Support: Joco • 3 oktober 2015 • La Rotonde (Botanique), Brussel
|
Er bleek op het eerste zicht niet veel belangstelling te zijn voor wat vanavond in De Rotonde (Botanique) gepresenteerd zou worden. Althans, dat was niet te merken aan de opkomst aan ingang zelf toen om klokslag half acht de zaal geopend werd voor het publiek.
Twee jonge dames (zusjes) afkomstig uit Hamburg, Duitsland begonnen aan een kleine doch sterke set. Hun muziek mogen we catalogeren onder wat tegenwoordig voor vele jonge bands van toepassing is: harmonieuze indiepop muziek die ons voor even in een andere, betere wereld lieten vertoeven. Met een minimum aan instrumentarium konden we een halfuurtje genieten van wat de zusjes Josepha Carl (vocals, percussie) en Cosima Carl (vocals, keys, gitaar) ons ten gehore brachten. De nummers die bij mij een speciale indruk nalieten waren ‘Over The Horizon’, ‘Mr. Mountain’ en ‘Winter’, nummers die terugvindt op hun cd ‘Horizon’ dit jaar uitgebracht. Niet alleen hun muziek was leuk om naar te luisteren maar hun lichaamstaal sprak bij momenten boekdelen. Cosima leek zelfs een mooi stukje Nederlands te praten, iets waar onze vorige eerste minister Elio Di Rupo nog een lesje van zou kunnen nemen. Een korte intense performantie. Ondertussen was de ronde zaal gans volgelopen en was er nauwelijks nog ergens een lege spot te bespeuren. Dus mijn vooringenomenheid ging volledig onderuit. Hoofdact vanavond was de uit Warwickshire (Groot-Brittannië) afkomstige Lucy Rose. In 2012 konden we reeds kennismaken met haar debuut langspeler ‘Like I Used To’ en vanavond stond ze hier op de planken in de cultuurtempel Botanique in Brussel. |
Dit jaar kregen we het nieuwe album ‘Work It Out’ dat op 6 juli via Sony verscheen.
We kennen haar uiteraard nog van haar periode als backing vocaliste bij Bombay Bicycle Club maar sindsdien heeft ze haar muzikale carrière een andere richting uitgestuurd. Met een gitarist, drummer, bassist, keybordslady en Lucy zelf aan de gitaar en keys werden we verrast op een behoorlijke set. Ze bracht een vloeiende set waarin we overdonderd werden met mooie, luisterrijke songs uit haar twee langspelers. Het merendeel, en om deze nog wat te promoten, kwam uit ‘Work It Out’. Nummers als ‘Like An Arrow’, ‘Nebraska’, ‘She’ll Move’ en ‘Shiver’ waren intense songs en het publiek wist deze te smaken. Zeer mooie indiepop nummers en ook hier kregen we weer dat ietwat dromerige gevoel. Uit haar eerste boreling werden ‘Watch Over’, ‘Middle Of The Bed’, ‘Lines’ en ‘Bikes’ gedistilleerd. Als encore hield ze ‘Into The Wild’ (‘Work It Out’) voor ons in petto. Lucy zelf kunnen we het best omschrijven als een huppeldepup die graag ook haar lichaam haar deel laat doen. Toch enkele negatieve punten hier: eerst en vooral, beste Lucy, je publiek bevindt zich in de zaal en niet op het podium. Dus de interactie met de drummer en basspeler zou ik een beetje afslanken en me meer naar het publiek toe richten. En wanneer je vindt dat je gitaar niet de juiste klank krijgt, stap dan even naar die verantwoordelijke zélf maar doe dat niet vanuit het midden op het podium. Dit komt een beetje amateuristisch over. Hopelijk vindt zij nu, net als enkele vorige acts, die via de Botanique een sprong hebben kunnen maken naar de grote concertzalen, haar weg naar het grote publiek. Maar je act zal hier en daar toch nog een beetje moeten bijgeschaafd worden. Dat is mijn persoonlijke mening. Muzikaal zat alles op zijn plaats… |