theatervoorstelling ‘En de ander’ • 19 november 2015 • Parkstad Limburg Theater Heerlen (NL)
‘Beknopte geschiedenis van het Hammondorgel, verhalende poëzie en vette grooves’
Als band scoorde Orgel Vreten uit Nederland op bijna alle festivals en betere concertzalen. Ze brachten twee albums uit, maar frontman Thijs Schrijnemakers liep al een tijd rond met het idee om het theater in te gaan. In samenwerking met het Zuidelijk Toneel en dichter Dennis Gaens lukte dat. Dit jaar bestaat het Hammondorgel tachtig jaar, alleen daarom al was dit een uniek initiatief! Wie van de Hammondsound houdt zit bij orgelisten Thijs Schrijnemakers en Darius Timmer goed!
Bij het binnengaan van de Limburgzaal in het Theater Heerlen wordt elke bezoeker de hand geschud door Dennis Daens en Thijs Schrijnemakers, terwijl de band een sfeervol en rustig deuntje speelt. “Dit jaar bestaat het Hammondorgel tachtig jaar” vertelt Thijs, haastig naar het podium gesneld. “Ik werd al jong verliefd op het instrument dat uitgevonden werd om het pijporgel uit de kerk te vervangen. Begin jaren zestig werd het herontdekt door soul-, pop-, en rockmuzikanten”. Hij heeft zijn woorden nog niet goed uitgesproken of de band start een soort van jazz-fusionnummer. We herkennen sousafonist en trombonist Arno Bakker, die we nog kennen van de rootsband Maison du Malheur. Verder drummer Wouter Rentema en bassist Jan Teertstra. De band is strak en de aanvulling van Bakker is overweldigend. Hij speelt een trombonesolo om bij te kwijlen en de Hammonds, die tegenover elkaar opgesteld staan in het midden van het podium zoemen en grollen er op los. Dichter Dennis Gaens en Thijs Schrijnemakers zijn oude vrienden, ze kennen elkaar van uit hun kindertijd. Ze praten de songs aan elkaar, Dennis met sterke verhalende poëzie en Thijs met anekdotes uit hun jeugd en over hun vriendschap. De rode draad doorheen de voorstelling gaat over de weg die we bewandelen in ons leven. De zoektocht naar samenzijn in een wereld die steeds anoniemer lijkt te worden. Symbolisch is dat het teken dat boven het podium hangt, namelijk een U en een omgekeerde U. Dennis zegt: “In de geest van de U en de omgekeerde U, hier zijn wij’. Het lijkt haast op dat stukje uit de mis ‘In de naam van de vader, de zoon en de heilige geest, hier zijn wij’. Maar deze voorstelling gaat over veel meer, het gaat ook over de liefde voor muziek en met name de liefde voor het Hammondorgel. Schrijnemakers speelt voorbeeldjes van hoe de Hammondsound heel verscheiden wordt gebruikt met stukjes van Jimmy Smiths ‘The Sermon’, Booker T & The MG’s ‘Green Onions’ en Deep Purples (Jon Lord) ‘Smoke on the water’. |
Er volgt een uptempo song die naar de rock-kant lonkt, iets later een stevig en luid stuk met Bakker die psychedelische geluiden uit zijn trombone tovert.
“Het is tijd voor een quiz. Wie was degene die het Hammondorgel uit de kerk sleepte en het op een poppodium dropte?” Een man roept: “Billy Preston”. “Wauw, in een keer goed” zegt Thijs, “maar nu heb je de voorstelling wel met vijf minuten ingekort”, voegt hij al grappend toe. Hij vertelt geanimeerd over Preston en dan zetten ze een rustige versie van ‘Summertime’ in. Bakker grijpt de microfoon en begint te zingen, maar hij doet dat overdreven en verveeld, wat de bedoeling is. De band stopt en Bakker zegt klagend: “Dat is toch de frikandel speciaal van de blues. Dat willen we niet, we willen harder, sneller en valser”, zegt hij gemeen kijkend. Vervolgens zet de band een Jon Lord-achtige progressieve/fusionrock in. Arno Bakker haalt de sousafoon erbij en aan het eind houdt hij een wervelend duel met drummer Rentema. Thijs gaat verder met een uitleg over hoe zo’n orgel werkt, volledig mechanisch met toonwieltjes. Ook de Leslieversterker wordt interessant, en alles behalve langdradig ontleed. “De toonwieltjes zijn het hart van het Hammondorgel, ook bij deze twee pareltjes uit 1952 en 1955”. Het publiek wordt uitgenodigd om een toonwieltje te gaan halen bij hem en Dennis. Iedereen gaat zo’n wieltje halen en daarmee creëren ze eenzelfde tafereel als naar de communie gaan tijdens de kerkgang. De cirkel is rond. Op de rustige tonen van een traag slepend, maar groovy nummer spreekt Dennis Gaens nog enkele mooie poëtische woorden. De bandleden gaan ondertussen dynamisch naar een muzikaal hoogtepunt. Dan is het plots afgelopen en neemt het zestal afscheid van het publiek. Maar geen nood de band is gewoon om een toegift te geven (niet gebruikelijk in het theater) Thijs maakt er een grapje over het feit dat het publiek om meer vraagt: “Hadden we dat geweten, dan hadden we de kaartjes veertig euro gemaakt”. En daarna bissen ze met het pompende en groovy ‘Jenny’, waarin Bakker op de sousafoon zich andermaal in het zweet werkt. Het was een schitterende voorstelling met leuke verhalende poëzie, leuke anekdotes en fantastische muziek. Wie van orgelsounds houdt mag deze voorstelling zeker niet missen! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025