|
|
15 MAART 2017 |
|
Vertical Divider
Tinariwen, Malinese Toearegs stonden deze woensdagavond in een uitverkochte AB met een ware missie. Met hun typische Desert-blues willen ze het publiek vanaf de eerste noten in trance brengen. Elke song had zijn eigen assouf-ritme, met de nadruk op de eerste beat. De indrukwekkende melancholische samenzang van de vijf Toearegs liet niemand ongestoord. Ze werkten met twee percussionisten achteraan, de ene op djembé, de andere op de zo mooi klinkende dharbouka. De AB was de hele avond lang een oase in het verscheurde land van Tinariwen. Sinds 1979 is de opstelling van deze jongens regelmatig veranderd, maar de twee groepsleiders Abdallah Ag Alhousseyni met zijn licht hese stem, en Ibrahim Ag Alhabib met zijn mooi jankende en licht dissonante bluesgitaar trekken voornamelijk de aandacht. Op bas vind je de indrukwekkende Eyadou Ag Leche met een rechtshandige bas die hij ondersteboven als linkshandige bespeelde. Alhassane Ag Touhami was de clown van de groep. Hij zong en danste voluit, zijn hoofd ritmisch wiebelend en surfend op het tempo, en zijn handen kregen de volledige vrijheid om de zaal aan het dansen te krijgen. Alhassane bewees bovendien dat hij ook een straffe muzikant was. In het midden van de set nam hij de songs Ittus en Tamatent op zich. De band kwam hem snel terug uit de kleedkamers, maar niet iedereen. Gitarist Ibrahim Ag Alhabib was ziekjes achtergebleven. Het publiek had dit zelfs helemaal niet door tot wanneer op het einde van het concert Abdallah zich excuseerde voor het ziek vallen van Ibrahim. Het typeert Tinariwen, dat het met één man minder toch hun feestavond in Brussel bleven uitspelen. |
Vertical Divider
Plots kwam een toeareg uit het publiek gekropen om mee te dansen, en dat gaf de hele zaal een extra aanzet om alle remmen los te laten. Iedereen was aan het meedansen op de zalige ritmes uit de Sahara.
Toearegs is een bevolkingsgroep uit Zuid Sahara die systematisch verdrongen wordt. Heimwee naar de woestijn en zijn autenthiek levenspatroon levert de meeste inspiratie voor hun teksten. Maar met 'Assawt', een nieuwe song die is opgedragen aan alle vrouwen die voor vrijheid strijden in Mali, gaat Abdallah knap soleren op zijn akoestische gitaar. De hele AB is in extase. Ik sta er helemaal niet van te kijken dat heel wat Rockers als Page & Plant, Donovan, The Beatles, Brian Jones, Ry Cooder, … een tussenstop hebben gemaakt in de Sahara. Inspiratie vind je er altijd. Eindigen doen ze met 'Chaghaybou', met een intro die net van de hand van Robbie Krieger lijkt te komen. Tinariwen heeft samen met de eerste lentezon heel veel warmte gebracht in Brussel. Het was lang geleden dat ik zulk een leuk sfeertje gezien heb in de AB. Hoe hard het leven ook is, iedereen is goedgemutst naar huis gekeerd. Tinariwen mag je zeker op je bucketlist zetten! SETLIST
|