|
Het Paganfest is een rondreizend mini-festival waar dit keer vijf bands voor worden geboekt. Helaas werd het Paganfest van dit jaar niet in België geboekt, zodat we maar naar het Nederlandse Tilburg trokken. En we hadden geluk want in de 013 kregen we niet vijf bands maar wel acht bands aangeboden onder de noemer Paganfest XL.
Het in onze contreien niet zo bekende Finse Frosttide had de eer om deze editie van het festival te openen. Het vijftal werd in 2009 opgericht door gitarist/vocalist Joni Snoro en zorgt voor een mix van melodic death metal en folk metal. Terwijl nog steeds lange rijen wachtenden stonden aan te schuiven om binnen te raken, liet het kwintet er geen gras over groeien en zorgde met een uitgekiende set, waarin zowel oud werk als meer recent werk aan bod kwam, dat de reeds aanwezige toeschouwers zich al meteen konden vermaken. Ook het Duitse vijftal van Obscurity is in België minder bekend en dat is eigenlijk wel jammer, want hun mix van Viking metal met invloeden uit zowel de melodic death metal als de black metal zou eigenlijk veel mensen moeten kunnen bekoren. Maar misschien is het wel een nadeel dat hun teksten in de Duitse taal worden gebracht, terwijl dat eigenlijk niet zo hoeft te zijn. Hier zorgden de heren voor een strakke set die helaas voortijdig werd afgebroken wegens het feit dat iemand in het publiek een aanval van epilepsie kreeg, wat werd opgemerkt door vocalist Agalaz. Een pluim voor die man om het concert meteen stop te zetten. Voor diegenen die er wel vielen voor deze act raad ik dan ook ten stelligste het meest recente album Vintar' aan. Met het ook al Duitse Finsterforst zijn we aanbeland bij heuse folk metal. Voor het eerste krijgen we hier een muzikant op het podium met een traditioneel instrument: een accordeon. Zo'n tien jaar is de band reeds actief en dat leverde o.a. reeds vier studio-albums op waarvan de laatste, 'Mach Dich Frei', een echte aanrader in het black pagan metal genre mag genoemd worden. De eerste, zij het nog voorzichtige huppelsprongen werden in het publiek opgemerkt, een eerste crowdsurfer werd gesignaleerd en een groot deel van publiek mocht al eens stevig meebrullen met een aanstekelijk en gemakkelijk te onthouden refreintje. Hun uitgebalanceerde set met zowel oude als nieuw werk, werd op een verbluffende manier afgesloten met het titelnummer van dat laatste album: 'Mach Dich Frei' (waarvan je ook een videoclip kan vinden op het wereldwijde web). Een eerste muzikaal hoogtepunt was zowaar een feit. Nog zo'n minder bekende Duitse band is Grailknights, een vijftal uit de buurt van Hannover die zich presenteert als een soort van vijf superhelden, of supermannen zoals je wil, compleet met masker en cape. Verder is het vooral het showelement die het hem doet, daar het vijftal “The Holy Grail” wil redden uit de handen van ene Dr. Skull, die je bij het starten van de show als eerste ziet verschijnen met “The Holy Grail” in zijn handen. Hij keert nog een paar maal tijdens de show om dan finaal zwaar verwond te worden zodat hij “The Holy Grail” moet afgeven aan onze Duitse Grailknights. Muzikaal tappen de heren uit het melodic death metal vaatje met invloeden van de Viking Metal. Wat meteen er ook voor zorgt dat het publiek, dat intussen al heel goed de zaal vult, massaal mag geen meebrullen, ook al om het vijftal te steunen in zijn strijd om “The Holy Grail”. Leuke muziek, zonder echt speciaal op te vallen, maar dus wel met een visueel sterke set. Met Nederlandse Heidevolk zijn we aanbeland bij de eerste van de meer bekende bands en dat zag je meteen aan het publiek, daar de zaal nu toch wel afgeladen vol stond. Je kan het natuurlijk ook aanzien als een soort van thuiswedstrijd voor het zestal dat heel juist zijn nieuwste album, 'Velua', op de markt heeft gebracht. Maar toch zijn het nog steeds de oudere nummers die met de meeste aandacht gaan lopen en het feit dat de band dit alles in de Nederlandse taal brengt, zorgt voor een feest ter herkenning. Nummers als 'Dondergod' of 'Saksenland' gingen er dan ook heel vlotjes in bij het lichtjes euforische publiek, maar ook nieuwe nummers als 'Urth', waarvan binnenkort een videoclip verschijnt, werden meer dan enthousiast onthaald. |
Heel
interessant is natuurlijk het feit dat de band met twee vocalisten
werkt die dan ook nog eens ruggensteun krijgen van de bassist en de
gitaristen op gebied van backing vocals zodat hun toch wel aanstekelijke
mix van folk en Viking metal erg wordt gesmaakt.
Nog meer drummen geblazen was het bij het concert van Turisas, dat hier uitpakte met wat waarschijnlijk de mooiste backdrop ooit. Verder werd de symfonische folk en power metal muziek die het zestal te bieden heeft extra ondersteund door tal van rookkolommen. En als nog een extra toemaatje werd voor een nummer ook nog de “hulp” ingeroepen van accordeonist Sami Perttula (Korpiklaani). Naast de stevige muur die bass en gitaar neerzetten bovenop de denderende drumpartijen en de alles dicht spijkerende toetsentonen, zijn het vooral de uitstekende interventies van violist Olli Vänskä die de klankkleur van dit gezelschap in grote mate bepalen. Vocaal krijg je natuurlijk al een dijk van een stem met Mathias Nygard die dan nog wordt ondersteund door gebalde samenzang wat leidt tot een term als “Battle Metal”, meteen ook een van de nummers die de band brengt en die volop wordt meegebruld door het springende en dansende publiek. Dat de heren ook niet vies zijn om populaire muziekdeuntjes naar hun hand te zetten bewezen ze reeds eerder met hun opzwepende versie van 'Rasputin'. Nu kregen we hun versie van 'It's A Sin', een nummer dat The Pet Shop Boys in 1987 de hitlijsten in zongen. Hun daverende set afsluiten deden ze met het opzwepende 'Stand Up And Fight' waarna de laatste rookkolommen nog extra in de verf werden gezet dankzij wat confetti. Echt op adem komen is er niet bij tijdens een paganfest, want na telkens een twintigtal minuten komt de volgende band er reeds aan. Het Finse melodieuze death metal gezelschap Wintersun werd ook al uitstekend onthaald, waarschijnlijk ook al omdat de heren nu toch niet zo vaak te gast zijn in onze lage landen. Het viertal weeft ook wel wat prog-invloeden doorheen hun muziek zodat er langere instrumentale stukken de revue passeerden die mij persoonlijk net iets minder konden gaan boeien. Het viel me ook op dat de klankkleur van de gitaarsolo's anders klonk dan wat je hoorde tijdens het steviger riffwerk. Maar dat neemt helemaal niet weg, dat het publiek (dat net iets minder talrijk was dan tijdens de twee vorige bands) toch massaal genoot en vooral mee brulde met nummers als 'Sons Of Winter And stars', 'Death And The Healing' en 'Time' om maar die te vernoemen. Afsluiten deed dit viertal met een stevige versie van 'Winter Madness'. Met Korpiklaani werd deze editie van Paganfest XL afgesloten. Dit Finse zestal slaagt erin om typische Finse folkmuziek (humppa) te mengen met metal zodat hier een uiterst aanstekelijke en opzwepende muziek gecreëerd wordt. Accordeon en viool zijn dan ook de twee instrumenten die het meest in de spotlight komen te staan. Die mogen hun spelletjes spelen op de klanken van denderende drums, stevig pompende basslijnen en strakke gitaarriffs. De sfeer van “Good Time Music” wordt nog eens extra versterkt door het feit dat je enkel glimlachende muzikanten op het podium ziet rond hotsen. Dit zorgt er natuurlijk voor dat ook in het publiek heel spontane rondedansjes van start gaan terwijl men de onverstaanbare Finse taal probeert mee te brullen. Slechts een enkele keer (de titel heb ik echt niet onthouden maar het was een eerder log en naar doom neigend nummer) werd de voet van het gaspedaal gehaald in een set die anders uitsluitend uit opzwepende uptempo tracks bestond. Meteen een zo goed als perfecte afsluiter voor deze editie van Paganfest XL. Samengevat kan ik stellen dat dit opnieuw een heel mooie editie van Paganfest was met, voor mij, Turisas, Korpiklaani en Finsterforst als muzikale overwinnaars. Heidevolk, Wintersun, Frosttide en Obscurity zorgden voor genoeg muzikaal weerwerk om te blijven boeien, terwijl de set van Grailknight me muzikaal het minste boeide, maar wel visueel heel aantrekkelijk werd dankzij hun extra toneelkunsten. Op naar een volgende editie! |