13 oktober 2015 • AB club Ancienne Belgique, Brussel

‘Magistrale band, pure soul en rhythm ‘n’ blues, maar té kort en véél te donker’
De Ancienne Belgique is een prachtige concertzaal, en ook de club (het zaaltje boven) is voor kleinere shows ideaal. Dus aan de zalen en de infrastructuur is niets aan te merken. Maar waarom staan de laatste jaren de artiesten of bands dan bijna altijd in het donker? Gisteren op het concert van Nathaniël Rateliff was het weer van dat. Het was alsof de band ‘s nachts in een bos stond waar af en toe een summier maantje doorscheen. Waarom? Bestaan er dan geen goede lichttechnici meer? Zijn die allemaal weg gesaneerd? Feit is dat het getuigt van nonchalance, luiigheid en totale respectloosheid naar het publiek toe, die tegenwoordig toch echt wel genoeg voor een ticket betalen.

Genoeg daarover! Terwijl de Rode Duivels brandhout maakten van het Israëlische elftal kregen Rateliff en vrienden de kleine club van de AB aan het koken en kolken.
Maar eerst was de Vlaamse singer-songwriter Reena Riot aan de beurt. Erg veel ‘riot’ was er niet bij. Reena bleek een jonge blonde dame te zijn die helemaal alleen een zevental rustige, haast ingetogen songs kwam voorstellen die binnenkort al dan niet op haar debuut EP zullen verschijnen. Daar werkt ze momenteel aan. Reena heeft een krachtige en aangename stem en haar muziek schommelt een beetje tussen Jeff Buckley en Chris Whitley. Haar optreden was erg kort, maar toch maakte ze indruk door de laatste song volledig a capella te zingen met voetgestamp en handgeklap. Ze kreeg daardoor het publiek moeiteloos mee.

Nathaniël Rateliff en The Night Sweats stapten iets voor 21 uur het podium op. En gelijk vanaf de eerste noot was het feest. Het geluid, check, de balans, check, zeven muzikanten, check, uitverkochte box, check, veel te warm zaaltje, check. Ongelooflijke slechte belichting, check! Maar dat kon de pret niet drukken, want Nathaniël en zijn nachtzweters hakten meteen op ons los met ‘I need never get old’, de opener van het laatste album.

De backbeat drijft het nummer vooruit, de blazers pushen het refrein en de tweestemmige zang van Nathaniël en toetsenist James Han klinkt strak. In alle songs van Rateliff wordt met dynamiek gespeeld, daarom is hun soulvolle rhythm ‘n’ blues zo opzwepend.
Hij voert zijn publiek mee doorheen het volledige laatste album. En wat voor een album is dat. Het is geen moeilijke muziek, maar de eerlijkheid, de gedrevenheid en het songschrijverstalent druipen ervan af!
‘Look it here’, krijgt een krachtige en zeer overtuigende uitvoering. In het publiek zie je alleen maar glimlachende gezichten. Hier staat een schitterende band te spelen en de kleine groep aanwezigen weet dat ze iets speciaals meemaken. Daarna volgt een ‘rustpuntje’ met het Sam Cooke-achtige ‘Howling at nothing’. Voor velen toch wel een kippenvelmoment.

Nathaniël praat weinig, hij heeft niet veel te zeggen. Hij laat de muziek zijn werk doen, zoals het hoort. Het optreden gaat vooruit als een sneltreinrit! Heerlijk! Van gospel, naar soul, rhythm & blues en een vleugje rock, het ene sterke nummer volgt het andere op.

Het zweverige, lullaby-achtige ‘Mellow out’ wordt gevolgd door het Motown-geïnspireerde ‘I’ve been failing’, waarin Rateliff nog eens toont wat voor een geweldig sterke zanger dat hij is. Halverwege de set zegt hij: ‘This song is called ‘Parlor’, it’s not on the record, but we like it, so we play it anyway’. Eén van de hoogtepunten is ‘Shake’ ondanks, dat het een vrij rustige swampy song is. ‘Thank you’ heeft qua stijl en melodie wat weg van Leon Bridges, terwijl ze er met ‘Tryin’ so hard’ er weer goed tegenaan gaan. Na een uur sluit Nathaniël het concert af met zijn gospel/soulhit ‘SOB’. Het volledige publiek klapt en brult mee. ‘Son of a bitch, give me a drink. Ooooh oooh oooh’! Weer een kippenvelmoment! Jammer genoeg is het dan na een uurtje alweer afgelopen en verlaten The Night Sweats het podium. Rateliff en co bissen met het van The Band bekende ‘The shape I’m in’.

Wat een show, wat een songs, wat een muzikanten, maar jammer genoeg net iets te kort om in het lijstje van beste optredens van het jaar te komen.