|
|
26 janUARI 2017 |
|
Vertical Divider
De vorige tournee die de Canadees Stephen Fearing naar de lage landen bracht, dateerde reeds van 2015. De man bracht onlangs ‘Every Soul’s A Sailor’ uit en het is nog steeds zo dat, als een artiest een album onder de aandacht wil brengen, hij de boer op moet. De review van dit album kan u trouwens op deze site lezen via http://www.keysandchords.com/album-review-blog/stephen-fearing-every-souls-a-sailor. Het siert directeur en cultuurfunctionaris Jan Coonen andermaal dat hij Stephen een podium bood in De Wolken. Fearing is misschien beter gekend als bandlid van Blackie And The Rodeo Kings, één van de meest getalenteerde rootsgeoriënteerde bands, die hij oprichtte samen met Colin Linden en Tom Wilson. Fearing verwierf echter ook naam en faam als de helft van het duo Fearing & White. Maar dat hij ook in zijn eentje indruk kan maken, bewees hij op het Breese podium. Fearing is één brok emotie. Emotie die erg goed tot zijn recht komt door zijn enorm krachtige stem. Bij rijke emoties en een krachtige stem horen natuurlijk ijzersterke songs en dan nog liefst met enige inhoud. En ook dat vormt voor Fearing geen enkel probleem. Wisselend tussen zijn akoestische en elektrische gitaar bracht hij songs van een uitzonderlijk hoog niveau. Bovendien schenkt hij bij het componeren niet enkel en alleen aandacht aan de tekst of aan de muziek. Neen, hij weet de twee zodanig te laten versmelten dat je inhoudrijke nummers krijgt die ook nog aangenaam en melodieus klinken. Zijn inspiratie haalt hij uit zijn vele ‘roadtrips’. Dat kan het landschap zijn dat aan hem voorbijglijdt of een impressie van de plaats waar hij zich op dat moment bevindt, waar hij naartoe gaat of waar hij was. |
Vertical Divider
Daarnaast gaat ook de toestand in de wereld niet onopgemerkt aan hem voorbij. Wie dacht dat protestsongs iets uit een verleden is, slaat de bal volkomen mis. De onlangs gehouden verkiezing van een nieuwe Amerikaanse president, heeft niet alleen in de media heel wat stof doen opwaaien, maar het bood Fearing ook stof voor ‘Blowhard Nation’. Muzikaal tapte Fearing uit het rijke rootsvaatje. Zo schetste hij in ‘The Things We Did’ op een door blues beïnvloedde melodie o.a. de niet te stuiten digitale evolutie. Respect voor zijn mentor, de Canadese songwriter Willie P. Bennett toonde hij in het pakkende ‘Gone But Not Forgotten’ en ook het album ‘Kings & Kings’ van Blackie & The Rodeo Kings, bracht Fearing nog eventjes onder de aandacht. En natuurlijk ontbrak de titeltrack van zijn recent album niet op de playlist. Gedurende twee sets hing het publiek als het ware aan Fearings lippen. Een bisnummer was dan ook onvermijdelijk. Dat werd ‘Early Morning Rain’ van Fearings held Gordon Lightfoot. Het was weer echt genieten in De Wolken. Een goede programmatie, artiesten die zich gewaardeerd weten en daardoor goede prestaties leveren, zijn de ingrediënten die in De Wolken steeds zorgen voor en talrijk opkomend publiek. Eén facet wordt echter steeds vergeten. En dat is het geluid. Wel dat is in De Wolken altijd superieur en dat mag ook eens vermeld worden. Dus, een dikke pluim voor de geluidstechnicus! |