Op deze cd bespeelt de Amerikaan Michael Rabinowitz zijn fagot in een jazzomgeving. Een instrument dat normaal in klassieke muziek bespeeld wordt. Michael wordt begeleid door Nat Harris op gitaar, Ruslan Khain op bas en Vince Ector op drums. Michael wil hiermee bewijzen dat zijn instrument expressieve en improvisatore mogelijkheden in zich heeft. Drie van de selecties zijn eerbetonen aan zijn ouders die 2 jaar geleden overleden zijn. Uiteraard is ‘Caravan’ een cover van Duke Ellington, ‘So Do It’ van Wes Montgomery, ‘How Insensitive’ van Antonio Carlos Jobim, ‘The Third’ van Art Farmer en ‘When Sonny Gets Blue’ is door zovelen al gecoverd. En afsluiter ‘Calypso Joe’ heeft en Latin beat.

Patrick Van de Wiele (3½)

De Britse saxofonist Andy Scott bestrijkt jazz, wereld en eigentijdse klassiek stijlen. Hij heeft al een BASCA componist Award gewonnen, en is al 25 jaar met muziek bezig. Zijn laatste project is er een met de Group S, met muzikanten uit de pop en jazz en klassieke wereld. Er staan 7 originele tracks van Andy op, en de titeltrack vertoont sax en gitaarsolo’s. ‘Eighteen’ is dan weer een rare mengeling van jazz en klassiek. ‘Little Glass Box’ is solo sax, terwijl de groepstrack ‘Group S’ geïnspireerd werd op Wayne Shorter. En verderop staat een cover van Tom Jones’ ‘Sex Bomb’. Uiteraard met de nodige improvisaties.

Patrick Van de Wiele (3½)

Crammed Discs

Lula Pena is een Portugese volksmuziek zangeres/gitariste. Ze zingt met een vrij diepe, soms haast fluisterende stem. Ze heeft een trilling in haar stem die je vaker hoort bij fado-zangeressen. Haar songs zijn niet echt gestructureerde nummers, maar eerder geluidswaaiers. Je hoort echo's van de Portugese volksmuziek, dus zeker niet alleen fado. Maar ze raakt zeker ook aan de Kaapverdische morna, Braziliaanse bossanova, Argentijnse tango, een beetje Franse chanson en hier en daar wat Arabische invloeden. Haar stem en teksten klinken zeer poëtisch, al kan het Portugees misschien internationaal voor wat terughoudendheid zorgen.
 
Peter Jacobs (3)

Ze zeggen dat Rosenwinkel (47) één van de meest invloedrijke jazzgitaristen van het moment is. Zijn carrière start begin jaren 1990 nadat hij afstudeert van het Berklee College Of Music. 'Caipi' is zijn twaalfde album alweer. Het werd een Latin Jazz cd. Je hoort veel Latin invloeden en ritmes. Maar ook de Franse chanson komt om de hoek kijken. Hier en daar horen we ook wat modernere beats. De vocalen zijn een beetje naar het midden gemixt en springen er niet echt uit. Er wordt veelal gebruik gemaakt van koortjes waardoor de muziek wat zweverig en ijl wordt. Oh ja, Eric Clapton speelt ook nog drie noten op het nummer 'Little Dream'.
 
Peter Jacobs (3,5)
 

Het Franse instrumentale kwartet Yang werd opgericht door gitarist en keyboardspeler Frédéric L’Épée in 2002. Verder bestaat de band uit: Laurent James op gitaar, Nico Gomez op bas en Volodia Brice op drums. Twee jaar later kwam hun debuut ‘A Complex Nature’ uit en ze begonnen op te treden in hun thuisland en in Europa. Nu is hun derde album uit, en het is een mengeling van gitaar, rare signaturen, Oriëntaalse muziek en een sterke rockgerichte ritmesectie. Het idee erachter is dat mensen niet kunnen communiceren met hun ras. Dat ze steeds in conflict zijn, disharmonie en verwarring. Enkel kunst en liefde zijn in staat om de diepste zieleroerselen uit te drukken. Het album is verbonden met het werk van kunstenaar Bruno Mendonça, die in 2011 overleed. De muziek vertoont inderdaad rare wendingen, sterk ritmisch en rockgericht, naar het progressieve toe.

Patrick Van de Wiele (3)

Scott Smith komt uit San Fransciso en stelt nu met deze vijf tracks tellende EP zijn nieuwe project ‘Down To Memphis’ voor. Deze Americana en country-rockartiest is begeesterd met een ruw en emotioneel zangtimbre. De eenvoudige instrumentatie van mandoline, gitaar, piano en orgel begeleiden meer dan bedachtzaam zijn aangrijpende teksten. De opwindende titeltrack zorgt voor knappe en activerende country tunes. Het moderne ‘Just Another Saturday Night’ is enkel gericht op het simplisme na nachtje stappen na alweer een zware werkweek. Het jazzy geïnspireerde ‘Hour Glass’ staat dan weer in aangenaam contrast met het country gevoelige ‘Skeleton & Roses’ en de moderne instrumentale tendentie van ‘Top Of The World’.

Philip Verhaege (4)