|
|
20 aPril 2017 |
|
Vertical Divider
De carrière van de in Canada geboren Whitney Rose begon pas goed te lopen toen ze verhuisde naar Austin, Texas. Met klassedames als Tammy Wynette, Emmylou Harris en Dolly Parton in haar achterhoofd, begon Whitney aan haar muzikale carrière. Al vlug wist ze opper Maverick Raul Malo te overtuigen. Diezelfde Malo zette meteen zijn producerschouders onder Whitney’s album ‘Heartbreaker Of The Year’, wat haar internationale bekendheid een boost gaf. Voor haar volgende release, het minialbum ‘South Texas Suite’, waarvan u de review kan lezen op http://www.keysandchords.com/album-review-blog/whitney-rose-south-texas-suite nam ze, met succes trouwens, de productie in eigen handen. Waren wij reeds danig onder de indruk van ‘South Texas Suite’, dan wist Whitney ons nog meer te begeesteren met haar live performance. Zij is niet alleen een leuke verschijning, maar ze heeft ook nog een prachtige countrystem. Een countrystem die zonder meer herinneringen oproept aan de ‘leading ladies’ van het genre. Zelfs de lichte snik in haar stem is er. Een snik die ze enorm goed gedoseerd weet te gebruiken. Voeg daar haar competente band aan toe en je weet wat je te wachten staat, namelijk een dijk van een optreden. Openen deed Whitney met ‘My First Rodeo’ uit haar album ‘Heartbreaker Of The Year’. Haar recente release diende natuurlijk gepromoot te worden. Eerste nummer uit dit album was ‘Looking Back On Luckenbach’, een countrysleper van formaat. De pedalsteel van op het album ontbrak, maar dat vormde geen probleem. Die partijen werden grandioos opgevangen door de leadgitarist. Wanneer een artiest songs van collega’s covert kan hij of zij dat op twee manieren doen. Een eerste is klakkeloos naspelen, maar wij horen liever dat de artiest er een stukje van zichzelf aan toevoegt. Wel het laatste past Rose als ‘het schoentje van Assepoester’. De manier waarop ze Presley’s ‘Suspicious Minds’ onder handen nam, getuigde van enorm vakmanschap. De countrytwist die zij aan deze song gaf, wist ons onmiddellijk te bekoren. Later op de avond zou ze dat nog eens herhalen met ‘Two More Bottles Of Wine’, gekend in de versies van Emmylou Harris en Delbert McClinton. |
Vertical Divider
Het publiek at ondertussen uit Whitney’s hand en de laatste twijfelaar haalde ze steevast over de streep met haar versie van de Mavericks kaskraker ‘All You Ever Do Is Bring Me Down’. De temperatuur in de kleine zaal boven in de Djoelen was ondertussen flink gestegen. Deze tour diende om ‘South Texas Suite’ onder de aandacht te brengen, maar Whitney heeft ondertussen reeds een opvolger klaar. In Nashville nam ze een nieuw album op dat in het najaar op de markt wordt gebracht. Als voorproef presenteerde zij de van creatieve gitaarsolo’s voorziene uptemponummers ‘Arizona’ en ‘Your Time To Cry’. Niet alleen het ‘performen’ zit Whitney in het bloed, ze is ook een geboren songwriter. Het eerste nummer wat ze ooit schreef, dat tevens opener is van ‘South Texas Suite’, is ‘Three Minutes Love Affair’. Het is een lovesong van formaat die zeker voor een dosis romantiek zorgde in de bovenzaal van de Djoelen . Romantiek hing er ook in de lucht toen Whitney, de voor haar mooiste ‘song ever’ ‘You Don’t Own Me’ van Lesley Gore, bracht. Met ‘My Boots’ dacht Rose een einde te breien aan haar set, maar dat zag het publiek niet zitten. Zonder te bissen, de Djoelen verlaten was onmogelijk. De band kwam aanvankelijk alleen op het podium en met de surfklassieker ‘Sleep Walk’ kreeg de gitarist terecht zijn ‘moment de gloire’, waarna Whitney, boegbeelden Tammy Wynette en Merle Haggard een eerbetoon bracht met ‘Stand By Your Man’ en ‘Tonight The Bottle Let Me Down’. En als wij eerlijk zijn, als het aan het publiek gelegen had, had Whitney nog een enkele uurtjes mogen spelen. Maar het was mooi geweest. In een sfeervolle clubsfeer kunnen genieten van een denderende performance, wat kan een muziekliefhebber nog meer verlangen. Whitney Rose kwam, zong en overwon! Als aanloop naar het rootsfestival ‘Goezot In ’T Hofke’ op 2, 3 en 4 juni, kon dit tellen. Volgende afspraak tijdens het Pinksterweekend in het Hofke van Chantraine in Oud-Turnhout. |