26 april 2015 • Stadsschouwburg Groningen nederland
De Songbird Sessions is een reizend muziekfestival. Vier internationale singer/songwriters deden achtereenvolgens de steden Amsterdam, Den Haag, Nijmegen, Utrecht en nu dan uiteindelijk Groningen aan. In iedere stad worden ze aangevuld door lokale singer/songwriters. Het beloofde een koude en druilerige zondagmiddag te worden, dus wij nestelden ons knus in het rode pluche van de Groningse Stadsschouwburg. De Andreas Moe fans zitten al vol verwachting op de eerste rij, maar eerst is de beurt aan Roo Panes.
Op dat moment is de zaal nog maar half gevuld, maar de sfeer is gelijk goed. Roo oogt een beetje verlegen maar sympathiek en opent met Glory Days. Gelijk valt het mooie geluid van zijn 12-snarige gitaar op. Zijn stem is het mooist in de zachte passages: warm en vertellend. Een ingetogen begin met rustige luisterliedjes. Daarna staat in de foyer Tenfold. Een sfeervolle zaal waar het publiek met een kopje koffie in de hand onder de kroonluchters staat toe te kijken. Ze heeft muziek gestudeerd in Enschede. Haar manier van zingen doet me wel een beetje aan Janne Schra denken. Haar liedjes gaan over het overwinnen van angsten en over verlangens. Tussen de nummers door kletst ze er vrijelijk op los en ze heeft wel humor. Jammer dat het koffieapparaat zo’n lawaai maakt, want de kleine liedjes vragen om een rustige omgeving. Vervolgens is het de beurt aan Andreas Moe, uit Stockholm. Hij stond dit jaar ook op Eurosonic, maar daar hadden wij hem gemist. De fans zitten er nog steeds en zijn bij elk nummer enthousiast. De liedjes van Andreas zijn wat vlotter en vrolijker. Hij ondersteunt zijn gitaarspel met een bassdrum, aan de andere voet een tamboerijn en de mondharmonica komt ook nog langs in een cover van Kodaline. In het slotnummer This Year zit zelfs nog een stukje van Paul Simon’s Graceland verwerkt. Een vrolijk optreden, had best wel wat langer mogen duren. Harmen Ridderbos is zanger van de Groningse indiefolkband Town of Saints. Hij stond met deze band al op Eurosonic Noorderslag, maar vanmiddag doet hij het alleen. Hij staat relaxed en ook met veel gevoel voor drama te spelen; hij heeft er zichtbaar plezier aan. Hij imiteert een trompet en maakt goed contact met het publiek. |
Hij
krijgt ze zowaar aan het meezingen. Na een tijdje trekt hij de kabel
uit zijn gitaar, stapt van het podium af en gaat onversterkt verder,
temidden van het publiek.
Intussen is Jon Allen zich aan het voorbereiden in de grote zaal. Hij stelt liefdevol zijn drie gitaren op. Bij het eerste nummer valt gelijk op dat hij goed bij stem is en ook het mooie Fender pianospel van de toetsenist is een compliment waard. De eerste drie nummers zijn nieuw materiaal, maar voelen gelijk vertrouwd aan. I Hope You’re Happy Now vinden wij het hoogtepunt, ook live weet hij dat perfect neer te zetten. Verderop in de set komen nog wat meer ‘Bluesy’ nummers. Ook hier mooie begeleiding en solo’s van de toetsenman. Jon belooft dat hij binnenkort wel weer eens met zijn band in de buurt komt; we zien er naar uit. Edo de Vlieger en Eva Waterbolk staan intussen in de foyer te spelen. Ze kennen elkaar al een lange tijd en lachen elkaar en het publiek heel lieflijk toe, maar pas op: de liedjes die ze zingen gaan over van dood en verderf. Maar dan wel met een dosis humor en zelfspot. De slotact is Rae Morris. Zij is met haar band gekomen. Ray begint zittend achter haar keyboard, is heel beweeglijk en lacht stralend. De band is voor het eerst in Nederland en heeft zich tijdens de afgelopen Songbird-week uitstekend vermaakt. Het debuutalbum Unguarded is net uit en de titeltrack komt natuurlijk ook voorbij. De band produceert een eigenzinnig, modern geluid van toegankelijke, compacte pop-songs. Synthesizers vullen soundscapes en basslines in en de bassist wisselt de fretloze bas af met de contrabas. De samenzang met de drumster doet het goed. Rae’s manier van zingen doet me soms aan Björk denken. Als ze achter haar keyboard vandaan komt merken we nog wat onzekerheid, maar ja ze is ook nog maar 22 jaar jong. Een verrassende afsluiter van dit festival. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024