special guests: chris thompson - sofie
|
‘Iets wat goed werkt, laat je best goed werken’ is een uitdrukking die nogal vaak in de mond genomen wordt, wat niet altijd wil zeggen dat er in de praktijk ook naar gehandeld wordt. Maar Tom Coppers, cultuurfunctionaris van CC Palethe, is iemand met gezond verstand die tevens de waarheid van dit gezegde inzag. |
|
Twee klasbakken van formaat die als begeleidingsband mochten rekenen op de al even getalenteerde rootsband D-Tale. Enkele jaren geleden oogstte Hammondwizzard Cuyvers succes met zijn band Jim Cofey. Een band, die naar hij aangaf, in de nabije toekomst een vervolg gaat krijgen. Eén van de mooiste nummers van Cofey is ‘The Table’. Alleen achter de piano gaf Patrick met dit nummer als opener al meteen het eerst kippenvelmoment weg. Kippenvelmomenten zouden er trouwens nog meer volgen. Daar moesten we niet lang op wachten. Toen de volledige D-Tale aanrukte, zorgde Mario Pesic met John Hiatt’s ‘Riding With The King’ al meteen voor een waardige opvolger, waarna het tijd was voor Sofie. Sofie draait al jaren mee in de muziekbusiness, maar aan passie en geloofwaardigheid ontbreekt het haar nog lang niet. De tijd heeft ook geen invloed gehad op haar stem. Of misschien toch wel? Sofie’s stem is er alleen maar beter op geworden. Dat liet ze trouwens met veel klasse horen in Bobby Hebb’s ‘Sunny’. Sofie is trouwens van vele markten thuis. In ‘I’m Every Woman’ van Chaka Khan klonk ze net zo overtuigend. Mario Pesic is niet alleen een gitarist bij wie de snarenplank een verlengde van zijn lichaam is, hij heeft ook feeling voor goede songs, die hij dan met erg persoonlijke gitaarsolo’s, naar zijn hand zet. ‘Feels Like Rain’, ook van John Hiatt was zo een nummer, dat door Patrick ook nog van een meesterlijke Hammondpartij werd voorzien.
|
Met het knappe ‘Let It Be Me’ van Mink DeVille, mocht Pesic de spits van het tweede deel afbijten, waarna het tijd werd voor Chris Thompson. Chris is ook geen doetje op de zes snaren, zodat gitaarduels met Pesic niet konden uitblijven. Gitaarduels die ondanks verwoede pogingen van beide heren, geen winnaar opleverde. Chris en Mario waren mekaar gewoonweg waard. Thompsons stem mag dan een beetje aan kracht ingeboet hebben, maar de manier waarop hij ‘Father Of Day, Father Of Night’, ‘Davy’s On The Road Again’ en ‘Blinded By The Light’, waar hij Mario zijn gloriemoment gunde, waren zonder meer fenomenaal. Thompson had reeds vanaf zijn eerste song het publiek aan zijn kant, maar toen hij samen met Sofie ‘You’re The Voice’ inzette, gingen bij het publiek alle remmen los. Dat bleef ook zo tijdens de superlange versie van één van de meest bekende nummers van Manfred Mann, ‘Mighty Quin’. Afsluiten deden Chris, Sofie en D-Tale met het overbekende en opzwepende ‘Let The Good Times Roll’.
Dat die goede tijden er zullen blijven aankomen, valt reeds te merken aan het programma 2016-2017 van CC Palethe, waarin er gelukkig maar, weer plaats is voor een derde P.C.’s Juke Joint. ‘Never Change A Winning Team’! Met dank aan Tom Coppers – Cc Palethe Overpelt |