|
Een onvermoeibare Southside Johnny en zijn Jukes brengen leven in de brouwerij zoals het hoort. Vrij vaak onderschatte band…Zonder aankondiging werd er een korte doch krachtige support ingelast. Zuid-Afrikaan maar nu verblijvend in Brussel en je vindt hem vrij vaak in Het Depot. Stefan Dixon, samen met zijn kompaan Robert Van Laer, zorgden voor een uitstekende introductie tot Southside Johnny. Zij verrasten vriend en vijand met een geweldige versie van Gorky’s ‘Mia’, een duo dat we best even kunnen blijven volgen. Nog een sterk nummer was ‘Over And Over’. |
|
Hij was vorige week nog te gast op het Nederlandse bluesfestival Moulin Blues. België is voor hem en zijn kompanen geen onbekend terrein gezien we in het verleden toch enkele keren een concert van deze superband hebben kunnen bijwonen.
Wie Southside Johnny zeg, denkt hierbij meteen aan zijn goede vriend Bruce “The Boss” Springsteen. Hun shows stralen qua energie hetzelfde niveau uit: krachtige rock- en soulballades gaan hand in hand en dat is nog steeds een succesformule. Johnny en Bruce beperken hun shows dan ook niet tot een goed uurtje, de fans verdienen meer en zo is het altijd al geweest. Men moest af en toe de stekker wel eens uittrekken… alhoewel dat echt niet nodig was. In 1976 werkte Southside Johnny en zijn Jukes al aan enkele Springsteen nummers waaronder ‘Fade Away’ en ‘The Fever’ en geloof me, dit laatste zal vandaag ook weer op de setlist prijken. Het geluid van SSJ zit diep geworteld in de rhythm & blues wortels waarbij de koperblazers een niet geringe rol spelen, voeg daar een beetje goede ouwe garagerock aan toe en natuurlijk de nog immer fantastisch blue-eyed soul vocalen van John Lyon en je krijgt een spectaculaire muzikale cocktail, oftewel de sound waarvoor Lyon gecrediteerd mag worden: The Jersey Shore Sound. Om zijn nieuwste worp, ‘Soultime’, te promoten trekt Southside Johnny and the Asbury Jukes momenteel doorheen Europa met vanavond een stop in Het Depot te Leuven. Meteen na de aankondiging werden we reeds ondergedompeld in een waar party gevoel. Hoe kan het ook anders wanneer je benen automatisch beginnen te bewegen op ‘The Fever’, dat hij voor deze gelegenheid voorzag van een extra lange versie. Dat de band zonder setlist speelt, is oud nieuws want als iemand uit het publiek om een nummer roept, wordt dat meteen ingezet, zo ook vanavond toen mijn buurman een voorkeur had voor Joe Cocker’s ‘The Letter’. Wat we te horen kregen was een perfecte kopie van de helaas veel te vroeg overleden Cocker. Alex Chilton keek even mee vanuit het nirwana en zag dat het goed was. Qua bindteksten zit Johnny niet verlegen. Van hilarisch naar nog meer grappige situaties en hij vindt altijd wel een slachtoffer om met rond te dolen. |
Een set van SS Johnny kan bijwijlen een beetje een chaotische weg op gaan maar gelukkig steeds op positieve manier. Hoe hij ook probeerde, hij kreeg de lieve dame vooraan het podium niet op het podium om samen met hem een liedje te zingen. Toch maar blijven aandringen maar noppes, ze hield voet bij stuk.
En als het publiek het dan toch voor het zeggen heeft, was ‘Trapped Again’ het zoveelste verzoeknummer. Van mijn buurman kreeg SS Johnny een nieuw verzoek, nl. ‘Baby, Please Don’t Go’, en met deze song begon Lyon de vrouwen in het algemeen een beetje te paaien. Uiteraard mocht ‘Walk Away Renée’, dat we nog kennen van Left Banke en The 4 Tops, niet op het appél ontbreken en ook hier kregen we weer een verrassende lange, sterke versie. Nog meer leuke hits van weleer passeerden de revue waaronder ‘I Don’t Want To Go Home’ en ‘Talk To Me’ (Bruce Springsteen cover). Uit de nieuwe cd ‘Soultime’ kregen we dan nog enkele nummers te horen. ‘All I Can Do’ en ‘Don’t Waste My Time’ waren weer onberispelijke momenten. Van vakmanschap gesproken. Vanavond werd de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump even in de schijnwerper geplaatst. Johnny haalde op hilarische manier serieus uit naar de meneer met het idiote kapsel. Hij vroeg het publiek wat zij van Trump denken, de reactie liet zich niet raden, om nadien met een platgestreken gelaat te zeggen: “We love you, Donald… Fuck no”. Bij een concert van Southside Johnny & The Asbury Jukes zul je je adrenaline doorheen je lichaam voelen beuken als een gek! Op zijn 68ste weet hij verduiveld nog goed wat het woord entertainment wil zeggen. Geen “ouwe gabbers” taferelen maar een show waar blijven stilzitten geen optie was, zowel voor hem als voor ons. Een band die we veel te weinig in onze contreien zien touren. “We love you, Johnny!!! Fuck Yes!” Met dank aan Martje - Het Depot |