WhiteGates Publishing

​Componist en gitarist Jack Gates is tevens leraar. Zijn gitaarstijl omvat flamenco, samba, jazz, klassiek, raga en blues. Jack groeide op in Noord California in de streek rond Berkeley. Zijn ouders introduceerden hem tot klassieke gitaar, en nadat hij flamenco en folk gestudeerd had, nam hij op zestienjarige leeftijd gitaarlessen. Hij reisde naar Italië om daar te studeren en raakte tevens geïnteresseerd in Noord Indiase klassieke muziek. Jack trad aan op festivals en in clubs, en ontwikkelde zijn eigen gitaarsound. Op deze nieuwe cd spelen percussionist Steve Robertson, akoestische bassist Stan Poplin, harmonicaspeler Damien Masterson, en cellist Michal Palzewicz mee. Voor liefhebbers van instrumentale (gitaar) wereldmuziek. 

Patrick Van de Wiele (3½)

I-C-U-B4-T-

​Onze landgenote Eleonor (Elly Aerden) brengt een mengeling van folk, roots, jazz, neoklassiek en fado in een wervelende reis langs verschillende culturen en genres. Deze zangeres van wereldmuziek houdt ervan om met verscheidene koren te werken. Momenteel is dat met Malaika in Lokeren, en Resolut in Beveren. Ook zingt ze mee in de productie Balsam. Haar vorige cd ‘Erros’ werd door de pers zeer goed onthaald, en nu is de nieuwste er. Dat vorig album was echter compleet in het Latijn, terwijl de nieuwe daarnaast ook een track in het Spaans en één in het Portugees omvat. Wanneer je Eleonor beluistert, denk je onwillekeurig terug aan Madredeus, met diezelfde Zuid Europese klank. Voor liefhebbers dus van wereldmuziek.

Patrick Van de Wiele (3½)

De Britse componiste en saxofoniste Trish Clowes is mij totaal onbekend. Ze woont in Londen en won al een BASCA British Composer Award. Dit is haar vierde album, waarop ze bijgestaan wordt door Chris Montague op gitaar, Ross Stanley op piano/Hammond orgel en James Maddren op drums. Haar vorige albums echter bestreken verschillende genres en soms met grotere ensembles. Trish geeft les in sax en improvisatie aan de Guildhall School of Music & Drama. Uiteraard is er heel wat improvisatie op deze cd, en dat is iets waar ik niet van hou. ‘Blue Calm’ is wat dromerig, en ‘Muted Lines’ van de Anglo-Armeniaanse componist Cevanne Horrocks-Hopayian, is gebaseerd op een gedicht van de16de eeuwse Armeniaanse dichter Nahapet Kuchak. Die schreef over de genocide in Oost Turkije. Op dit album staat een eerbetoon aan vroege jazzdrummer Baby Dodds, nl. ‘Tap Dance (for Baby Dodds)’, dat jazzdrum met tapdans vermengt. 

Patrick Van de Wiele (3½)

Op deze cd bespeelt de Amerikaan Michael Rabinowitz zijn fagot in een jazzomgeving. Een instrument dat normaal in klassieke muziek bespeeld wordt. Michael wordt begeleid door Nat Harris op gitaar, Ruslan Khain op bas en Vince Ector op drums. Michael wil hiermee bewijzen dat zijn instrument expressieve en improvisatore mogelijkheden in zich heeft. Drie van de selecties zijn eerbetonen aan zijn ouders die 2 jaar geleden overleden zijn. Uiteraard is ‘Caravan’ een cover van Duke Ellington, ‘So Do It’ van Wes Montgomery, ‘How Insensitive’ van Antonio Carlos Jobim, ‘The Third’ van Art Farmer en ‘When Sonny Gets Blue’ is door zovelen al gecoverd. En afsluiter ‘Calypso Joe’ heeft en Latin beat.

Patrick Van de Wiele (3½)

De Britse saxofonist Andy Scott bestrijkt jazz, wereld en eigentijdse klassiek stijlen. Hij heeft al een BASCA componist Award gewonnen, en is al 25 jaar met muziek bezig. Zijn laatste project is er een met de Group S, met muzikanten uit de pop en jazz en klassieke wereld. Er staan 7 originele tracks van Andy op, en de titeltrack vertoont sax en gitaarsolo’s. ‘Eighteen’ is dan weer een rare mengeling van jazz en klassiek. ‘Little Glass Box’ is solo sax, terwijl de groepstrack ‘Group S’ geïnspireerd werd op Wayne Shorter. En verderop staat een cover van Tom Jones’ ‘Sex Bomb’. Uiteraard met de nodige improvisaties.

Patrick Van de Wiele (3½)