 Vangelis draait al meer dan 50 jaar mee op de muziekscène en wordt beschouwd als één van de grootste componisten van elektronische muziek aller tijden. Voor wie meer wil weten over deze wereldberoemde artiest heb ik goed nieuws! Fans zullen verheugd zijn, want deze nieuwe documentaire laat de artiest zien tijdens interviews, maar ook heel wat van zijn vrienden en collega’s. Er zijn bijdragen van zangeres Jessye Norman, regisseur Oliver Stone, pianiste Akiko Ebi, violist Julian Rachlin, zanger Jon Anderson, regisseur Hugh Hudson, componist Henry Mancini, zijn muzikale kopiist Irina Valentinova, regisseur Ridley Scott, acteur Gérard Depardieu, regisseur Roman Polanski, directrice Institute of Modern Art in Valencia Consuelo Ciscar Casaban, tentoonstellingsorganisatrice Connie Perez Olarte (want Vangelis schildert ook), acteur Sean Connery en zijn vrouw Micheline Roquebrune Connery, de Russische clown & mime artiest Slava Polunine, de General Manager van de Metropolitan Opera in New York Peter Gelb, zangeres Kathleen Battle, de wetenschapper Scott Bonton bij NASA, producer Michael Deeley, producer David Puttnam, en de zangeres Montserrat Caballé. Tevens zie je fragmenten uit de film ‘Alexander’ (2004), zijn project ‘Mythodea (2001), de film ‘1492 – The Conquest of Paradise’ (1992), de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Athene in 1997, de film ‘Bitter Moon’ (1992), de film ‘El Greco’ ((2007), de tekst ‘Ithaka’, ‘Slava’s Snow Show’ (2006), de film ‘Blade Runner’ (1982), en de film ‘Chariots of Fire’ (1981) waarvoor Vangelis de muziek leverde, en bij deze laatste waarvoor hij een Oscar won. En uiteraard zie je de meester zelf tijdens uitvoeringen bezig. Een geslaagde documentaire die bijna 2 uur duurt, met historische beelden en foto’s. Patrick Van de Wiele (4)
0 Opmerkingen
 Aan de meerderheid van onze lezers zullen we Steve Hackett allicht niet meer moeten voorstellen. Deze op 12 februari 1950 geboren Londenaar was immers lid van Genesis van 1970 tot 1977. In die hoedanigheid werkte hij mee aan prijsbeesten zoals ‘The Lamb Lays Down On Broadway’, ‘Selling England By The Pound’ en ‘Foxtrot’. In 1977 verliet hij de band om een solo carrière op te starten. Enkele van zijn solo albums waren ‘Blues With A Feeling’ en ‘Out Of The Tunnel’s Mouth’. Op vrijdag 16 mei 2014 treedt Steve Hackett op in de Brusselse AB. Voor wie zolang niet kan wachten is er nu ook de dvd van Steve Hackett met als volledige titel ‘The Bremen Broadcast Musikladen 8th November 1978’. De opnamen van deze dvd dateren uit de periode dat Steve Hackett nog maar pas was opgestapt bij Genesis. Hij trok er toen op uit met zijn nagelnieuwe band, die bestond uit Steve Hackett (gitaar en zang), Pete Hicks (zang), Dik Cadbury (bas, zang), John Hackett (flute, gitaar), Nick Magnus (keyboards) en John Shearer (drums). Over de beeldkwaliteit hoeven we niet te klagen. De belichting was uitstekend, de kleuren komen netjes over en telkens wordt de songtitel op het scherm geprojecteerd zodat we goed kunnen volgen. De show werd door de Duitse televisie op 24 mei 1979 uitgezonden in de reeks ‘Musikladen Extra’. De muziek is echter een ander paar mouwen. Wij zijn al blij als Pete Hicks, zoals op ‘Racing In A’ een paar zinnetjes komt zingen om aldus even op adem te kunnen komen bij al dat overvloedige gesoleer van Steve Hackett. Heel mooi is echter ‘Kim (Acoustic section)’, waarop Steve Hackett als een volleerde Julian Bream laat horen welk een geweldig gitarist hij wel degelijk is. Hij wordt daarbij subtiel geholpen door zijn broer, fluitist John Hackett. Voor de rest is Steve Hackett aan de beurt en hij overdrijft nog geen klein beetje wanneer hij zijn gitaarspel vermengt met symfonische muziek. Van het goede te veel, zou ik zo zeggen. Ivan Van Belleghem (2½)  Het is een tijdje geleden dat we nog iets gehoord hebben van Deadman. Drie jaar geleden overtuigde de Texaan Steve Collins met ‘Take Up Your Mat And Walk’. Het concert in Roepaen een half jaar later bevestigde die positieve eerste indruk. Daarna was het de stilte die overheerste rond de man uit Lockhart. Tijdens de opnamesessies van ‘How Shall We Then Live’ rijpte bij Collins de idee het epeetje aan te vullen met filmbeelden. ‘Chimes Of Midnight’ kwam in nauwelijks een half jaar tot stand, in die bijzonder krappe tijdsspanne klaarde Collins samen J. Hawkins en Chip Tompkins de klus en werd het script omgezet in een zwartwit kortfilm. Dat gebeurde op locatie in Collins thuishaven Lockhart. Geacteerde fragmenten worden afgewisseld met beelden van de muzikanten van Deadman in actie. Na de inleiding, een monoloog met flarden uit het oeuvre van Shakespeare loopt zien en horen we Collins en kompanen in ‘Javert’ Niet alleen het donkere stemtimbre herinnert aan Cohen terwijl ook de opbouw en duistere sfeerschepping met fraai akoestisch snarenspel en accordeon van Matt Lara in de buurt blijven. In ‘Fellow Man’ toont gitarist Bryce Clarke zich ook op de twangende Telecaster een begenadigd fingerpicker. Een hups uitstapje in Carter/ Cashland met rockende Billy en Tex Mex-accenten, de ideale muzikale background bij de vertoonde saloonfragmenten. In act 3 krijgen we de titelsong ‘How Shall We Then Live’ van het epeetje, opnieuw een memorabel hoogtepunt, deze ademende slijper met wonderlijk gitaarwerk creëert. Tot aan de aftiteling loopt een geïnspireerde versie van Dylans ‘Things Have Changed’ door. Als extraatje is er nog een ‘behind the scenes’ luikje waarin zowel Steven Collins als director J. Hawkins enige toelichting bij het project geven. De eerder genoemde tracks worden op het epeetje met twee songs aangevuld. In de iewat potiger rockende opener ‘Young and Alive’ zingt Collins “ the band is rockin like it’s 1975”, een periode waarin de glamrock regeerde, met duidelijke verwijzigen naar het gewaardeerde buitenbeentje Roxy Music. Het naar verluidt door de poëzie van Todd Hearon geïnspireerde ’Hard Pill’ is een verfijnde folksong. Een fraai fotoboekje complementeert deze ‘special edition’. Cis Van Looy (4) |
RSS-feed