Richard Goldstein: Another Little Piece Of My Heart – My life of rock and revolution in the ‘60s.19/5/2015  Als we met dit werkje dan toch terug naar de Good ole Sixties reizen dan moeten we de naam Richard Goldstein zonder enige vorming van aarzeling melden. Goldstein is eigenlijk een van de voorvaderen van de hedendaagse rockkritiek waarmee hij startte in 1966 in ‘Village Voice’ (juni 1966 tot 2004). Ondertussen heeft hij al een zéér lange weg afgelegd en was werkzaam voor o.a. de New York Times, Harper’s en Nation. De dag van vandaag geeft hij les aan het Hunter College van de Universiteit van New York. En wie les van hem krijgt mag zich zeer gelukkig noemen want niet iedereen zal dit overkomen. Nog andere werken van hem zijn ‘The Poetry Of Rock’, ‘Reporting The Counterculture’ en ‘Homocons: The Rise Of The Gay Right’. Maar met dit boek schreef Goldstein wel geschiedenis want schrijven over popmuziek in de ’60s en vroege ‘70s was eigenlijk een nieuwe vorm van ‘kunst’. In dit boek maken we kennis van hoe hij zijn uitgever liet weten dat hij een rockmuziek criticus wilden worden, en dat leverde hem nadien ontzettend veel stof op. Hij trok als jonge knaap rond met o.a. Janis Joplin, The Grateful Dead, maar zijn leukste moment was toen hij stoned geraakte door met Brian Wilson (Beach Boys) op te trekken. Toen hij het beroemde Monterey festival bijwoonde zat hij op de eerste rij wanneer Hendrix zijn gitaar in vlammen liet opgaan. Dit zijn reeds voldoende aanwijzingen van hoe Richard zijn teeny - en twens jaren doorworstelde, een feit waar hij nog geen enkel moment spijt van heeft gekregen. In dit boek komen we dan ook vele facetten van zijn leven te weten en neen, ik ga ze niet verklappen. Zoek zelf maar uit wanneer Goldstein nog een high werd of hoe hij begon aan nieuwe relaties met bekende pop- en rockiconen uit die gouden jaren. Maar de diehard Beatlesfans zullen hem voor altijd haten omdat hij zich in The New York Times heel negatief uitliet over hun toch wel schitterende langspeler ‘Sgt. Pepper’s’. Het boek is zo interessant dat je het haast niet opzij kunt leggen, het verlangt van je dat je het in één ruk uitleest, en zo interessant is het boek dus. Eén negatief ding aan deze uitgave is dat er géén foto’s werden opgenomen en dat is zeer spijtig want dat maakt dat het boek soms heel sober overkomt totdat je uiteraard zijn bijzondere ervaringen te weten komt. Hier en daar werden korte tekstfragmenten van bekende songs ingelast maar daar heb je niet veel aan. Welke dat zijn kom je achteraan in het boek te weten. Alfons Maes (5) Anyone who has lived through the sixties and early seventies would liked to stand in the shoes of Richard Goldstein and especially knowing that he has lived amongst the greatest rock musicians of this globe. Speaking about privileges. Even now, I would like to go to the College where Richard still works... even only to listen to his personal stories from his youth. A real pageturner… Bloomsbury Circus I Gebonden I 223 Blz. I 978-1-4088-5811-0 I Richard Goldstein
0 Opmerkingen
 In de muziekbusiness zijn er steeds cult rockers geweest, en Merrell Fankhauser is er zo één. Hij werd geboren in Louisville, Kentucky op 23/12/1943, maar verhuisde naar Californië op dertienjarige leeftijd. Daar groeide hij uit tot één van de vernieuwers van surfmuziek en psychedelische folkrock. Sinds hij in 1960 bij de surfrockband The Impacts aansloot, zou hij een resem bands doorlopen, zoals o.a. Merrell & the Exiles, HMS Bounty, Fapardokly, Fankhauser-Cassidy Band, en MU. Tevens heeft hij zo’n 400 songs gepubliceerd. Eind vorig jaar publiceerde hij zijn langverwachte autobiografie en vertelt daarin over zijn jeugd, en zijn 50 jaar in de muziekbusiness. Daarbij komen zijn ervaringen met o.a. Willie Nelson, the Beach Boys, Jan and Dean, John Lennon, Captain Beefheart, en zelfs met de Charlie Manson familie aan bod. Ook verhaalt hij over de verschillende tv-shows waarmee hij in contact kwam zoals California Music, Route 55 TV Live, en het populaire Tiki Lounge programma. Het boek verschaft een kijk op Merrell’s leven op een vlotte toon. Geïllustreerd met zwart-wit foto’s is het aangenaam om lezen. Een aanrader indien u houdt van deze gitarist en singer-songwriter! Patrick Van de Wiele (3½) This book gives you an interesting look at Merrell’s life. Recommended if you love this gitar player and singer-songwriter. Gonzo Multimedia I 978-1-908728-38-8 I Merrell Fankhauser
 De blonde rockzangeres, geboren in St. Louis, Missouri, heeft een groot deel van haar bekendheid te danken aan de wereldhit ‘Paradise By The Dashboard Light’ van Meat Loaf. Op de videoclip van deze song zagen we de zwartharige Karla DeVito en dus niet Ellen Foley. Nadien begon Foley aan een solocarrière die haar zeker geen windeieren opleverde. In 1979 bracht ze het schitterende ‘Nightout’ uit, een samenwerkingsverbond met niemand minder dan Ian Hunter en Mick Ronson. Het album genereerde twee grote hits, nl. ‘We Belong To The Night’ en het verrukkelijke ‘What’s The Matter Baby’. Enige maanden later vonden we haar op het podium van De Roma, toen nog een cinemazaal, ter ondersteuning van dit album. Enkele jaren laten kregen we ‘Spirit Of St. Louis’, waarin ze terugblikt op de stad waar ze opgroeide. Haar derde soloproduct, ‘Another Breath’, kwam er in 1983. Eind 2014 bracht EIC dan haar jongste langspeler ‘About Time’ uit waarvan je de bespreking op deze site kan lezen. Maar wie dacht dat ze alleen maar een sterke rockzangeres is zal zich toch eens in de film- en tv-wereld moeten verdiepen want ook daar heeft Ellen reeds bewezen dat ze een veelzijdig persoon is. Enkele van de prenten waarin we haar kunnen bewonderen zijn ‘Fatal Attraction’, ‘Married To The Mob’, ‘Cocktail’, ‘Tootsie’ en op het kleine scherm kennen we haar nog als advocate Billie Young in de Amerikaanse sitcom ‘Night Court’. Ook toneelwerk is haar niet vreemd, zo stond ze reeds in enkele producties op de planken op Broadway. Van veelzijdigheid dus gesproken. In 2008 nodigde Luc Standaert, de auteur van deze interessante lectuur haar uit op het festival Songcity waar ze aan de zijde stond van o.m. Elliott Murphy, Bob Neuwirth, Sioen, Eva de Roovere e.a. In dit naslagwerkje, dat Luc schreef op basis van enkele interviews in Brooklyn, krijgen we een deftig inzicht wie deze Ellen Foley nu eigenlijk is. Een groot deel gaat voornamelijk over haar ervaring met enkele grote sterren zoals Michael Douglas, Dustin Hofman maar ook Tom Cruise, een man die haar destijds toch enige opkikkers gaf nadat hij enkele rushen uit haar film had gezien. Ze herinnert zich ook nog de leuke momenten uit ‘Married With The Mod’ en de ervaringen die ze deelde met die andere grote actrice Michelle Pfeiffer. Ze heeft zich nooit zorgen gemaakt over haar toekomst Voor Ellen was het motto: “Ach, we zien morgen wel wie of wat zich aandient.” En gelijk heeft ze. ‘Stop Right Here’, een fragment uit ‘Paradise By The Dashboard Light’-tekst van Jim Steinman (die ook de korte maar stevige intro schreef) is een leuk boekje om te lezen. Luc heeft dit allemaal zeer goed in kaart gebracht en dankzij de vele foto’s wordt het meer een visueel spektakel dan zo maar een boekje… Hopelijk zullen Jan Hubleau (EIC) en Luc Standaert snel weer de handen in elkaar slaan om een nieuwe editie van het prachtige Songcity Festival op poten te zetten. We kijken er alvast naar uit. Alfons Maes (4) EIC I 9789077 742006
 Het begin van de Nederlandse Top 40 moeten we zoeken toen op 2 januari 1965 de piratenzender Radio Veronica deze hitparadelijst lanceerde. Nu een goede 50 jaar later neemt auteur Martijn van Stuyvenberg ons via deze leuke uitgave mee op een reisje in ons muzikale verleden. Aan de hand van deze lijsten presenteert hij ons een prachtig tijdsbeeld waarin we vooral de internationale sterren die de Top 40 terugvonden maar het leeuwendeel in dit boek vormt de Nederlandse pop- en rockmuziek en cultuur. Anekdotes, de lijsten zelf, Youp van ’t Hek en Karin Bloemen e.a. vertellen op hun manier over hun muzikale herinneringen. Uiteraard komen we ook dingen te weten over de popsterren van weleer die we misschien vandaag nog niet wisten. Het boek dient eigenlijk niet om in te lezen, maar laat je gewoonweg wegglijden in een wereld van feiten en getallen dat daarbij zeer rijkelijk geïllustreerd werd met schitterende archief foto’s. Wie de Top 40 van Radio Veronica over al deze jaren nog eens fris voor de geest wilt halen, die schaft zich toch meteen dit hebbeding aan, een must voor iedere muziekfan… ongeacht of je nu houdt van Nederlands-, Duits- of Engelstalig werk. Zeer degelijk referentiewerk. Alfons Maes (5)
Kosmos I VBK I Hardback Uitgave I 9789021558271 I 160 Blz. I Martijn van Stuyvenberg
 In de kleine tien jaar dat The Beatles hebben bestaan hebben ze een oeuvre weten op te bouwen dat zijn gelijke niet kent in de rock/popgeschiedenis. En toch, met 12 lp’s en een karrevracht vol singels blijft hun plaatwerk toch nog enigszins te overzien (hun complete oeuvre beluisteren kan in een goeie halve dag, het verwerken ervan neemt vervolgens wel een gans mensenleven in beslag). Met de Beatles-bibliotheek is het enigszins anders gesteld. Ik vrees dat men tegenwoordig over een flink uit de kluiten gewassen bibliotheek moet beschikken om alle werkjes die ooit aan onze jongens zijn gewijd, kwijt te kunnen. Al dit leesvoer verwerken is helaas een onmogelijke taak geworden. Een mens kan nu eenmaal niet alles lezen. Toch is er onlangs nog een werkje verschenen dat ik iedereen die ook maar enigszins in het Beatles-verhaal is geïnteresseerd, warm kan aanbevelen. En dan gaat het nog niet eens over The Beatles zelf. Nee, het hoofdpersonage heet Alan Caldwell, oftewel Rory Storm. Bij Beatle-freaks is hij zeker niet onbekend (Ringo Starr maakte immers ooit deel uit van The Hurricanes, de begeleidingsgroep van Rory Storm, voor hij The Beatles ging versterken). Bij de doorsnee Beatle-liefhebber is hij wellicht veel minder bekend. Het boekje (257 bladzijden slechts, een goed boek hoeft niet dik te zijn) heet 'Rory Storm (Hoe de koning van Liverpool werd onttroond door The Beatles)' en werd geschreven door ene Tom Egbers. Misschien zegt die naam je niet meteen iets maar je kent hem wel. Je zou hem de Nederlandse versie van onze eigen Carl Huybrechts kunnen noemen, destijds de 'mooie blonde jongen' van de VRT-sportredactie, maar hij heeft dus duidelijk veel meer in zijn mars. Egbers verdiepte zich in het tragische leven van Rory Storm en dit leverde een boek op dat een ware ‘pageturner’ is. Rory Storm and The Hurricanes bleken gedurende de beginjaren van The Beatles in Liverpool veel populairder dan The Fab Four zelf. Lennon, McCartney en Harrison zagen op naar Rory, waren er kind aan huis en hadden allemaal een oogje op de verblindend mooie zus van Rory. Bovendien was het ouderlijk huis van Rory Storm de ontmoetingsplaats van alle prille Liverpoolse beatgroepjes die gebeten waren door Elvis, Little Richard en Buddy Holly. Het boek is uiteraard volgestouwd met anekdotes allerlei. Sommige leuk, sommige tragisch. Wist je dat we Ringo Starr kennen onder die naam omdat Rory hem zo noemde? Wist je dat Rory Storm ooit het leven heeft gered van Ringo? Wist je dat The Beatles in Hamburg het voorprogramma waren van Rory Storm and The Hurricanes? Wist je dat de zuster van Rory ooit het lief was van zowel George Harrison als Paul McCartney (Ringo was te lelijk)? Wist je dat The Beatles zelf songs zijn gaan schrijven wetende dat hun covers van rock-'n-roll klassiekers nooit het niveau van die van Rory Storm and The Hurricanes zouden halen? Wist je dat Paul McCartney de moeder van Rory Storm belde vlak voordat hij tijdens een tv-optreden het podium op ging om 'Yesterday' in primeur aan de wereld voor te stellen? Ook wordt het helder dat The Beatles niet altijd de lieverdjes waren waarvoor ze doorgaans worden gehouden. Ook zij waren maar mensen zoals jij en ik (niet waar natuurlijk maar je begrijpt wat ik bedoel). Wat zeker is is dat The Beatles pas The Beatles werden nadat ze Ringo bij Rory Storm hadden weggekaapt (een groep is immers maar zo goed als hun drummer). Rory zou dit verlies nooit teboven komen. Het leven van Rory Storm kende uiteindelijk een tragisch einde. Om te weten hoe dat kwam moet je het boek lezen. Toen men Ringo Starr later vroeg waarom hij niet aanwezig was op de begrafenis van Rory Storm, de man die hem ooit alle kansen had gegeven, wist hij niet meer uit te brengen dan 'I wasn't there when he was born either'. Of hoe een groot man soms ook heel klein kan zijn. Gust Van De Wouwer (4) Uitgeverij: Thomas Rap Amsterdam I 2012
Nelson George: The Hippest Trip in America: ‘Soul Train’ and the evolution of culture and style1/10/2014  Wij soulfans hier in België missen veel van ons genre. Neem nu de legendarische Tv-show ‘Soul Train’, dat wekelijks muziek en dansfestijn, dat door presentator Don Cornelius in 1970 gestart werd. Begonnen als een lokaal programma gefilmd in een kleine studio in Chicago, leverde het al gauw een platform aan Afro-Amerikaanse artiesten om hun muziek aan een groot publiek voor te stellen. Want toen de show het jaar daarop nationaal te bekijken viel, kluisterde het gedurende 35 jaar mensen massaal aan de buis. Het programma overbrugde de soulmuziek gaande van Phillysound, via disco en funk tot new jack swing, hiphop enz. Deze show is het onderwerp van dit non-fiction boek, dat nauw aansluit bij de gelijknamige documentaire van VH1. De auteur volgt de ontwikkeling en de culturele betekenis van die show in dit referentiewerk, dat heel vlot leest. Hij volgt artiesten die te gast waren, maar ook legendarische dansers, waarvan enkele zeer bekend geworden zijn. Dit is een belangrijk onderdeel van de Afro-Amerikaanse muziek & popcultuur geworden. We kunnen ook lezen hoe Cornelius de teksten van de rappers en hiphop schuwde, want hij wou de Afro-Amerikanen in een positief daglicht stellen. De auteur heeft zich sterk gebaseerd op de interviews uit voornoemde VH1 documentaire, en fixeerde zich op dansers en danseressen. En dat tot de spijtige zelfmoord van Cornelius. De enige opmerkingen die ik kan opperen is dat er niet meer ingegaan werd op de artiesten, want het was toch de soulmuziek die centraal stond, en dat het boek gerust wat dikker mocht geweest zijn. Voor de rest, een dikke aanrader voor wie zich wil verdiepen in de soulcultuur! Patrick Van de Wiele (4½) A very nice work of reference about the legendary music program ‘Soul Train’ that we sadly never saw here in Belgium. Recommended for those who are into soul music! William Morrow/Harper Collins I ISBN 978-0-06-222103-2 I Nelson George I Soul Train
 Tienvoudig Grammy Award winnaar en NEA Jazz Master George Benson is al sedert 1976 één van mijn idolen. Ik ontdekte hem indertijd met zijn razend knappe elpee ‘Breezin’’ en ben hem door de jaren heen blijven volgen. Nu is zijn autobiografie uitgekomen. Het boek begint met een voorwoord van Bill Cosby, de komiek die we kennen van ‘The Cosby Show’. We maken kennis met Little Georgie Benson, die in 1950 met een ukelele op zijn rug kranten verkocht in de straten van Pittsburgh. Hij zong en speelde toen op straat om enkele dollars te verdienen. Hij begon later te spelen in nachtclubs en nam voor zijn vijftiende al platen op voor RCA. Als “self made man” die geen noot muziek kon lezen kwam hij in contact met Brother Jack McDuff, een souljazz orgelist, die hem opnam in zijn groep. Maar Benson’s reis ging verder, via een platencontract bij Columbia Records, en later het CTI label van Creed Taylor. Tussendoor speelde hij ook mee op een elpee van Miles Davis, om dan in het begin van de jaren ’60 zijn eigen band op te starten en uiteindelijk aan succesvolle solocarrière te beginnen. Hij maakte vanaf de tweede helft van de jaren ’70 een reeks succesvolle albums, waarvan ‘Give Me The Night’ met Quincy Jones een uitschieter was. Dit boek is een verhaal van hoe de artiest zich opwerkte door hard werken, volhoudendheid en ambitie om het te maken. Hij is dan ook één van de meest succesvolle jazzmuzikanten die de overstap naar R&B en soul gemaakt heeft. Zijn verhaal laat u alle stappen in zijn verhaal lezen, hoe hij als eerste Afro-Amerikaan in Zuid-Afrika optrad, hoe hij bijna een proces voor partnergeweld kreeg, hoe hij omging met racisme en geweld enz. Het enige spijtige element vind ik dat de periode waarin ik hem leerde kennen, veel korter beschreven wordt dan de aanloop daartoe. Dat was nu net het deel waarin het meest geïnteresseerd ben, en waarover ik heel wat details wou vernemen. Maar hoe dan ook “this is a baaaaad cat!”. Een interessant boek om de levensloop van één van mijn idolen te doorgronden. Patrick Van de Wiele (4½) The story of George Benson’s musical life from the ghetto of Pittsburgh to stages all over the world, in his own words. A good read from this baaaaaad cat! Da Capo Press/Perseus Books Group I ISBN 978-0-306-82229-2 I George Benson
 De auteur van deze memoires is een bekend R&B zanger, die meer dan 21 jaar met wijlen Luther Vandross op tournee ging, en daarnaast ook deel uitmaakte van de groep Ray, Goodman & Brown. Kevin heeft er meer dan 7 jaar aan gewerkt, en het resultaat is schitterend! Kevin wou de wereld laten weten hoe speciaal Luther wel was, en wat voor een perfectionist hij was. Kevin wou hem in zijn dagdagelijkse bezigheden beschrijven, toen hij met problemen en omstandigheden bezig was. Kevin vond ook dat er al verschillende eerbetonen uit waren, maar geen enkel door iemand uit zijn naaste omgeving. Iedereen moedigde hem dan ook aan om aan de wereld te tonen wat voor een mooi persoon Luther was. Er staan dan ook heel wat persoonlijke anekdotes in, en de titel is afgeleid van Luther’s gelijknamige hit. Kevin haalt herinneringen op aan muzikanten uit Luther’s entourage, zoals Nat Adderley Jr., Marcus Miller, Byron Miller, Ivan Hampden, Yogi Horton, Doc Powell, Steve Kroon, Tinker Barfield, maar ook aan Luther’s relatie met zijn achtergrondzangers en zangeressen zoals Fonzi Thornton, Lisa Fischer, Ava Cherry, Cindy Mizelle, Paulette McWilliams, Alfa Anderson, Brenda White, Pat Lacey en Cissy Houston. Een deel van de opbrengst van dit boek gaat naar het Awards Presentation Gala – The LV Scholarship and Achievement Awards, via Kevin’s stichting KEI. Tijdens dat gala zal Luther dan gevierd worden. Dit boek is ondertussen in optie genomen voor een musical, die deze herfst uit zou moeten komen. Een aanrader voor wie houdt van soulmuziek, en zeker voor de fans die Luther’s nagedachtenis in ere willen houden. Patrick Van de Wiele (4½) “Keep up this good work, Kevin, and thanks for your personal dedication!” SouthGate Entertainment I ISBN 978-0-9910951-0-0 I PR PSI North-South Partners I So Amazing
 Op 18 seprember 1970 overleed een groot gitarist en daarmee kwam ook een einde aan zijn typerende muziek. Zijn stijl omschrijven kunnen we het best als een melange van psychedelica dat via blues maar ook met een scheutje rock-‘n-roll zijn weg vond naar duizenden fans. Bij de opname van zijn muziek gebruikte hij ook allerlei technische snufjes en speelde ook graag met een verbastering van akkoorden en het gebruik van distortion techniek was hem ook niet vreemd. Van Hendrix verschijnen nog steeds via officiële kanalen ontzettend veel nieuwe cd’s en hopelijk mag dat nog een tijdje duren. Maar we gaan hem helaas nooit meer live op een podium zien. Dit naslagwerk kwam tot stand doordat zijn vriend Alan Douglas en filmmaker Peter Neal vrijwel al het beschikbare materiaal zoals nooit eerder vrijgegeven interviews, videodocumentaires maar vooral uit mono- en dialogen gebruikten om tot dit resultaat te komen. En het mag er best wezen. De teksten zijn uitgesproken interviews en zijn van hoogstaande kwaliteit. Hendrix praat dan ook over zijn eigen jeugdjaren, zijn wedervaren met zijn diverse bands maar gaat ook diep in op zijn eigen drugsgebruik. We vinden helaas geen foto’s in het boek doch enkele sterke illustraties breken de monotone structuur van het boek. De persoonlijke aantekeningen in de marge van zijn levensverhaal functioneren als voetnoten bij een carrière die Jimi Hendrix tot de invloedrijkste Amerikaanse gitarist en singer-songwriter in de pop- en rockgeschiedenis van de vorige eeuw maakten. Het tijdperk van Jimi Hendrix mag reeds meer dan veertig jaar voorbij zijn, toch vinden nog dagelijks nieuwe bands en/of gitaristen voldoende inspiratie in zijn enorme muzikale erfenis. Alfons Maes (4) Luitingh I Paperback I ISBN: 978-90-245-6349-4 I VBK België
 “Golden Earring – De Amerikaanse Droom” is een uitstekend boek! Zo, deze korte recensie vertelt u alles wat u moet weten. Ga heen en koop. Wilt u net iets meer argumenten? Auteurs Haagsma en Ras presenteren een ton (niet de Nederlandse betekenis) aan info, tonen zeldzame en vaak ongepubliceerde foto’s en geven een keurig overzicht van de tien Amerikaanse tournees van de grootste (en beste) Nederlandse rockband. Bovendien zijn ze niet vies van enige stunts: geen idee hoe ze pakweg Gene Simmons of Ted Nugent aan het woord hebben gekregen, maar deze en andere heren tekenen present en geven niets dan positieve meningen over het Haagse viertal. Om nog maar te zwijgen van Steve Harris; de bassist van Iron Maiden blijkt een grote fan in het voorwoord dat hij schreef. De grootste troef van het boek is de alomtegenwoordige aanwezigheid van Rinus Gerritsen, founding member van de band, die blijkbaar over een feilloos geheugen beschikt. Dankzij zijn postkaarten, dagboeken én recente opmerkingen, wordt een correct en eerlijk portret geschetst van de band tijdens de vaak mooie en soms moeilijke momenten. Voor fans van de band is het boek uiteraard een must, maar elke doorgewinterde muziekliefhebber vindt zijn gading. De anekdotes over kapotte apparatuur, gemiste kansen en optreden in the middle of nowhere zijn voor iedereen (ook non-muzikanten) herkenbaar. De auteurs zijn duidelijk liefhebbers, maar behouden hun kritische blik en vervallen nooit in blind adoreren. Een tip voor de tweede druk: probeer ook nog enkele nieuwe inzichten van Barry Hay, George Kooymans en Cesar Zuiderwijk te verkrijgen. Hun aandeel beperkt zich grotendeels tot citaten uit oude interviews. “Golden Earring – De Amerikaanse Droom” is een uitstekend boek! Maar dat wist u al. Julian De Backer (5) Unieboek I 288 Blz. I 9789000314584 I Standaard Uitgeverij
|
