14 augustus 2021
Zomerbar De Loereman, Moorsel

Report: Patrick Van de Wiele
Foto's: Patrick Van de Wiele ©

​Met dank aan: De Loereman​

Tijdens de zomerperiode rijzen pop-up zomerbars zo uit de grond. Zo is De Loereman in Moorsel er één, die ik eigenlijk niet kende. Deze kindvriendelijke zomerbar ligt vlak naast de fietsroute De Leirekensroute, en is alle dagen open. Sedert midden juni zijn er elke zaterdagavond gratis live optredens. Maar door de onweders en regenbuien van de voorbije weken was ik er nog niet geraakt. Afgelopen zaterdagavond was ik present voor het optreden van de sixties en seventies coverband The People’s Limousine. Zij staan borg voor een repertoire dat soul en rock uit die decennia omvat. De band bestaat uit vijf mannen, nl. zanger/gitarist Bruno Bonte, een bassist, twee gitaristen en een drummer, en één vrouw, die ook zingt.
Na een korte instrumentale intro uit ‘Fortunate Son’ van Creedence Clearwater Revival, volgde de soulklassieker ‘Knock On Wood’ van Eddie Floyd. Nog meer soul volgde, maar dan van Motown, met ‘My Guy’ van wijlen Mary Wells. Daarna kwam uit diezelfde stal wijlen Marvin Gaye aan bod met ‘I Heard it Through the Grapevine’, gevolgd door de Beatlesversie van ‘Twist and Shout’. Vervolgens was het tijd voor de blue eyed soul van wijlen Dusty Springfield met ‘Son of a Preacher Man’. Terug dan naar een popklassieker, nl. ‘Heart Full of Soul’ van The Yardbirds, waarna de Rolling Stones niet mochten ontbreken met ‘Paint it Black’. ‘It’s in His Kiss’ was het volgende nummer, gevolgd door ‘California Dreamin’’ wat we uiteraard kennen van The Mamas & The Papas. Daarna kwam nog maar eens Creedence Clearwater Revival aan de beurt met ‘Lodi’, en werd ‘Summer in the City’ van The Lovin’ Spoonful toepasselijk aangekondigd op deze mooie zomerdag. “The Wall of Sound” van Phil Spector was er ook bij, met ‘Be My Baby’ van The Ronettes, om daarna weer bij The Fab Four te belanden met ‘We Can Work it Out’. We bleven in datzelfde tijdperk met ‘We’ve Gotta Get out of this Place’ van The Animals, waarna een mooie versie van ‘White Rabbit’ van Jefferson Airplane gebracht werd, met de zangeres in de hoofdrol van Grace Slick. En toen was het tijd voor een korte pauze.
 

​​Met ‘Beast of Burden’ van The Rolling Stones werd deel 2 ingezet, en hun grootste concurrenten, The Beatles, volgden met ‘Eight Days a Week’. Nog meer muziek uit Liverpool volgde met het Beatlesnummer ‘Revolution’, om daarna weer bij Jefferson Airplane te belanden met ‘Somebody to Love’. Bill Withers, die ik ooit in Aalst live aan het werk zag, volgde daarop met zijn beroemde ‘Ain’t no Sunshine’. ‘Different Drum’ was mij onbekend, maar blijkt oorspronkelijk van Stone Poneys te zijn, nadat The Monkees het weigerden. Uit 1965 volgde daarna ‘Keep on Running’ van Spencer Davis Group, om weer bij soul te belanden met Ben E. King’s ‘Stand by Me’. En ja, nu ook weer kwam CCR aan bod met ‘Have You Ever Seen the Rain’. Op die avond was het droog, maar wanneer ik dit schrijf is het weer beginnen te druppelen. Stealers Wheel zong in 1973 ‘Stuck in the Middle with You’, en de hit ‘Time of the Season’ van The Zombies volgde daarop. Maar dan was het tijd om terug wat Motown op te voeren met de hit ‘My Girl’ van The Temptations. Mink DeVille’s ‘Spanish Stroll’ was de volgende track, en op de tonen van Nancy Sinatra’s hit ‘These Boots Are Made for Walkin’’ gingen we verder. Tot de rocktonen van ‘Jumpin’ Jack Flash’ van The Rolling Stones afsloten.
Maar niet getreurd, want er volgden nog 3 bisnummers, en dat waren allereerst het duet ‘Ain’t No Mountain High Enough’ van Marvin Gaye en Tammi Terrell, de Roy Orbison hit ‘Pretty Woman’ en tot slot de Nederlandse nummer 1 hit van Shocking Blue, ‘Venus’.
Zo zie je maar dat een coverband ook voor een leuke muzikale avond kan zorgen, en die kan best gratis doorgaan!