INTERVIEW WITH...
‘Het is nooit bedoeld als gimmick of grap.’
Helmut Lotti is van quasi alle markten thuis (het is wachten op zijn eerste tranceplaat) en speelde de afgelopen zomer Graspop Metal Meeting plat met ‘HELLMUT LOTTI GOES METAL’. Elf nummers van deze showcase zijn net op compact disc en vinylplaat verschenen, en dat is een uitstekend excuus om opnieuw met de heer Lotti te spreken. In 2015 mochten we hem interviewen over ‘Faith, Hope & Love’ (herlees hier), maar vandaag is het metal op het menu. For those about to rock, Lotti salutes you.
|
Julian De Backer: ‘Op ‘Hellmut Lotti Goes Metal’ staan elf nummers. Tien covers, en één originele song van uw hand, ‘The Darkness’. Toevallig is ‘The Darkness’ ook het beste nummer van de plaat.’
Hellmut Lotti: ‘Allez, dank u!’ Julian: ‘Hoe heeft u het geschreven?’ Hellmut: ‘Marieke Van Hooff heeft de akkoorden uitgezocht, en ik had de zanglijn binnen de tien minuten. Ik wist ook exact welke akkoorden eronder moesten komen. Marieke hoorde dat er een chromatiek was met halve tonen naar beneden, en ik zei: ‘Dat moet (zingt) worden’. We zijn echt aan het klooien geweest. Vervolgens ben ik naar een gitarist gegaan met een akkoordenschema dat maar voor 80% klopte. Dus dat hebben we eerst op punt gesteld, en daarna hebben we een demo gemaakt. Toen de demo klaar was op maandag, ontbraken enkel keyboard en een gitaarsolo. Ik heb de muzikanten opgebeld, en gezegd: ‘Dit gaan we doorspelen op woensdag op een try-out voor vrienden en familie’, en zondag heb ik het op Graspop gespeeld.’ Julian: ‘Van idee naar compleet, gespeeld nummer op zes dagen. Waanzin!’ Hellmut: ‘Het liedje was in mijn hoofd na een halfuur klaar. De tekst niet, maar de muziek wel.’ Julian: ‘U vindt zichzelf geen muzikant, maar het is niet iedereen gegeven om op tien minuten een metalnummer te schrijven.’ Hellmut: ‘Ik was geïnspireerd. Dat is niet elke dag zo. Ik wil veel meer nummers schrijven, maar ik heb geen tijd door alle promotoestanden.’ Julian: ‘Sorry, sorry.’ Hellmut: ‘Ik zit op een trein, en die trein moet stoppen voor ik aan nieuwe nummers kan beginnen.’ |
|
Julian: ‘De runaway train running right off the track van AC/DC.’
Hellmut: ‘Ik zal vermoedelijk pas tegen december nieuwe nummers kunnen maken.’ Julian: ‘Correct me if I’m wrong, maar bij ‘Time to Swing’ was élk nummer van uw hand.’ Hellmut: ‘Nee, dat was bij ‘The Crooners’. Dat was een dubbelalbum: één met covers, één met eigen nummers.’ Julian: ‘Mogen we een volledig metalalbum van uw hand verwachten?’ Hellmut: ‘Ik ging vandaag in het OLT Rivierenhof in Deurne normaal gezien twee eigen nummers brengen, maar ik vind het tweede niet goed genoeg. De reactie was wat lauw, het is uit de setlist gehaald. Het moet goed én nieuw zijn, maar ik moet het niet zelf geschreven hebben. Ik wil een oeuvre uitbouwen waarvan de mensen zeggen: ‘Heb je die nieuwe plaat van Hellmut Lotti al gehoord?’, maar het antwoord mag niet zijn: ‘Die cover van KISS?’ Snap je? Het moet van mezelf zijn. Zelfgeschreven of niet, dat is bijzaak. Ik wil het liefst zelf schrijven, of op zijn minst meeschrijven. Ik heb heel veel ideeën en ik heb een band, dus ik ga wel eens samenzitten met Tim Toegaert.’ Julian: ‘Eh, wie?’ Hellmut: ‘De gitarist van Fleddy Melculy, die speelt ook bij mij.’ Julian: ‘Bob Wouters van het OLT zei op Twitter: ‘Vraag Hellmut eens of hij de woordspeling ‘pitteLEER’ nog niet beu is’.’ Hellmut: ‘Ik heb die zelf bedacht!’ |
|
|
Julian: ‘Metalkledij kan fout zijn, maar u komt ermee weg. De grens is heel dun. Rob Halford van Judas Priest staat fantastisch met leer, maar het kan snel …’
Hellmut: ‘Goed fout zijn (lacht) Ik zie dat graag. Mijn pitteLEER is speciaal gemaakt door kostuumontwerpster Elvira Van Bavinckhove. Ik ga haar opnieuw contacteren, zodat we een assortimentje kunnen samenstellen waarmee ik toch een tweetal jaar op de baan kan.’ Julian: ‘Wat vond u trouwens van de ‘Elvis’-film van Baz Luhrmann?’ Hellmut: ‘Gemengde gevoelens. Ik vind het niet erg dat er fictieve dingen gebeuren. Ik had wel een probleem met het accent van Tom Parker. Dat was geen Nederlands, dat was Jiddisch. ‘Something European’ was allicht de richtlijn, en as usual hadden ze geen clue. Weet je wat ze hadden moeten doen? Die gast die Ferry speelt, die had Tom Parker moeten vertolken.’ Julian: ‘Frank Lammers.’ Hellmut: ‘Die had dat geweldig gedaan. Die heeft iets gevaarlijks in zijn blik. Lammers zou het meest geschikt zijn, en zou het accent juist hebben. Mijn grootste probleem met de Elvisfilm, en mijn vriendin Marieke wees me erop, is dat Elvis nergens grappig is. Als je opnames van de echte Elvis bekijkt, dan merk je dat hij heel veel humor had. Grappige kerel. Goede bindteksten. Oké, it serves the story dat deze Elvis donker is, maar zo was hij niet. Hij was volgens mij manisch-depressief en bovengemiddeld intelligent, dat merk je. Geen dwazerik. Een gevoelige ziel. Geraffineerd en grappig. Tom Jones is dat veel minder, bijvoorbeeld. Elvis was nooit vulgair. De mensen vonden hem vulgair, maar heb jij hem ooit iets vulgairs zien doen op een podium? Elvis was geen dramatisch acteur. Als hij ernstig wilde doen in ‘Flaming Star’, dan kreeg ik de slappe lach. Maar goed, als mijn moeder kwaad was, kreeg ik ook de slappe lach. Mensen die aders in hun nek krijgen van de opwinding, vind ik potsierlijk en dus grappig.’ |
photo credit: Rudy Dedoncker
|
photo credit: Gwenny Eeckels
|
Julian: ‘Het is een gewaagde keuze om uw liveoptreden van Graspop op plaat uit te brengen. Open en bloot.’
Hellmut: ‘We hebben wel wat postproductie gedaan, maar niet veel. Dat is niet de eerste keer voor mij, ook ‘Classic I’, ‘II’ en ‘III’ waren live. Daarna ben ik overgestapt op studioplaten, omdat radio’s dat prefereerden. Omdat het een coverplaat is en ik zo goed als niks heb veranderd aan de originelen, wilde ik het niet op plaat zetten. Maar toen ik de repetitie hoorde, twee weken voor Graspop, zei Piet Roelen: ‘Het klinkt goed, misschien moeten we er toch een plaat van maken’. Ik was meteen akkoord, omdat het een liveplaat is. Een plaat met kopieën van nummers moet vernieuwing bieden. Eigen arrangementen, of wat dan ook. De enige reden dat de plaat er nu is, is omdat het live was. Dit is niet de nieuwe plaat van Hellmut Lotti, dit is een tijdsdocument, de liveregistratie van een onvergetelijk moment. We vonden dat het zo goed klonk, dat we hebben beslist om het uit te brengen. Ik zou dit nooit op een studioplaat hebben uitgebracht. Je hoort het publiek, ik wilde de sfeer vastleggen.’ Julian: ‘Ik was er niet bij, maar iedereen is het erover eens dat u Graspop heeft platgespeeld. Clouseau heeft op eenzelfde manier Pukkelpop platgewalst.’ Hellmut: ‘Bedankt! Met dat verschil dat Clouseau en Willy Sommers op Pukkelpop hun eigen repertoire hebben gespeeld. Zij moesten qua publiek uit hun comfortzone treden. En eigenlijk IS Clouseau rockmuziek.’ Julian: ‘Maar u weet ook dat een bepaald deel van het Pukkelpoppubliek hen scheef bekijkt, wegens ‘te commercieel’ of ‘te vaderlands’. Heeft u negatieve reacties gekregen op uw Graspopoptreden?’ Hellmut: ‘‘Schoenmaker, blijf bij uw leest’.’ Julian: ‘Serieus?’ Hellmut: ‘Meestal de mening van mannelijke vijftigers. Als je dan doorklikt naar hun profiel, hebben ze zelf een bandje of houden ze een gitaar vast op hun foto.’ Julian: ‘Jaloezie.’ Hellmut: ‘Er is wereldwijd te weinig aandacht voor metalmuziek. In een docu over Ronnie James Dio, hoorde ik dat op een bepaald moment enkel Nirvana nog van tel was, en de rest was afgeserveerd. De echte metalmannen zaten in een parallel universum met veel fantasy, en Nirvana was rauw en alledaags met een getormenteerde zanger. Alle recepten voor een superster. Metal blijft op de een of andere manier live goed functioneren, maar dat geraakt nooit in de mainstream.’ |
|
Julian: ‘Europe, The Scorpions in de eighties, commercieel succesvoller is het nooit geworden, vrees ik.’
Hellmut: ‘Of ‘I Was Made For Lovin’ You’.’ Julian: ‘Maar dat wordt vaak disco genoemd, vreemd genoeg.’ Hellmut: ‘Vandaag nog op Facebook een discussie gehad. Op de single staat ‘disco rock’, niét ‘disco’. Als het disco was geweest, dan had er ‘rock disco’ gestaan.’ (Julian lacht) Hellmut: ‘Het blijft een subgenre van rock, het staat duidelijk op de hoes. Als mensen twijfelen: Paul Stanley heeft het er zélf laten opzetten.’ Julian: ‘Maar de echte KISS-fans vinden dat ook een vreemde eend in hun discografie.’ Hellmut: ‘Bullshit! Het is een dijk van een nummer.’ Julian: ‘De hele ‘Dynasty’-plaat hé. ‘Sure Know Something’, ook.’ Hellmut: ‘Dat is fantastisch! Maar het ritme is geen disco hé. De eerste die dat in de moderne muziek geïntroduceerd heeft, was Buddy Holly. Het ‘tum-tum-tum’-ritme van ‘I Was Made For Lovin’ You’ is helemaal zoals dat van ‘Peggy Sue’. Julian: ‘Grappig dat ze zeggen ‘Schoenmaker, blijf bij uw leest’, want u heeft al zoveel verschillende genres aangepakt, dat er weinig leest is.’ Hellmut: ‘Inderdaad, ik heb geen leest om bij te blijven. En metal zit veel dichter bij mijn natuur. Maar dat weet het grote publiek niet. Alle concepten zijn bedacht door mijn geniale manager Piet Roelen, maar ik heb in mijn jeugd nooit ‘Tiritomba’ gehoord. Mijn ouders luisterden naar Elvis en Engelbert Humperdinck, en vervolgens mijn broer naar Saxon, Iron Maiden en KISS. Dat is mijn voedingsbodem!’ |
photo credit: Rudy Dedoncker
|
photo credit: Gwenny Eeckels
|
Julian: ‘Dank voor uw tijd! Veel succes met HELLMUT LOTTI GOES METAL.’
Hellmut: ‘Ik ben heel blij. De mensen vinden het duidelijk leuk. Het is nooit bedoeld als gimmick of grap. Alles is heel bewust gedaan, ook het optreden bij Radio Willy. Het moest een act zijn. Mensen mochten niet zappen. Het moest een metamorfose zijn.’ Julian: ‘Een metalmorfose.’ Hellmut: ‘Het is ook niet enkel metal. Het is classic rock en hardrock. De basis is rhythm and blues.’ Julian: ‘AC/DC zegt ook altijd dat ze rock ’n roll spelen.’ Hellmut: ‘Dat is heel duidelijk. Ze spelen opgepompte blues.’ Julian: ‘Rick Rubin, die hun plaat ‘Ballbreaker’ produceerde, zei: ‘They didn’t write emotional songs. The emotion was all in the groove. And that groove is timeless.’’ Hellmut: ‘Absoluut. En het is simpel. Eenvoudig. Drie akkoorden. Stand-up comedian Jim Breuer heeft daar een gewéldige sketch over, wacht, die moet je zien (neemt gsm) Heb je nog drie minuten? Dit moet je zien, het is véél te goed.’ |
Hellmut Lotti en ik blijven nog tien minuten in de kleedkamer om te lachen en te gieren met een sketch van Jim Breuer. Het staat volledig op YouTube, dus doe er uw voordeel mee. Bekijken!
Julian De Backer © 2023 for Keys and Chords