PREMIERE SOLOPROJECT PAUL VAN BRUYSTEGEM OFTEWEL MONSIEUR PAUL OF LANGE POLLE... |
|
|
21 SEPTEMBER 2016 |
|
Vertical Divider
LowRider is het soloproject van Paul Van Bruystegem aka Monsieur Paul, Lange Polle of gewoon Polle voor de vrienden. De 2 meter Belgische rockgeschiedenis is vooral bekend als bassist van Triggerfinger, is ook nog steeds gitarist bij de Wolf Banes en heeft in tal van bands gespeeld als vaste gitarist of sessiegitarist. Op 21/9 speelde Monsieur Pol, met de muzikanten die meewerkten aan het LowRiderproject, in concertzaal Vredeberg (Lier) een exclusieve showcase voor pers en genodigden en wij mochten er bij zijn. Nu Triggerfinger even een brake neemt vond Monsieur Paul het tijd voor een soloproject. Zijn eerste soloplaat ‘LowRider’ is een dubbel vinyl geworden, maar er verschijnt ook zijn boekdebuut: ‘Monsieur Paul: On Tour’. Het boek is een soort dagboek waarin hij de laatste 10 jaar van zijn leven heeft bijgehouden van tijdens de zotte trip met Triggerfinger. Bij wijze van therapie heeft hij alles neergepend om vooral sane te blijven. Het dagboek gaat over het chaotisch muzikantenbestaan en onder andere over zijn drank en drugs verslaving. Monsieur Paul heeft naar eigen zeggen ”half Colombia door zijn neus gepompt”. In de St. Jozef kliniek is het allemaal begonnen en het dagboek is met de nodig humor geschreven. Lange Polle is inmiddels 57 en gezien zijn levenstijl moest hij ook gaan sporten. Sport maakt zijn hoofd leeg en muziek spelen helpt hem op het goeie pad te blijven. Het grote succes op latere leeftijd en de 2 andere heren van Triggerfinger hebben zijn leven gered, anders had het faliekant mis gegaan met lange Polle. Als bassist van Triggerfinger was hij de afgelopen drie jaar in 158 steden en 25 landen on tour. Dit bleek de ideale inspiratiebron voor zijn soloproject. De plaat is niet echt een soloplaat maar een samenwerking met artiesten zoals o.a. Dett Peyskens (Pas De Deux), Sam Vloemans (Sam Vloemans & Band), Mario Goossens (Triggerfinger), Roland Van Campenhout, Berverly Jo Scott, Tijs Vanneste... Voor 'Straight For The Sun' werkte hij, op aanraden van zijn engineer Filip, samen met de boys van Zwartwerk, bekend van De Nieuwe Lichting op Stu Bru en het nummer was meteen goed voor de hotshot. De muziek is van Polle maar zingen kan hij niet, naar eigen zeggen: “Dit wil ook niemand horen”. Veel instrumentaal en eigenlijk een soundtrack van zijn zotte laatste 35 jaar. |
Vertical Divider
Hij heeft zich ook laten inspireren door al de maffe jaren met Triggerfinger. De set begon met de stem van Monsieur Paul die een stuk uit zijn boek voorlas. Het ging over de hoofdverpleegster in de kliniek die zijn therapie zou opvolgen. Pol zag een soort Ilsa in haar, de wolvin van de SS. Een wolf in schapenvacht. Hij vertrouwde het allemaal niet toen hij een isoleercel zag. God... Waar ben je godverdomme als ik je nodig heb, lul! Toen verscheen de bende muzikanten op het podium. Ilse Govaerts (Neeka) zang, Dett Peyskens (Pas De Deux) zang en synth, Serge Feys (Arno) Synth, Jean François Assy (Daan, Yann Tiersen...) bas en cello, Isolde Lasoen (Daan) drums, Sam Vloemans (Sam Vloemans & Band) trompet, Tijs Vaneste zang, en natuurlijk de Polle himself, in een strak pak, een beetje bescheiden rechts aan de zijkant. Paul had niet de minste muzikanten opgetrommeld. Na enige tijd kwam er ook nog Roland Van Campenhout bij die in het midden op een stoel ging zitten. Alle stoeltjes in de zaal en op het balkon waren gevuld met een publiek van tussen de 40 en 60 jaar oud. Ze stapten in een trip van instrumentale rock-'n-roll en blues, een soundtrack voor eindeloze snelwegen. Rillingen over de rug toen de muzikanten begonnen te spelen. Onderweg passeerden o.a. 'Lone Ride & Shrinking Universe Blues', in 'Ride Low' deed Dett de vocoderstem, 'Panama Soul Shake', 'Show Me A Man' en veel meer van de plaat, maar ook de cover 'LowRider' van War en een bewerkte LowRider versie van Carl Orff's 'Carmina Burana' met opvallend het schitterende cellowerk van Jean François Assy. Voor 'Straight For The Sun' sprongen de jongens van het Mechelse hiphopcollectief ZwartWerk op het podium. Dit feestje zorgde voor een hoogtepunt van de avond. Na het concert wou het publiek meer en speelden ze nog twee bisnummers. Paul was een tevreden mens. Een geslaagd concert. Na wat socializen in de cafetaria met de plaat en het boek onder de arm de terugweg met de trein en lezen over de spannende avonturen van monsieur Paul. You rock mister Polle! |