9 augustus 2015 • Crossroad Olen
|
Na een paar hectische concertdagen kan een mens al wel eens verstrooid zijn en toen ik las dat Lewis Hamilton een stop zou maken in de gezelligste ‘juke joint’ van het land, werd dit al weken voordien in mijn agenda aangevinkt… alleen bleek het achteraf om een andere Lewis Hamilton te gaan. Nee, alle gekheid op een stokje, natuurlijk maar van een ‘cool down’ zou er ook al geen sprake zijn. Deze Lewis Hamilton komt uit Schotland en is reeds twee jaar op rij genomineerd als ‘Best Young Artist’. Brits, ja dan krijgen we normaliter stevige blues en wanneer dan blijkt dat het hier om een powertrio gaat zijn de obligate oorbeschermers zeker geen overbodige luxe.
Deze Lewis Hamilton Band bestaat uit frontman Lewis Hamilton die in 1993 het levenslicht zag in Perth aan de oevers van de Tay-rivier (trouwens de langste rivier van Schotland). In 2010 vormde hij de bluesrock formatie Lewis Hamilton & The Boogie Brothers samen met zijn vader Nick en neef Steve Hamilton. Steve is ondertussen vervangen door drummer Ian Wallace en sinds 2013 is het dan gewoon The Lewis Hamilton Band geworden. Na twee succesvolle albums, ‘Gamblin’ Machine’ (2011) en ‘Ghost Train’ (2013) zit deze Lewis Hamilton op een rollercoaster en wordt hij in zijn thuisland en ver daarbuiten als een aanstormend talent gezien. In de Crossroad werd het even nagelbijten omdat iets over de klok van vijf er nog geen Lewis Hamilton te bespeuren was maar enkele ogenblikken later scheurde vader Nick, aan het stuur van de tourbus, wel degelijk het erf op. Een trio heeft natuurlijk niet zo veel tijd nodig om op te stellen al sleurde papa Nick daar wel meteen een joekel van een Ampeg het podium op en dat hadden evenwel ook enkele Marshalls kunnen zijn. Een korte soundcheck met PA-man Paul Eyckmans en alles was klaar voor de aanvang van het concert… maar eerst nog even een pizza verorberen. |
Wanneer ze je als aanstormend talent op het grote eiland overladen met positieve recensies, verwacht je onmiddellijk een brok eigen werk maar Lewis heeft ook aan de aanwezige bluesfans gedacht en begint zijn set met een eigen versie van ‘Hoochie Coochie Man’. Ook al nam Muddy Waters dit al op in 1954, toch blijven we het graag horen, ook al betreft het hier een bluesrock versie. Gewapend met een Golden Les Paul laat Lewis hier horen dat hij toch uitstekend zijn ‘neck’ kan bespelen en de rifjes zijn duidelijk een kenmerk van talent.
Zijn versie van ‘All Along The Watchtower’ klonk voor mij een beetje zwak maar Dylan’s populaire folksong kennen we uiteraard ook van legende Jimi Hendrix en dan wordt het uiteraard ietwat moeilijker. Toch respect en tijd voor wat eigen werk met de titeltrack van het laatste album ‘Ghost Train’ en een mooie ‘Breaking Heart’ waar hij denkelijk zijn eerste opgelopen blauwtje mee wil verwoorden. De set van deze Lewis Hamilton Band wordt knap afgewisseld met eigen werk en gekende nummers. Zo krijgen we ook nog een rockversie van ‘Cross Road Blues’ aka ‘Crossroads’ te horen en zelfs Robert Johnson zou het goed gevonden hebben. Wanneer Lewis een gospel omzet naar bluesrock gaat evenwel ‘John The Revelator’ toch wel een beetje de mist in. Deze song, een pure gospelblues, dateert reeds uit 1930 en het was Blind Willie Johnson die hier voor verantwoordelijk was. Raar maar waar, het was wel degelijk Hamilton en niet MacHamilton, en de single malt was ook nergens te bespeuren! Voor de rest was het een goede afsluiter van het weekend hier in de Crossroad in Olen. Nog een leuke gossip kwam van vader Nick; drummer Ian zit achter het zusje van Lewis aan maar Nick’s reactie is duidelijk… “over mijn lijk!” Tot de volgende. |