Het sextet zette dan ook in met de trage en gevoelige nummers ‘I’ll Never Leave You’ en ‘No Shadow on the Wall’, waarbij vooral het samenspel tussen de viool [Tom Leary] en de lead gitaar [Nick Ritchie] opvielen, zoals de combinatie van de viool en de mondharmonica [Alan Glen] op andere nummers. De banjo van Fletcher [op ‘Hearsay’] en de mandoline van Leary creëerden een folk- en country-achtige sfeer, terwijl ‘So Long Love’ en ‘You Can’t Quit Your Love’ het etiket ‘ballade’ verdienen.
De ingetogen versie van de klassieker ’Nobody’s Fault But Mine’ wordt afgewisseld door het opzwepende ‘Flatfoot Sam’, de rocker ‘Can’t Live with You, Can’t Live without You’ en het overbekende Jimmy Reed-nummer ‘Baby, Why You Wanna Let Go’, beter bekend als ‘Baby, What You Want Me To Do’.
Dat Fletcher begaan is met de toestand van de mens en de wereld, blijkt dan weer uit ‘It’s All Trouble’ en ‘Jacob Burkle’, een aanklacht tegen slavernij.
In zijn eigen groep, speelt Fletcher géén bas. Dat laat hij over aan de klassiek geschoolde Andy Billups, terwijl Sam Kelly op drums en percussie altijd de juiste slag weet te vinden bij al die zachtaardige en kwetsbare liedjes. 

Gary Fletcher was not only The Blues Band’s bassist, but also a regular purveyor of fine tunes, such as ‘Green Stuff’. As some of his output didn’t fit The Blues Band’s idiom, Fletcher soon developed a solo career, switching to a flexible full band format in the beginning of this century – and releasing four albums on labels such as BGO and Repertoire.
I have always seen Gary Fletcher as a song-writer whose mind is not set on genres, but on the craft itself. I was, therefore, pleasantly surprised, when he opened this long set with ‘Let’s play some songs’.
The sextet took off with slow and gentle tunes such as ‘I’ll Never Leave You’ and ‘No Shadow on the Wall’, displaying beautiful and effective interplay between the violin [Tom Leary] and the lead guitar [Nick Ritchie] – with Fletcher’s banjo and Leary’s mandolin creating a folky and countryish atmosphere, for instance on ‘Hearsay’. More interactions would follow, with Alan Glen’s harmonica playing a major role.
Apart from ballads [e.g. ‘You Can’t Quit Your Love’] and a subdued cover of versions of ’Nobody’s Fault but Mine’, the band would also rock and swing with ‘Flatfoot Sam’ and the Jimmy Reed classic ‘Baby, Why You Wanna Let Go’, aka ‘Baby, What You Want MetTo Do’. Fletcher’s lyrics are often philosophical, as in the anti-slavery song ‘Jacob Burkle’.
The rhythm section consists of the demanding and classically trained Andy Billups on bass [allowing Fletcher to concentrate on vocals, slide, guitar and banjo] and a very thoughtful and most subtle Sam Kelly on drums and percussion.
This lovely collection of talent treated us to nineteen songs and, given time, would probably have continued for another half hour. 



​