|
20 januari 2018 |
Er zijn niet zoveel souloptredens in ons land, dus aarzelde ik geen seconde om naar het Venetië van het Noorden te rijden, om deze tribute show bij te wonen. Miss Tina zelf is nu eenmaal de bestverkopende rockartiest aller tijden, en imitator Tess “Dynamite” Smith werd al eerder uitverkoren tot werelds beste eerbetoon aan haar. Tess zelf stond al op het podium met Janet Jackson en toerde als front act samen met The Commodores de wereld rond.
Met enige vertraging opende de band voor een bijna uitverkocht concertgebouw. Tess kwam het podium op en zette kordaat Wilson Pickett’s ‘Land of 1000 Dances’ in, gevolgd door de Phil Spector klassieker ‘River Deep Mountain High’. Onmiddellijk viel me de energie op die Tess uitstraalde, en geloof me vrij, die was vanop het balkon op de tweede verdieping merkbaar. Zij werd bijgestaan door een band, die bestond uit een drummer, een bassist, twee gitaristen, een keyboardspeler, een saxofonist, 1 achtergrondzanger en 1 achtergrondzangeres, en 2 danseressen. Die keyboardspeler bracht een solo, en er werd ons verteld dat Tina zelf geboren was in 1939, en in 1962 met Ike Turner huwde, en dat zij dacht dat het voor altijd was. Toepasselijk bracht Tess daarop de hit ‘Let’s Stay Together’, een cover van Al Green. Gedurende de show verwisselde ze meermaals van outfit, en dat was nu ook weer het geval. Met ‘Better Be Good to Me’ ging ze vervolgens de rocktoer op, die uitmondde in een gitaarsolo. Om vervolgens weer een stukje uit Tina’s leven te vertellen, nl. over haar huwelijksproblemen, die door de Beatles cover ‘Help’ gesymboliseerd werden. In 1976 was de maat voor Tina vol en ze nam toen de beslissing om hem te verlaten. Tess zette dat feit in de verf met ‘I Don’t Wanna Fight No More’. Tot 1981 hoorden we niks meer van haar. De achtergrondzangeres Suzy bracht ons Aretha Franklin’s ‘R. E.S.P.E.C.T.’, waarna Tess al dansend de Trammps’ hit ‘Disco Inferno’ inzette. Daarna volgden ‘What’s Love Got To With It’ en ‘Typical Male’. Tussendoor liet ze ons weten dat dit haar eerste maal in België was, en dat het haar vierde optreden op rij was. Ze vroeg ons wat er nu zo sexy aan Tina was, wat uiteraard vanuit de zaal met “her legs” beantwoord werd. Op de tonen van het welbekende ‘Nutbush City Limits’ veerde de zaal recht om mee te dansen. Nutbush, voor wie het nog niet wist, is het stadje in Tennessee, waar Tina als Anna Mae Bullock geboren werd. En toen was het tijd voor de pauze. |
Na een halfuurtje kwam de James Bondsong ‘Goldeneye’ aan de beurt, met daarna de hits ‘Two People’, ‘Steamy Windows’ en ‘What You Get Is What You See’. Tina’s comeback als soloartieste dateert uit 1984 toen Mark Knopfler (Dire Straits) voor haar de hit ‘Private Dancer’ schreef. Tess liet ons die vervolgens horen. En toen verdween ze achter de coulissen om plaats te maken voor haar achtergrondzanger die een rocknummer zong. Even later daagde ze weer op en ging met hem in duet. Tess stelde aan het publiek de vraag met wie Tina allemaal samengewerkt had, en daarop kwamen antwoorden als Bryan Adams, Eros Ramazotti, David Bowie enz. Zo koos voor ‘Cose Della Vita’ van Eros en bracht deze collaboratie mooi met haar achtergrondzanger. Verrassend was vervolgens haar keuze om een cover van Chris Montez’ ‘Let’s Dance’ te brengen, ook alweer in duet, met daarna David Bowie’s ‘Let’s Dance’. Ikzelf zat al een tijdje te wachten op het thema uit de sciencefictionfilm ‘Mad Max Beyond Thunderdome’ en dat kwam er eindelijk aan. ‘We Don’t Need Another Hero’ werd de volgende song, gevolgd door een cover van Robert Palmer’s ‘Addicted to Love’. Het tempo ging daarna naar beneden met de Ann Peebles’ cover ‘I Can’t Stand the Rain’, om daarna over te vloeien in een “nice and easy” begin van de wereldhit ‘Proud Mary’. Uiteraard barstte vervolgens de energie weer los met een drumsolo erin verwerkt. En dat was meteen het einde van de show.
Maar aanhoudend applaus deed allen terugkeren op de scène, en het langverwachte ‘Simply the Best’ klonk door de luidsprekers. Tess ging daarna over tot de voorstelling van de bandleden, waarna een langdurig applaus het bewijs vormde dat we wel degelijk van haar optreden genoten hadden. Dit mag dan ook een geslaagde tribute show genoemd worden! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025