9 januari 2016 • De Werft • Geel

MET: Deke Dickerson / Jake Calypso & His Red Hot / Nico Duportal & His Rhythm Dudes / Black Cat Bone Squad / The Outta Sites / Dead Elvis & His One Man Grave / Boogie Beasts
Voor deze 15de editie had de organisatie weer een heerlijke affiche samengesteld. Rockabilly, rock & roll, country en zelfs bluesboogies waren overvloedig aanwezig. Black Cat Bone Squad mocht met hun naar psychobilly neigend repertoire reeds om 17u het publiek in de foyer verwelkomen. Het was nog vroeg op de avond zodat de heren hun eerste set voor een schaars publiek moesten spelen. Gelukkig herstelde zich dat bij hun tweede set. De volgende twee pauzemomenten werden in de foyer opgevangen door de ietwat geschifte onemanband Dead Elvis And His One Man Grave. Dat publiek stroomde echter vrij snel de grote zaal binnen toen Nico Duportal And His Rhythm Dudes om 17.30u het feestje op gang mochten trekken.
Duportal is een erg veelzijdig gitarist. We zagen de man reeds aan het werk als gast in een bluesband en ook wanneer hij en zijn band de fantastische Jay Malano backten, was dat steeds weer puur genieten geblazen. Maar ook als frontman scoort Nico. Dat was maar weer eens duidelijk. Zijn gitaarspel is fenomenaal en zoals hij zich in een song kan inleven, is van een zeldzaam hoog niveau. Zijn met rockende rhythm ’n blues en swingende blues doorspekte set was een lust voor het oor. Nico startte met het swingende ‘Lost In The Game’ en meteen bleek dat hij de lat erg hoog legde. Maar dat was geen probleem. Met het rockende ‘Real Rockin’ Papa’ en ‘She Knows How’ bleven Nico en zijn mannen op topniveau. Ook het uit hun nieuw album geputte ‘Polish Woman’ bewees dat Duportal van geen wijken wou weten. Dat hij een subliem muzikant is, bleek nog maar eens in het jazzy ‘Day And Night’ en met ‘Melanie’ serveerde hij een dijk van een lovesong.
De revelatie van de avond was echter weggelegd voor de uit Hollywood, California komende The Outta Sites. Wat een band, wat een sfeer en vooral wat een heerlijke opzwepende muziek. Eigenlijk is dat niet verwonderlijk als je weet dat de aanvoerder van het gezelschap niemand minder dan Chris ‘Sugarballs’ Sprague is. De bands opnoemen waarin hij speelde, is onbegonnen werk, maar Chris is vooral bekend vanwege zijn drumwerk bij de gemaskerde Los Straitjackets. Met The Outta Sites echter geen maskers, maar wel power rock & roll en beatmuziek. The British Invasion werd door deze heren nog eens overgedaan. Net zoals in de sixties maakten humor en gimmicks deel uit van hun set. Eyecatcher was ongetwijfeld de wild om zich heen slaande toetsenist Jason Eoff. Pompende baslijnen, indringende gitaarriffs, gespierd drumwerk en een heerlijk sixtiesorgeltje, waren de krachtlijnen van een opmerkelijk optreden. Met ‘Shake All Night’, ‘Good Good Lovin’’ en het aan de nieuwbakken vrouwelijke drummer opgedragen ‘She’s So Fine’, was stilzitten geen optie. Surfgewijs ging het verder met een knappe medley van James Bond thema’s. Was ‘Let Me’ van Paul Revere And The Raiders een dikke hit in de sixties, wel dan maakten The Outta Sites er met hun versie nog een dikkere van. Gewoonweg formidabel! Met een prachtig ‘Jezebel’ van Frankie Laine sloot de band het optreden af. Zeker een band om terug te zien en liefst vlug! 
En dan was er boogietime met Boogie Beasts. De Beasts hebben recent nog hun nieuw album ‘Come And Get Me’ op het publiek losgelaten. Inmiddels hebben de nieuwe songs zich reeds diep in de Beasts genesteld, zodat Jan, Gert, Mathias en Fabian de hypnotiserende boogies op een krachtige manier over het publiek uitstrooiden. En die bluesboogies lieten zelfs de rockabillyfans niet onberoerd. Die fans hadden al vlug de ruimte voor het podium ingenomen en lieten de boogies bezit van hen nemen. Bennardo’s hitsige, schreeuwende mondharmonica, de strakke drumpartijen van Gert, aangevuld met de retestrakke riffs van Jan en Mathias, zorgden voor opzwepende, op de onderste ledematen werkende songs als ‘Shake ‘Em’, ‘Coming Home To You’ en ‘Do Her Thing’. Boogie Beasts kwamen, speelden en pakten een groot aantal rockabillyliefhebbers moeiteloos in.
Iemand die van alle muzikale markten thuis is, is Deke Dickerson. Wij zagen Deke reeds in de meest uiteenlopende bezettingen, maar wat hij op Monstermash presteerde, sprong toch uit de band. Bovendien kon Deke beroep doen op de fenomenale Thibaut Chopin uit de band van Nico Duportal op double bass. Rockabilly, rock & roll, country of hillbilly hebben geen geheimen voor deze Amerikaan. En die kunde etaleerde hij ruimschoots. ‘Luther Played The Boogie’ van Cash, ‘Snatch It And Grab It’ en Link Wray’s ‘Run Chicken Run’ dreven de temperatuur al vlug de hoogte in. De kalme, rustige manier waarop Dickerson zijn publiek inpakte, is om jaloers op te worden. En wat voor een knappe lichtblauwe Gibson bespeelde hij weer!
Iemand die het zeker niet van de kalme aanpak moet hebben is Jake Calypso. Jake mocht dan ook zonder meer aanspraak maken op de titel van ‘craziest rock & roll performer’. Samen met zijn band Red Hot zorgde hij ter afsluiting van Monstermash voor het spreekwoordelijke vuurwerk. Jodelend, knorrend, over de grond tollend, over de dranghekken vallend en tussen het publiek verder spelend, waren Jake’s ingrediënten voor een moeilijk te evenaren wild feestje. Dat dit bij het publiek aansloeg, hoeft verder geen betoog.
De organisatie mag fier zijn op deze jubileumeditie, want gedurende 15 jaren Geel op de rockabillykaart zetten, verdient een welgemeende proficiat!

Met dank aan CC De Werft