 Het is een tijdje geleden dat we nog iets gehoord hebben van Deadman. Drie jaar geleden overtuigde de Texaan Steve Collins met ‘Take Up Your Mat And Walk’. Het concert in Roepaen een half jaar later bevestigde die positieve eerste indruk. Daarna was het de stilte die overheerste rond de man uit Lockhart. Tijdens de opnamesessies van ‘How Shall We Then Live’ rijpte bij Collins de idee het epeetje aan te vullen met filmbeelden. ‘Chimes Of Midnight’ kwam in nauwelijks een half jaar tot stand, in die bijzonder krappe tijdsspanne klaarde Collins samen J. Hawkins en Chip Tompkins de klus en werd het script omgezet in een zwartwit kortfilm. Dat gebeurde op locatie in Collins thuishaven Lockhart. Geacteerde fragmenten worden afgewisseld met beelden van de muzikanten van Deadman in actie. Na de inleiding, een monoloog met flarden uit het oeuvre van Shakespeare loopt zien en horen we Collins en kompanen in ‘Javert’ Niet alleen het donkere stemtimbre herinnert aan Cohen terwijl ook de opbouw en duistere sfeerschepping met fraai akoestisch snarenspel en accordeon van Matt Lara in de buurt blijven. In ‘Fellow Man’ toont gitarist Bryce Clarke zich ook op de twangende Telecaster een begenadigd fingerpicker. Een hups uitstapje in Carter/ Cashland met rockende Billy en Tex Mex-accenten, de ideale muzikale background bij de vertoonde saloonfragmenten. In act 3 krijgen we de titelsong ‘How Shall We Then Live’ van het epeetje, opnieuw een memorabel hoogtepunt, deze ademende slijper met wonderlijk gitaarwerk creëert. Tot aan de aftiteling loopt een geïnspireerde versie van Dylans ‘Things Have Changed’ door. Als extraatje is er nog een ‘behind the scenes’ luikje waarin zowel Steven Collins als director J. Hawkins enige toelichting bij het project geven. De eerder genoemde tracks worden op het epeetje met twee songs aangevuld. In de iewat potiger rockende opener ‘Young and Alive’ zingt Collins “ the band is rockin like it’s 1975”, een periode waarin de glamrock regeerde, met duidelijke verwijzigen naar het gewaardeerde buitenbeentje Roxy Music. Het naar verluidt door de poëzie van Todd Hearon geïnspireerde ’Hard Pill’ is een verfijnde folksong. Een fraai fotoboekje complementeert deze ‘special edition’. Cis Van Looy (4)
0 Opmerkingen
|
RSS-feed