cd reviews
Adrenaline Rush is een Zweedse vijftal die met dit titelloze debuteert. Het kwintet brengt pretentieloze hard rock die vooral populair was in de jaren tachtig en duidelijk invloeden herbergt van bands als o.a. Mötley Crüe, Def Leppard, Posion of Warrant om het maar bij die bands te houden. En toch verschilt Adrenaline Rush met deze genoemde voorbeelden want hoewel dus erg melodieus en stevig rockend uit de hoek komt, zijn de vocalen hier compleet anders. De band werd immers opgericht door vocaliste Tave Wanning die haar bandleden – Ludvig Turner (lead guitar), Alexander Hagman (guitar), Soufian Ma'Aoui (bass) en Marcus Johansson (drums) – selecteerde uit bandjes die het in Stockholm probeerden. En het zijn dus die vocalen die ervoor zorgen dat de muziek anders klinkt dan bij eerder genoemde voorbeelden. Erik Martensson (Eclipse, W.E.T.) zorgde ervoor dat opnames perfect verliepen en als producer van het album zorgde hij ook voor een zo goed als perfecte sound. Maar het grootste nadeel in dit subgenre is het feit dat het heel moeilijk is om met iets echt verrassends uit te pakken, en dit gebeurt ook hier niet. De knappe, en toch wel stevig rockende, songs ('Black 'n' Blue', 'Change' (van dit nummer, dat ook als single wordt naar voor geschoven, kan je een video vinden op het internet), 'Generation Left Behind', 'Girls Gone Wild', 'No No No', 'Playin' To Win', en 'Hit You Like A Rock') worden, zoals het beaamt op zo een album, natuurlijk afgewisseld met radiovriendelijke ballades ('When We're Gone') of rustiger uptempo melodieuze tracks ('Want It All', 'Too Young To Die' en het bluesy 'Oh Yeah'). Muziekliefhebbers die eerder genoemde band hoog in het vaandel voeren, moeten deze Zweden beslist eens een kans geven, ikzelf heb het liefst toch iets steviger werk. Luc Ghyselen (3½)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|