|
3 FEBRUARI 2017 |
Vertical Divider
Grunge en metal: tijdens de jaren negentig waren het in het beste geval koele minnaars en in het slechtste snobistische vijanden. Als metalhead vond deze journalist dat grunge te vaak steunde op simpele riffs die de geest niet aanspraken en te weinig solo’s gebruikten, terwijl grungefans zichzelf wel vaak konden vinden binnen de mainstream en metal bekeken als een soort boerenmuziek. Toch waren er – mede dankzij het feit dat de programmatie op filmfestivals als Rock Werchter een betere balans vond tussen de verschillende soorten gitaarmuziek dan nu – ook enkele bands die de beide kampen wel konden pruimen. De alternatieve rock van Therapy? vond zeker ook gehoor bij liefhebbers van de iets complexere of brutalere heavy genres, terwijl bands en artiesten als Primus, Nine Inch Nails, Faith No More, Soundgarden, Pearl Jam en zelfs Nirvana dankzij programma’s als Headbangers Ball erin slaagden om ook de oversteek naar het metalen landschap te maken. Een van de andere ensembles die het goed deden was Skunk Anansie, dat in 1995 hoge ogen wist te gooien met het ijzersterke ‘Paranoid and Sunburnt’. De groovy baslijnen, de sterke, maar ook soulvolle stem van zangeres Skin, de meezingbare melodieën en de teksten – die steevast een multicultureel publiek wisten aan te boren – zorgden voor een mijlpaal binnen het genre. Na drie albums leek het nog voor de eeuwwisseling over en uit te zijn voor Skunk Anansie – een lot dat wel meer bands binnen het genre trof – en het zou nog 11 jaar duren voor de band zes jaar geleden weer opdook met het uitstekende ‘Lacklustre’. Wanneer de band aantreedt in de Lotte Arena, is het al meteen duidelijk dat de tijd niet zo genadig is geweest voor de muzikanten. Vooral de extra kilootjes vallen op, al probeert Skin die aanvankelijk wel te verstoppen onder een lange zwarte jas. Modieus ziet het er allemaal wel uit, van de petjes tot de zwart-witte kousen en dito broeken, maar we hebben hier niet meer te maken met twintigers die fysiek aan het top van hun kunnen zitten. Vocaal en muziektechnisch is er echter geen vuiltje aan de lucht, al duurt het zoals vaak weer enkele liedjes voor het muziek in de Lotto Arena beter afgesteld geraakt. |
Vertical Divider
Skunk Anansie wil vandaag duidelijk niets aan het toeval overlaten in een Lotto Arena waarvan enkel de bovenste ring niet is gevuld en trapt meteen na een korte lichtshow af met het sfeervolle ‘And Here I Stand’ en meezinger ‘Intellectualize My Blacksness’ (wat een sterk refrein blijf dat toch) – twee songs uit het debuut. Toch duurt het nog tot het negende (de absolute kraker ‘Weak’) en de negentiende song (‘Little Baby Swastikka’) voor de band teruggrijpt naar hun eersteling. De rest van de setlist wordt gevuld met een bloemlezing uit alle voorgaande albums, wat vooral een zegen is voor de fans die de band pas later hebben leren kennen of zijn blijven volgen – een goeie keuze, wat ons betreft. Van het vorig jaar verschenen ‘Anarchytcture’ komen ook het sterk groovende, maar vrij elektronisch aandoende ‘Love Someone Else’, ‘Victim’, ‘Death to the Lovers’, ‘That Sinking Feeling’ en ‘Without You’ voorbij – een aardige, veelzijdige selectie die de doorgaans iets zwaardere songs van voorbije albums niet te vaak afwisselen met softe tussendoortjes. Hoewel er goed gemusiceerd wordt en Skin zelden stilstaat, valt het wel op dat de kale zwarte dame niet altijd op haar best staat te zingen. Dat lijkt meer te maken te hebben met een keuze die ze zelf maakt dan met falen. Skin lijkt soms liever iets te hoog en onzuiver te willen zingen, ook wanneer dat niet past, waardoor haar stem soms iets meer dichtgeknepen klinkt. Toch profiteert ze ook van de tijdgeest: subtiel zijn Skins teksten nooit geweest, maar nu iemand als Trump is verkozen tot president, passen de meeste onderwerpen waar ze het over heeft toch weer mooi binnen de actualiteit. Skunk Anansie is dus zeker nog niet aan haar laatste optreden toe, zeker niet als je ziet hoe Skin zich tussen het publiek begeeft om behoorlijk overtuigende wijze haar boodschap te verkondigen. Om zeker terug te zien, dit Skunk Anansie, en daarvoor wilden we het voorprogramma gerust eens missen. |
SETLIST
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025