woensdag 28 september 2022
Het Depot, Leuven

Report: Philip Verhaege
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: Het Depot
Met een trouwe aanhang en een carrière die haast vijf decennia omvat, zijn de uit Surrey afkomstige The Stranglers allang geen onbekende meer in ons Belgenland. Het Depot was dan ook al een tijdlang uitverkocht! Maar eerst maakten we kennis met de formatie Sovjet War. Een energieke band die een thuismatch speelt en hun ontstaan ergens hebben in 1979, toen nog gewoonweg The Sovjets genaamd.  Officieel gesplit in 1984, maar opnieuw tot leven gewekt in 2019.  Legendarisch is de langspeler ‘Live At The Lodo’ uit 2005, net zoals de cassette ‘Bootleg’. Hun sound spijkert zich ergens tussen oldschool- en postpunk. Beukende drums, snijdende gitaarriffs, Ed Thiriart’s groovy baslijnen én dan is er nog Bergy, een haast hype kinetische frontman die dolt met zijn doll. ‘The Nuthouse’, uit de verzamel LP ‘No Big Business 2.t’, ‘The Receiver’, ‘Guns For Fun’ en ‘The Fall’, break it up, fuck it up… het ging er allemaal vlotjes in en het klinkt (helaas) zo actueel. Sovjet War, what a mad house! Het nieuwe album ‘Psychopuppets’ liggen binnenkort in de winkelrekken. Check it out… 
The Stranglers dan maar…..Een tot in de nok gevuld Depot had meer weg van een broeikast, maar gelukkig hebben The Stranglers heel wat songs waar wij koude rillingen van krijgen. In 1977 speelden ze zowat de helft van Engeland aan flarden en kwam de grote doorbraak met het album ‘Rattusnorvegicus’. Stagetimes vanavond was exact 21u30 en met een hele resem van knappe en legendarische albums hebben de heren keuze in overvloed voor een fijn uitgekiend concert.
The Stranglers daar hadden we met zijn allen op gewacht. Het is een tumultueuze tijd geweest voor deze legendarische punkers, die vorig jaar met ‘Dark Matters’ een van hun beste albums uitbrachten. Toetsenist Dave Greenfield overleed helaas op 03 mei 2020 aan de gevolgen van een coronabesmetting tijdens de opnames. Drummer Jet Black is al een poosje op pensioen. Van de originele line-up blijft dus alleen zanger/bassist Jean-Jacques Burnel over. In de loop der jaren hadden ze een aantal touring muzikanten in dienst, maar momenteel bestaat de band uit zanger/gitarist Baz Warne, die zo’n tweeëntwintig jaar geleden in de line-up gleed, drummer Jim Macaulay en Toby Hounsham (keyboards). Het overlijden in 2020 van zanger/toetsenist Dave Greenfield heeft zijn sporen nagelaten bij de bandleden.
​​De moshpit was decennia geleden niet de veiligste plek bij concerten van The Stranglers. Nu bouwen de heren rustig hun setlist uit. Ze duiken in Leuven diep in hun rijkelijke discografie en vieren hun status als een van de meest geliefde en duurzame punkbands van Groot-Brittannië. Toen de lichten dimden en ‘Waltzinblack’ de komst van het kwartet op het podium aankondigde werd traditiegetrouw ‘Toiler On The Sea’, uit het album ‘Black and White’ uit 1978 in de steigers gezet. Pulserende en pompende baslijnen zijn haast een constante in songs als ‘Sometimes’ en  ‘Something Better Change’. We maakten ook kennis met nieuw werk uit de plaat ‘Dark Matters’ en songs als het meerstemmige ‘Water’ en ‘The Last Men On The Moon’, met dat typerende orgeldeuntje uitgroeiend uit een duisternis dat zich al snel verhief tot een hemels blauw denkbeeld.
​Het luchtige refrein van ‘Skin Deep’ was een meezingmoment, maar oud en nieuw materiaal omarmen dit alles moeiteloos.  ‘Nice ‘N’ Sleazy’ was alweer een ideale punkstonde, net zoals ‘Don’t Bring Harry’ een rustige ballade was met JJ achter de micro. Een song dat ook werd ingekleurd met fijn besnaarde gitaarriffs en ingetogen piano arrangementen. Een vrolijke synthesizer kleurde dan weer ‘Strange Little Girl’.
De klassieker ‘Always The Sun’ en het commercieel meest succesvolle nummer ‘Golden Brown’ bezorgen ons meer dan eens goosebumps. Ik dacht dat dit een rustige woensdagavond zou worden dolt Baz even met zijn fanbase, maar jullie zijn ‘fucking amazing’…hij zet gezwind het punkgevoelige ‘Enough Time’ en ‘Sweden’ (All Quiet on the Eastern Front) uit het album ‘Black & White’ in de steigers. Burt Bacharach ’s ‘Walk On By’ prijkt al langer op de setlist en was een ode aan Dave Greenfield, wherever you are, Dave…! Naadloos ging het naar het pittig en smerig klinkende ‘Peaches’, met zijn diep inspireerde basgroove. JJ Burnel is misschien wel de beste bassist in de muziekgeschiedenis. ‘Relentless’ en ‘Hanging Around’ brachten een einde aan de set. En toen moest ‘No More Heroes’ nog de Leuvense nacht worden gekatapulteerd.
The Stranglers en hun tijdloze klassieker, het is een band die de muziekwereld heeft gevormd en beïnvloed.