SUGARAY RAYFORD BLUES BAND

Sugaray Rayford Blues Band • 20 november 2014 • MOD Hasselt

Drukke concertperiode deze tijd van het jaar. Gisteren zagen we nog Dr. John aan het werk in De Roma en vandaag spoeden we ons alweer naar een andere muziektempel helemaal naar Oost-Brabant… euh, Limburg. Vandaag heeft blues organisatie Move2Blues alweer een klepper op de affiche staan. Goe bezig, zou ik zo zeggen want na openers als Rod Piazza en The Hoax in een zelfde maand oktober mogen we Danny en zijn crew toch wel als bezige bijen bestempelen, ook al omdat we hier vorige week nog de cd voorstelling van Doghouse Sam and His Magnatones mochten meemaken.
Move2Blues, de certitude in Limburg als het blues aanbelangt geeft zijn concerten in de Muziekodroom te Hasselt en vandaag is in de club Sugaray Rayford en zijn blues band te gast. Muziek is bij Caron ‘Sugaray’ Rayford al van kindsbeen met de paplepel ingegeven. Als 7-jarige zong en speelde hij zijn eerste noten in een Texaans plaatselijk gospelkoor. Zoals bij tal van blues artiesten ging zijn leven niet bepaald over rozen en misschien is het wel een must om daarna als goede bluesman door het leven te kunnen gaan.
Ook al is hij een imposante verschijning toch beweegt hij zich gracieus en energiek door het leven. Sinds hij als tiener naar Californië verhuisde bleek zijn interesse naar de hedendaagse muziek te groeien en kwam hij terecht in het Funk en R&B gebeuren en werd zo leadzanger van de ‘Urban Gypsys’. Toen hij naar Los Angeles verhuisde werd hem gevraagd om aan te treden in een blues-jam wat resulteerde in 2010 tot het oprichten van zijn eigen bluesband.

De ‘Sugaray Rayford Blues Band’ bestaat uit Sugaray bijgestaan door Gino Matteo (gitaar), Ralph Carter (bas), Lavell Jones (drums), Cedric Le Goff (keyboards) en met Jade Bennett als backing vocals. Op deze mistige donderdagavond zijn ze er spreekwoordelijk klaar voor om er een ‘lap op te geven’ en deze club in de MOD om te toveren tot een zweterige juke joint.

Live had ik nog niet het genoegen om Sugaray Rayford aan het werk te kunnen zien en daarom was ik eens gaan surfen op YouTube en het resultaat dat ik zag was steengoede blues maar nogal aan de rustige kant en groot was mijn verbazing dat deze voormalige koorknaap de club onmiddellijk in vuur en vlam zette. Deze 5 sterren blues artiest bleek een entertainer ‘pure sang’ te zijn en niet laat hij aan het toeval over om een energieke en positieve interactie op te zetten met de aanwezigen die zich gewillig in deze goede flow laten meedrijven.
Nummers als ‘Cold Sweat’ en ‘Blind Alley’ gaan er hier in Hasselt in als zoete koek en iedereen is voor de volle 100% aan het genieten van Sugaray. Na het einde van deze trip trekt de Sugaray Rayford Blues Band de studio in voor de opnamen van een nieuw album en met ‘The South Side Of Town’ konden we hier al een primeurtje meepikken wat iedereen hier al doet uitkijken naar de nieuwste cd.
Dat Sugaray Rayford ook met slowblues iedereen weet in te palmen bewijst hij hier met Albert King zijn ‘I’ll Play The Blues For You’ één van de verschillende ‘highlights’ van het concert en een nummer dat volgens Sugaray best tot International Blues Hymne zou mogen worden uitgeroepen en wij knikken natuurlijk allemaal volmondig YES!
De eerste set lijkt zo lang te duren dat ik al begin te vrezen dat er maar eentje zit aan te komen maar tourmanager Erkan Özdemir kwam vlug een seintje geven dat hij een einde mocht maken aan een lange eerste set. Sugaray dacht er anders over en ging nog een paar nummers verder met als orgelpunt eentje waarop iedereen verplicht werd om te dansen waar zonder verpinken gevolg aan werd gegeven en met het meezingen van ‘Further On Up The Road’ overgaand in ‘One Bourbon, One Scotch and One Beer’ konden we ons dan uiteindelijk inwendig gaan verfrissen met een fris getapt pintje.

Steengoede eerste set en de fans op de hand dat resulteert uiteindelijk steeds in een goede cd verkoop zonder al te veel reclame en Erkan transformeerde van een roadmanager tot een volleerde PR-verantwoordelijke en bracht talrijke schijfjes aan de man. Tijdens de pauze was het vlug even bijbabbelen met Erkan want we hebben allebei nog wel enige ‘gossips’ over vervlogen tijden ;-)

Ondertussen waren Sugaray, Matteo en Ralph al stiekem gaan postvatten op het podium en begonnen ze geniepig aan een semi-akoestische set waardoor de aanwezigen onmiddellijk naar binnen werden gezogen. Gospel feeling alom en met een indringende maar subtiele Matteo op zijn Epiphone mocht dit voor mij zo nog een tijdje doorgaan. Het publiek werd ook enorm stil van al dit moois en de krachtige stem van Sugaray heeft zelf geen micro nodig om sterk en zuiver over te komen. Freewheelend tussen deze prachtige nummers kwam ook bij Sugaray Rayford het gevoel terug als op zondag in de kerk. Man was dit genieten!
De rest van de band was er intussen komen bijzitten en met een mixje van ‘Pretty Baby’, ‘Big Legged Woman’ en ‘Shake Rattle and Roll’ begonnen deze heerschappen en dame het tempo weerom lichtjes op te drijven tot en met de explosie van Jimmy Reed zijn ‘You Got Me Running’ aka ‘Baby What You Want Me To Do’ en zo konden we ons beginnen op maken voor de rest van dit prachtige concert.
Knappe vertolking ook van Louis Jordan zijn ‘Beans and Cornbread’ en met ‘The Hunter’ en ‘Pawn Broker’ ging het dak er hier voor de tweede maal af.

Helemaal onder de indruk van deze exceptionele sterke ‘performance’ verliet ik voldaan de Muziekodroom en begon ik me de vraag te stellen of de stad of provincie niet de nodige subsidies zou kunnen vrijmaken om deze club van een nieuw en hoger dak te voorzien… het was er toch af na de passage van de Sugaray Rayford Blues Band met dank aan Move2Blues.



Report: Freddy Vandervelpen - Photo’s: Stefan Meekers ©