17 NOVEMBER 2018
LOTTO ARENA, Antwerpen


REPORT: Jan Guisset
​FOTOS:  johan kaethoven ©


MET DANK AAN: livenation
Op muzikaal gebied kan Nederland uiteraard heel wat internationale troeven op tafel leggen maar Within Temptation moet toch zowat één van hun grootste exportproducten op dat vlak zijn. Toen in November vorig jaar de huidige tournee aangekondigd werd waren de tickets voor het optreden in de Antwerpse Lotto Arena op een tiental dagen volledig uitverkocht. En dat voor een band die hun grootste radiohit al meer dan 15 jaar geleden scoorden en wiens recentere albums niet veel promotie meer kregen op de Belgische radiozenders maar desondanks toch nog steeds behoorlijk goed wisten te verkopen. Een trouwe fanschare hebben noemen we zoiets. En vele van die trouwe fans waren dus opgedaagd op deze 17e November. Vaak waren ze er al bij van het eerste uur en de gemiddelde leeftijd van de fans stijgt dan ook langzaam maar zeker naargelang de carrière van Within Temptation verloopt. Een carrière die nu toch al meer dan twintig jaar duurt en de band wereldwijd naar podia variërend van groot over groter naar grootst hebben geleid.
We gaan de discussie over hoe metal Within Temptation al dan wel niet (meer) is hier niet voeren als u het niet erg vindt. Laat ons zeggen dat de meeste aanwezigen nu ook niet meteen het stereotiepere metalhead imago tentoonstelden. En daar is, als u het ons vraagt, absoluut niets mis mee. Iedereen kwam duidelijk om van een avondje goede, stevige, kwalitatieve muziek te genieten en dat was exact wat we zouden krijgen. De band die door Within Temptation voor deze tournee op sleeptouw werd genomen om hun voorprogramma te verzorgen is Ego Kill Talent. Deze bende vrolijke Brazilianen brengen stevige hard rock met stoner invloeden en een stevige scheut (Amerikaanse) metalcore. Sommigen onder ons hadden hen eerder dit jaar al aan het werk gezien op GMM maar ik moet eerlijk bekennen dat ikzelf hun passage daar volledig gemist heb. Wat meteen opvalt bij deze band is dat de leden onderling heel vaak van instrument wisselen. De gitarist wordt plots drummer en de drummer gitarist enz.  Het middenplein en de zittribunes waren best al aardig gevuld en bij het inzetten van het tweede nummer gingen, onder aanmoediging van zanger Jonathan Correa toch al heel wat vuisten de lucht in. Tijdens de daaropvolgende nummers leek het alsof het publiek het toch allemaal wat meer over zich heen liet glijden. Ik bleef mijzelf heel de tijd afvragen of het misschien toch iets te hard was of te onbekend of … hun songs klinken stevig, melodisch maar met momenten toch ook wat rommelig. De drummer werd bassist, de bassist, gitarist en de andere gitarist, drummer. Kunt u nog volgen? Niet erg, op de sound had het weinig invloed. Naar het einde van de set werd het applaus toch al weer wat enthousiaster. We zagen muzikanten aan het werk die zich duidelijk amuseerden op het podium en Jonathan trachtte het publiek ook te laten meezingen zonder dat hij hen door de microfoon dicteerde wat ze moesten doen. Hun set was kort maar krachtig.
Snel tijd dan voor een toiletbezoekje en het slurpen ener cola om ons dan klaar te zetten voor de hoofdact. We zagen hoe de decorstukken aangesleept en klaargezet worden. Het beloofde pretty impressive te worden. Stipt om negen uur doofden de zaallichten en weerklonk de intro. De muzikanten kwamen eerst op en zetten ‘Raise Your Banner’ in. Sharon den Adel kwam op, gehuld in een witte cape en, naar analogie met het nummer, zwaaiend met een witte vlag. Dit nummer was nog maar pas daags voor het concert officieel vrijgegeven dus veel herkenning was er nog niet. De nieuwe plaat ‘Resist’ zal immers ook maar pas op 14 December verkrijgbaar zijn. Al iets enthousiaster werd er gereageerd op ‘The Reckoning’ waarvan de videoclip toch al enkele weken geleden uitkwam. Beelden van deze videoclip werden trouwens ook getoond op het gigantisch grote scherm achteraan het podium.  De podiumaankleding werd gedomineerd door twee grote vleugels of hoorns (ik ben mij heel het optreden lang blijven afvragen wat het nu eigenlijk juist waren) met rechts een riser voor de drumkit en links één voor de toetsen van Martijn Spierenburg. ​De grote ring te midden van het grote scherm, in combinatie met de vleugelhoorns deed wat denken aan Stargate SG1. De ietwat futuristische jurk van Sharon, zwart met één helft van het bustenstuk in zilvermetaal versterkte dit idee nog meer. Met ook kleinere risers links en rechts van het podium, voor de gitaristen en een centrale riser voor Sharon was het decor compleet. Alle deze risers maakten trouwens deel uit van de visuals die gedurende heel de show geprojecteerd werden.
Met ‘Endless War’ kregen we nog een nummer uit de nieuwe plaat geserveerd. Maar met ‘In The Middle Of The Night’ werd er dan een eerste bekendere hit gespeeld en was het eerste meezingmoment een feit. Het podium leek in vuur en vlam te staan d.m.v. de visuals op al die schermen. Als een volleerde hogepriesteres mende Sharon den Adel haar volgelingen op. “Zullen we deze samen doen?” vroeg Sharon aan de zaal terwijl ‘Stand My Ground’ werd ingezet. Als reactie werd er een massa smartphoneschermen de lucht in gehesen. Zo bedoelde ze dit volgens mij toch niet hoor mensen… tijdens een concert moet je meezingen, dansen, rocken, blij zijn, opgaan in de muziek. Niet door het schermpje van je telefoon staan turen voor het maken van een filmpje van ondermaatse kwaliteit waar je achteraf toch niets meer mee doet. Soit, het zal wel aan mij liggen zeker? Op ‘All I Need’ gingen de lichtjes ook allemaal braafjes de lucht in. Grappig om zien wel hoe, tijdens de eerste maten van ‘Supernova’ de gitaristen achteraan het podium even een korte drankpauze namen. Veel meer rust zouden ze hierna echter niet meer krijgen en wij ook niet. Voor ‘Shot In The Dark’ werd de ring een vensterraam die ons een blik op de nightsky van een grote stad gaf. Het oude maar absoluut één van de allermooiste Within Temptation nummers ‘The Promise’ werd ingeleid met veel rook op de visuals en de intro enkel op de toetsen. Tijdens dit nummer kunnen we er nog eens extra bij stil staan wat een prachtstem Sharon den Adel toch wel niet heeft en welke hoge noten zij er keer op keer loepzuiver uit krijgt. Hierna begon Sharon een praatje over haar deelname aan Liefde Voor Muziek. Jasper Steverlinck maakte voor dit TV programma een bijzonder mooie en aparte bewerking van ‘Ice Queen’. Ze had het nummer samen met hem willen brengen vanavond maar Jasper bleek ziekjes te zijn helaas. “Ik ga het gewoon jatten” grapte ze. En dus brachten ze Jasper’s versie van hun wereldhit. En die verdomde smartphones maar filmen en filmen. Met ‘Faster’ werden alle registers opnieuw opengetrokken. De visuals doen sterk aan The Fast and the Furious denken en het publiek smult er zichtbaar genietend van. ‘Mercy Mirror’ bracht ons nog één keer een voorsmaakje van het lekkers dat ‘Resist’ ons lijkt te zullen gaan bieden. Voor ‘Paradise (What About Us?) werden ook weer de beelden van de originele videoclip gebruikt om ons toch het duet met Tarja Turunen te kunnen bieden. Een trucje dat even later nog herhaalt wordt met Keith Caputo in ‘What Have You Done’.  De laatste nummers van de set brengen ons hit na hit met ook ‘Forgiven’ en ‘Mother Earth’ en in de stem van La Sharon klinkt nog geen spatje vermoeidheid.
Dan gaat de band toch af om na een poosje nog één keer terug te komen om ‘Stairway To The Skies’ te brengen. Sharon heeft het moderne zwarte kleed geruild voor een groen gewaad dat haar de uitstraling van een Griekse godin geeft. Halverwege het nummer zien we hoe de roadies iets aan het kleed vastmaken waarna ze al zingend de hoogte ingaat. Echt letterlijk! Als een opstijgende engel overschouwt ze haar publiek. Wat een waanzinnige finale!
Hierna was het helaas tijd voor afscheid. Er werd nog uitbundig gegroet, iedereen bedankt en we zien elkaar deze zomer terug op GMM waar we op vrijdag 21 Juni Within Temptation opnieuw mogen verwelkomen als headliner op de eerste festivaldag.

​
​Setlist: within temptation
Raise Your Banner
The Reckoning
Endless War
In the Middle of the Night
Stand My Ground
All I Need
Supernova
Shot in the Dark
The Promise
Ice Queen
Faster
Mercy Mirror
Paradise (What About Us?)
The Heart of Everything
What Have You Done
Forgiven
Mother Earth
​
Encore: Stairway to the Skies