DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Silent Earthling
2. Strebek
3. Kraken
4. Blimp
5. Engrams
6. Tekkers
7. Hemisphere
8. Rainbow Road
9. Elsewhere 

Platenlabel
Superball Music

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Website artiest
Three Trapped Tigers

Prog-rock, het is een genre waar je van moet houden. Anders zegt het je helemaal niets. Zeker de instrumentale space-rock zoals Three Trapped Tigers die maakt. Er is namelijk geen zang, en dus ook geen aanstekelijke refreinen om op terug te vallen. De band moet zijn muziek dus interessant genoeg kunnen houden, wil men er voor zorgen dat de aandacht niet verslapt. Iets waar dit trio uit Londen zeker in slaagt. Het vergt enige tijd om dit album te doorgronden. Dit heeft vooral te maken met de vaak jazz-achtige song structuren, maar zeker ook met de vele experimentele gitaar- en keyboard geluiden. Muzikaal ligt het album in het straatje van bands als Widek en Gru, met als grootste verschil dat hun muziek meer gitaar georiënteerd is, terwijl die van Three Trapped Tigers veel meer leunt op elektronica, wat ook tot gevolg heeft dat sommige nummers een sterk jaren tachtig New Wave-achtig gevoel krijgen. Zoals eerder aangegeven Heeft Silent Earthling dus tijd nodig om te groeien. Echter hoe meer ik er naar luister, hoe meer de puzzelstukjes in elkaar vallen. Elk bliepje, elk bizar geluidje, geen enkele noot is teveel. De muziek is erg hypnotiserend, en neemt je mee op een muzikale reis. De sfeervolle keyboards worden soms onderbroken door stevige gitaarpartijen, die vervolgens weer overgaan in industrial-achtige stukken. Ondanks het feit dat de nummers allemaal in het verlengde van elkaar liggen, is er zeker genoeg onderlinge afwisseling om het geheel interessant te houden. De muziek komt het beste tot zijn recht met een goede hoofdtelefoon. Op die manier hoor je de vele details die ze rijk is. En zijn er geen invloeden (lees: geluiden) van buitenaf die je af kunnen leiden. Ik betwijfel of Three Trapped Tigers veel potten zal breken, daar is de muziek veel te experimenteel voor. Maar mensen die fan zijn van instrumentale space-rock zullen dit album zeker kunnen waarderen. Silent Earthling is een meer dan geslaagd album. Of de nummers ook live overeind blijven, dat zal moeten blijken. Maar ik ben hier alleszins tevreden mee.

Hans Goossenaerts (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. And We Are Become As Strangers
2. Jerks In The Obsolaire
3. Descension
4. Miles Past The Mark
5. Alarms
6. :xx:
7. Voiceless In The Dim
8. Wraiths and Spectres
9. The Grand Rat Procession
10. And We Are Become As Rats
11. Ascension
12. (...)

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
The Benzene Ring

De groep The Benzene Ring werd in 2001 in New York door Jeff Aldrich en Eric Hertenstein opgericht en heeft sindsdien enkele personeelswisselingen ondergaan. Hun muziek is moeilijk in een vakje te plaatsen, ongetwijfeld kan je spreken van progressieve rock vanwege de lengte van de nummers, de variaties in tempo en sfeer en de instrumentele bezetting. Maar liefhebbers van symfonische rock zullen misschien wel even de wenkbrauwen fronsen. Al van bij de start word je geconfronteerd met experimentele muziek, vooral dan op piano aangevuld met soundscapes. Daarna volgt een zeer dynamisch nummer, dat bol staat van tempowisselingen maar wel wat meer neigt naar fusion, terwijl de zang ook alle richtingen uitgaat van smoothly naar screaming. 
Wanneer de eerste tonen van ‘Miles Past The Mark’ inzetten is het weer even slikken, want hier krijg je een sfeer van indie rock vermengd met die typische sound van de jonge Zweedse progressieve rock, je valt van de ene verrassing in de andere. En dan beginnen de alarmen af te gaan in ‘Alarms’, heel complexe muziek in verschillende ritmes met uitstekende zanglijnen. Net zoals de muziek vrij complex is geldt dit ook voor de storyline, dat het verhaal vertelt van een zekere Jonpers, die blijkbaar alle vormen van communicatie met de wereld én zichzelf is kwijtgespeeld, maar die terugvindt na contact met een zogenaamd rattenvolk in de bossen, toegegeven.. er is over nagedacht. Er gebeurt zoveel op dit album, dat het onmogelijk is om alles te beschrijven, benieuwd of de groep dit ooit live weet te brengen. Je kan dit ook moeilijk een toegankelijk album noemen, met referenties naar Zappa, The Mars Volta, Porcupine Tree en vleugjes Yes, King Crimson of zelfs Pink Floyd krijg je een smeltkroes van diverse stijlen. Met bijna 80 minuten muziek word je alvast heen en weer geslingerd doorheen decennia van (post)-progressieve rock. Beluister deze cd bij voorkeur in één ruk met een goed glas wijn en het volume goed open, zodat je overweldigd wordt door de muzikale en vocale kwaliteiten van deze voor velen toch vrij onbekende groep. Het laatste nummer bevat ook nog een verrassing, want het begint pas na 9 minuten stilte om dan weer te eindigen in… stilte. Vreemde jongens maar verrassend is het wel!

Line-up :

• Jeff Aldrich - vocals, drums, guitars 
• Eric Hertenstein - keyboards, piano, guitars, vocals 
• Hwarg - guitars 
• Daniel Gunnard Beamish Gibson - bass 

Claude Bosschem (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Push/Pull
2. Eastmeetswest
3. Nation Of Struggle
4. Clone Theory
5. Part Of Me
6. This Is Life
7. Drone 3.3
8. Thingz Happen
9. Lyfe Support
10. Green Light Go!!!!
11. U.S (veryuncomfortableshooz)
12. Open Air

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Polymath PR

Website Artiest
Rene Benton

Rene Benton is misschien wel een van de meest veelzijdige gitaristen van deze tijd. Hij heeft een indrukwekkende carrière opgebouwd, en de lijst van artiesten waarmee wij heeft gespeeld is dan ook oneindig lang. Gaande van rock ’n roll legende Chubby Checker tot popsterren als Gigi Hamilton. Daarnaast heeft de man vooral veel studio- en sessie werk gedaan, in verschillende stijlen en genres zoals jazz, blues funk, R&B, rock en dergelijke. Zijn hart ligt echter bij progressieve rock en metal en dus heeft hij een solo band opgericht, waarmee hij volledig zijn eigen gang kan gaan. ‘Xpressions Too’ is, zoals de titel doet vermoeden, zijn tweede album. Openingsnummer ‘Push/pull’ gaat meteen van start. Geen intro, geen rustige opbouw, gewoon BAM: hier is het. Al vrij snel wordt duidelijk dat Benton beïnvloed is door jazz, ook lijken er Oosterse  invloeden in de muziek te zitten. En we blijven in oosterse sferen met ‘EastMeetsWest’, welke opgeleukt wordt door een sitar. Het nummer heeft zijn naam dus duidelijk niet gestolen. ‘Nation Of Struggle’ lijkt opgebouwd te zijn rond een reggae ritme, wat best wel ongewoon is voor metal muziek. Maar interessant is het wel. ‘Drone 3.3’ bevat dan weer veel industrial invloeden. En zo staat het album vol met nummers die allemaal opgebouwd rond verschillende invloeden/stijlen. Echter uiteindelijk komt het allemaal wel een beetje op het zelfde neer. Een band speelt een backing track in, waarop Benton los gaat. In dat opzicht verschilt het album dus niet zoveel van de werken van onder andere Steve Vay, Joe Satriani of John 5. Het is dan nog maar de vraag of dit album echt iets toevoegt aan de vele instrumentale gitaar albums die er al zijn. Hij bewijst een zeer goede gitarist te zijn middels een aantal indrukwekkende solo’s, maar hervalt daarbij jammer genoeg regelmatig in het op elkaar stapelen van steeds dezelfde trucjes, namelijk sweep picking, arpeggio’s en scale runs. Dingen die allemaal heel leuk zijn om in een solo te gebruiken, maar heel het nummer door, twaalf nummers lang, dat is toch wel een beetje veel van het goede. Het is sowieso moeilijk om een heel album te vullen met enkel gitaar muziek, en dat dan ook een heel album interessant te houden. Ondanks dat alles weet Rene Benton een zeer leuk album af te leveren, waarmee hij zijn kunnen duidelijk laat horen. Al hebben veel nummers een wel erg hoog kijk-eens-wat-ik-allemaal-kan gehalte. Gelukkig duren die nummers niet langer dan drie minuten, zodat net wanneer het langdradig begint te worden, het nummer gedaan is. Al bij al is ‘Xpressions too!!! (short storiez)’ een zeer leuk album voor gitaristen en gitaar liefhebbers. Voor de anderen is het allemaal wat teveel van het zelfde.

Hans Goossenaerts (3½)

DETAIL ALBUM

Track:

1. Angel In The Ashes

Platenlabel
Ulterium Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Ulterium Records

Website Artiest
Project Aegis
Website band

‘Angel In the Ashes’ is  een all-star project waarbij 100% van de opbrengst naar hulp voor daklozen en vluchtelingen gaat in Griekenland. Het nummer werd uitgebracht onder de naam Project Aegis en werd gecomponeerd door theocracy’s zanger/songwriter Matt Smith.
Project Aegis bracht al eerder een single uit voor het goede doel in 2014 met de titel ‘Collide And Spark’ waarvan de opbrengst toen naar de daklozen van Nashville ging. De ervaring en de sfeer bij die eerste single was zo deugddoend dat Matt Smith nog zo een doel wou steunen en er een nummer voor schrijven. Het was enkel zoeken naar het juiste tijdstip en doel om dit te realiseren alsook om een geschikte line up bij elkaar te krijgen om alles in goede banen te leiden en op te nemen. ‘Angel In The Ashes’ ket dan ook een indrukwekkende bezetting waaronder Rob Rock (Solo, Impellitteri), Daísa Munhoz (Vandroya, Soulspell), Vasilis Georgiou (Sunburst, Black Fate), Leah McHenry (LEAH) en Matt Smith aan zang, De gitaarsolo is van Gus Drax (Sunburst, Black Fate). De Artwork werd gedaan door Markus Sigfridsson (Darkwater, Harmony).
Het nummer gaat over een persoon die beslist om de stap te nemen om anderen te helpen die in moeilijke en gevaarlijke situaties verkeren. Matt Smith kwam tot de tekst en het idee nadat hij een Griekse vriend sprak die elk weekend hulp biedt aan armen, daklozen en vluchtelingen. Gezien de voorbije Griekse crisis en de grote toestroom van vluchtelingen is de nood daar het hoogst. Matt was van mening dat hij op muzikale wijze zijn steentje kon bijdragen en schreef het nummer.
Dit melodisch power metal nummer telt over de vijf minuten kent een progressieve opbouw en knappe riffs. Vocaal wordt er op hoog niveau gemusiceerd en uitgehaald. Er is ruimte voor stevig metalwerk maar evengoed zachte passages. Door de opbouw gaat het niet makkelijk vervelen en is het dus niet één vn de nummers die je snel beu wordt. Er valt de eerste luisterbeurten telkens wel wat nieuws te ontdekken. Fans van melodische en progressieve power metal zullen hier zeker van houden.
‘Angel In The Ashes’ van Project Aegis kan gekocht worden op:
Bandcamp
Amazon
iTunes 
De studio video kan je hier bekijken:.

Johan Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Intro
2. Rebirth
3. Angel Of Mine
4. Face The Truth
5. This Song Forever
6. Queen Of Hurts
7. By Your Side
8. Sentimental Ship
9. Tears Of Oceans
10. Rock Evolution
11. Ho Bisogno Di Te

Platenlabel
Underground Symphony

Labelnummer
US CD-152

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Underground Symphony

Website Artiest
Papa Serpiente

Het Spaanse Papa Serpiente werd opgericht door drummer Jose Carlos Moreno en zanger Franco Troisi. Ze spelen een melodische vorm van Heavy metal waar invloeden van o.a. Iron Maiden, Pretty Maids, Judas Priest, Motley Crüe, … in terug te vinden zijn. De orginele line up bestond buiten Carlos en Franco uit Jhony Lorca (gitaar & backing vocals) en Pedro Carrillo (bas). Onder deze bezetting nam de band in eigen beheer de ‘Namasake’ EP op en hielp hen om enige bekendheid te verwerven in hun thuisland. Na twee jaar achtte Papa Serpiente dan ook de tijd rijp om opvolger ‘Rock Evolution’ op te nemen. Dit album kwam uit bij Underground Symphony op 25 januari in Deluxe digipack edition. 
Papa Serpiente klinkt niet alsof ze aan hun proefstuk toe zijn en brengt met dit full length debuut een zeer volwassen en volwaardig album dat zich meteen kan meten met anderen in de scène. Er wordt sterk en professioneel gemusiceerd en dat doen ze met volle overgave en overtuiging. De nummers hebben allen een eigen identiteit en hoewel je altijd wel vergelijkingen kan maken met andere bands zijn het hier eerder flarden en kleine details die je doen denken aan de zanger van…, de gitaarriff van… of de intro trekt misschien op… Echt gekopieerd van anderen wordt er echter niet. Je hoort dat de professionaliteit van deze muzikanten van hoog niveau is en ook van de composities kan hetzelfde gezegd worden. Het geheel is dan ook nog eens goed gemixt en geproduced waardoor de schijf fantastisch klinkt. Ook  in de akoestische passages die meer dan eens aanwezig zijn toont de band zich van zijn sterkste kant en weet je gewoon, ik heb met top muzikanten te maken. Papa Serpiente toont zich verder nog van de gevoelige kant met de in eigen taal vertolkte ballad ‘Ho Bisogno Di Te’ wat ze uitstekend weten neer te zetten. Dit album heeft al menige rondjes getoerd in de cd-speler van mijn wagen, het is dan ook de ideale muziek om op de autostrade te scheuren.

Line-up:

• Franco Troisi: zang
• Johnny Lorca: Gitaar & zang
• Jorge Nightbreaker: Bass
• Jose Carlos Moreno: Drums

Johan Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The Last Knell (intro)
2. Creeping Time 
3. Brains In A Vat 
4. Inside The Golden Cage 
5. Lady Loneliness 
6. The Prey 
7. Destroy Your Past 
8. The Demon Of Fear 
9. A Fragile Balance (Awake The Beast - Part 1) 
10. Chaos (Awake The Beast - Part 2) 
11. Decapitated Rose 
12. Winter’s Judgment

Platenlabel
Maple Metal Records

Labelnummer
MMR025

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Maple Metal Records

Website Artiest
Mysteyes

De uit Turijn afkomstige Italiaanse band Mysteyes wordt bestempeld als een Symphonic Gothic metal band maar zelf houdt dit zevenkoppige gezelschap het liever op Light and Dark metal. 
De band werd opgericht in 2012 als een vijf leden tellende band die vooral een melodische death/black metal ten gehore brengt. Na de eerste single ‘Brains In A Vat’ kende hun geluid in 2014 een lichte wijziging en ze trokken daarom een toetsenist en vrouwelijke vocaliste aan. Als zevenkoppige band brachten ze de demo ‘Lady Loneliness’ uit. Mysteyes deelde het podium reeds met Arcturus, Cadaveria, Opera IX, Whyzdom, Rublood en speelden op meerdere metal festivals in eigen land. Eens ze hun nieuw geluid verder ontwikkeld hadden, startte de band in 2015 met het schrijven, arrangeren en opnemen van een full length album dat nu op het publiek losgelaten wordt. ‘Creeping Time’ kende een lang en complex proces dat de band gedurende een hele tijd bezighield en waarbij ook nagedacht werd over het visuele aspect van hun live shows.
Wat de groep met deze term Light and Dark metal bedoelt, wordt meteen duidelijk als je de intro ‘The Last Knell’, met vriendelijk deuntje en een baby die weent, hoort omkeren naar een onheilspellend orgel met koorzangen. Het echte contrast moet dan nog komen en eens ‘Creeping Time’ goed op dreef is worden we eerst vergast op hoge sopraanzang maar al snel breken ook de grunts los. Het nummer klinkt gevarieerd en kent inderdaad symfonische elementen en tempo veranderingen die met tijden zelfs vreemd aanvoelen. Ook ‘Brains In A Vat’ klinkt snel en stevig, kent zowat dezelfde ingrediënten als reeds vernoemt. De nummers zijn voorzien van snelle riffs, beukend bas- en drumwerk met in de achtergrond een orgel of synth-tapijt. Zowel Edoardo zijn growls en grunts, alsook Denise haar cleane en opera zang komt vrij overtuigend over. ‘Inside The Golden Cage’ neemt bij aanvang wat gas terug en kent wat melodische power metal invloeden met een sterke riff, maar ook hier gaat het al snel terug een versnelling hoger en krijgen we zowat dezelfde koek voorgeschoteld. Voor’ Lady Loneliness’ ligt dit anders. We krijgen een piano met orkest onder en het is de cleane zang van Denise Manzi die dit nummer tot een gevoelige balled verheft. Nu ja… tot het aan het einde toch verder losbarst. ‘The Prey’ is weerom van het snelle soort met beukend ritme en vingervlug toetsenwerk. Het is mee één van de langere nummers op het album en klokt een zeven minuten af. ‘We komen aan bij ‘Destroy Your Past’ en hoewel het nummer zijn mooie en knappe momenten kent is er toch iets dat me stilaan begint te storen aan het geheel. De nummers zijn zeker niet slecht geschreven en ook de muzikanten weten allen van wanten maar iets zit niet helemaal goed. Is het de variatie die nog wat te wensen overlaat of is het dan toch Denise die in de hoge regionen veelal hetzelfde klinkt? Nou ja… we zien wel! Bij ‘The Demon Of Fear’ krijgen we weer wat afwisseling en dat komt net op tijd. Niet enkel muzikaal is er meer variatie maar ook op vocaal gebied. Het klinkt verstaanbaarder en gevarieerder in toonhoogtes. Roberto Pasolini, zanger bij Embryo, zorgt hier ook voor extra backing vocals. Met ‘A Fragile Balance’ komen we bij het eerste deel van ‘Awake The Beast’ dat uit twee delen bestaat (alvast toch voor dit album) en start alvast veelbelovend en melodisch. We krijgen piano, koorzangen, orgel, synths, hoge sopraan, orkestratie,… Dit is wat ik symfonisch noem. Met zijn drie minuten veertig seconden vormt het de intro voor ‘Chaos’ – het tweede deel van ‘Awake The Beast’. Die barst meteen los en toont hoe chaos klinken moet. Stevige riffs, beukende bas en dubbel basdrumwerk is de hoofdbrok in het nummer en wordt afgewisseld met enkele breaks. Ook hier klinken de grunts gevarieerd, alleen jammer dat het orkestrale gedeelte ver in de achtergrond gemixt zit. Ook in dit conceptnummer is de vroegere death/black stijl van de band nog duidelijk hoorbaar wat ik persoonlijk jammer vind. Van conceptnummers valt zoveel meer te maken zelfs in het death/black metal genre (denk bvb aan ‘At War With Satan’ van Venom). Met   ‘Decapitated Rose’ is er weer afwisseling in het vocale gedeelte want hier is het Björn Strid (Soilwork) die een gastvertolking heeft en extra cleane zang en screams toevoegd. Muzikaal klinkt het zoals vorige nummers voornamelijk zwaar en donker maar kent aan het einde een rustiger akoestisch stukje. We komen aan bij het laatste en tevens langste nummer van het album ‘Winter’s Judgment’. Meteen horen we viool en orkestratie die door Nicole Ansperger (ex-Eluveitie) ingespeeld werd. Het kenmerkt een duister horror sfeertje bij aanvang maar heeft ook zijn rustige passages. Het is zonder twijfel het meest symfonische nummer van dit album en een geschikte afsluiter om deze schijf zijn meerwaarde mee te geven.
Het album werd opgenomen, gemixt en gemastered door Alessio Sogno in de Alarm Studio te Turijn, Italië. Artwork voor het album werd gemaakt door een gekend Italiaans artiest Alessandro "Dooms" Alimonti

Line up:

• Edoardo “Irmin” Iacono (Scream/Growls)
• Denise “Ainwen” Manzi (Clean/Opera zang)
• Daniele “Insanus” Poveromo (Lead gitaar)
• Riccardo “Decadence” Tremaioni (Rhythm gitaar)
• Gabriele “Hyde” Gilodi (Keyboards en orkestratie)
• Andrea “Hephaestus” Gammeri (Bas en Fretless Bas)
• Federico “Krieger” Tremaioni (Drums)

Johan Kaethoven (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Intro
2. Where Will I Find My Heart Tonight
3. Killing Kind
4. War Of The Angels
5. Black Leather Heart
6. Rotten To The Core
7. Little Wing
8. On The Fast Track
9. King Of The Wild Wind
10. Mr. Corruption
11. Anything For The Thrill

Platenlabel
Steamhammer

Labelnummer
SPV 269840

Distributie
SPV

Website Artiest
Lita Ford

Lita, die onlangs de Guitar Player's Lifetime Achievement Award in ontvangst mocht nemen, gaf een boek uit met de titel ‘Living Like a Runaway: Lita Ford’. Als audio complement is er nu ook dit album ‘Time Capsule’ met nummers die nooit verschenen zijn maar die nog in haar kast lagen. Een overzicht van vier decennia muziek van deze rocklegende. 
Daarbij wordt ze geholpen door een aantal gastmuzikanten. Enkele van die hoogtepunten zijn Billy Sheehan (Mr.Big, The Whinery Dogs) die bas speelt, Rodger Carter (Eddie Money) op drums, Dave Navarro (ex-Jane’s Addiction) met een mandoline, Jeff Scott Soto die een duet zingt met Lita, Rick Nielsen en Robin Zander van Cheap Trick die backing vocals zingen en Gene Simmons (KISS) op bas.
Als er een prijs bestaat voor de idiootste intro, dan wint de opener van dit album die met verve. Het is een hoorspel van anderhalve minuut waarin Lita de sleutels van de Ford van haar vader genomen heeft. De vader wordt daarenboven nog gespeeld door haar ex Chris Holmes. (ex-WASP)
De rest van het album bevat rechtoe rechtaan hardrock nummers zoals enkel Lita Ford die kan brengen. Na een drietal semi-ballads, waarvan ik vooral ‘Killing Kind’ onthoud door de scheurende orgelklank, volgt met ‘Black Leather Heart’ eindelijk wat harder werk. Dit hogere tempo wordt verdergezet me ‘Rotten to the Core’ met Gene Simmons op bas, die ook meeschreef aan het nummer. Ook Bruce Kulick (ex-KISS) brengt nog wat extra gitaarinbreng.
Na een wat overbodige instrumentale cover van ‘Little Wing’ van Jimi Hendrix, krijgt Lita de smaak te pakken en levert ze nog een instumentaal nummer ‘On The Fast Track’ dat duidelijk hoorbaar uit de ‘Out For Blood’ periode komt. 
Na al dit geweld is het weer tijd voor een ballad,‘King of the Wild Wind’, dat verrassend tegen het einde een heavy, up-tempo gitaarsolo bevat. . ‘Mr Corruption’ bevat een (te) simpel refrein, maar kan toch nog bekoren door de typische Ford gitaarsolo. 
‘Time Capsule’ is een mooi overzicht van haar carriëre maar dan met nummers die nog in haar kluis geborgen lagen. 
Lita Ford is dit jaar live te bewonderen op het Alcatraz festival in Kortrijk op zondag 14 augustus.

Line-Up: 

• Lita Ford – vocals, gitaar
• Jimmy Tavis - bass
• Billy Sheehan - bass
• Rodger Carter – drums

Danny Focke (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. On The Wings Of Freedom
2. Running Man
3. Blind Faith
4. Death Itself
5. Every Time
6. Hate Is All You Left For Me
7. Emptiness
8. Shadow Falls
9. Emptiness (Radio Edit)

​Platenlabel
Underground Symphony

Labelnummer
US CD-153

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Underground Symphony

Website Artiest
Emphasis

Emphasis is een female fronted progressieve metal act uit Estland. De band werd opgericht in 2010 door bassist Katya Gritskova en gitarist Pavel Korotaev. Hun vijf nummers tellend debuut EP ‘Into Infinity’ werd uitgebracht in november 2012 en werd in eigen land in première gedraaid op de rockzender Radio Mania. Dit debuut kon rekenen op lovende kritieken in Europa, USA, maar ook Latijns-Amerika en Rusland. Dit leidde ook tot een minitouree doorheen de Baltische Staten en op het showcase Tallinn Music Week Festival en Hard Rock Laager Open Air; zowat de grootste festivals in Estland. In de herfst van 2013 komt opera zangeres Anna Ganina de gelederen versterken waardoor de sound van de band meer de symfonische richting uitgaat. In september 2013 brengen ze dan de single ‘Hopeless’ uit die wat later ook op de compilatie ‘Ladies First’ verschijnt waarna de band als support van de Finse dark metal formatie Teardown mag toeren doorheen de Baltische Staten en Finland. Er volgt nog een single met de titel ‘On the Wings of Freedom’ die gedraaid wordt door meerdere Baltische  radiostations en nog meer shows volgen waarbij ze het podium mogen delen met Testament, Skyforger, Arkona en anderen. In 2015 tekent Emphasis bij het Italiaanse Underground Symphony voor hun eerste full length ‘Revival die acht nummers bevat en een bonus track.
De progressieve power metal die de band brengt staat bol van expressieve gitaarriffs, ritmeveranderingen, delicate melodieën en krachtige klassieke harmonieën die de krachtige opera stem van frontvrouw Anna Ganina ondersteunen. Hoe omschrijf je dit nu best? Laat ons starten bij de kracht die het oudere Symphony-X uitstraalt en voeg daar een avontuurlijk symfonische gevoeligheid aan toe samen met een opera stem die kan meten met Tarja Turunen of Simone Simons. Dit moet zowat het beste beeld zijn dat ik kan geven in een oogwenk. Ritmisch zit dit album sterk in elkaar en ook qua tempowisselingen en breaks kan het best wel tellen. Er komen best wel stevige doordachte riffs aan te pas die de nodige moed vragen om ze op deze wijze te brengen. Ze doen me met tijden echt wel denken aan wat Michael Romeo bij Symphony-X weet te brengen en dat is niet niks natuurlijk. Ook drummer Stas Lint weet van wanten en zet knappe drumpatronen neer. Qua toetsenwerk is het best wel uitdagend om met zulke partijen uit de hoek te komen maar hoe dan ook het werkt voortreffelijk. Zowel de opnames en mix door eigen gitarist Pavel Korotaev, alsook de foto’s  van fotograaf Lika Nakolyushkina en de lay-out van Darius Alas from Midiankai Arts Studio zijn allemaal van eigen bodem. Wie nog denkt in termen van Oost-Europese minderwaardigheid mag hierbij zijn mening herzien want dit is echt wel kwaliteit. Dit schijfje is zeker een aanrader voor de progressieve  metalfan die wat buiten de lijnen durft denken en past zeker in het cd-rek bij wie Symphony-X, Dream Theater, Opeth maar ook Within Temptation, Nightwish & Epica in het hart draagt.
‘Revival’ lag vanaf 15 april in de winkel en wordt uitgebracht door Underground Symphony in Deluxe digipack editie.

Line up:

• Anna Ganina - vocals
• Pavel Korotaev - guitars
• Max Spiridonov - guitars
• Katya Gritskova - bass
• Stas Lint - drums

Johan Kaethoven (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. In Plain Sight
2. While You Wait
3. The Burning Number
4. Show Me
5. Y a N A 
6. Silence 
7. The Lie We Live 
8. X 
9. Change the Concept 
10. Born (Part 2) 
11. Bonus Tracks:
12. While You Wait (Acoustic)
13. The Lie We Live (Acoustic)

Platenlabel
Rodeostar

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
SPV

Website artiest
Dead Letter Circus

Dead Letter Circus is een opkomende progressive rockband. In thuisland Australië zijn ze ondertussen doorgebroken met hun eerste twee albums. En nu is de rest van de wereld aan de beurt. Het derde album, ‘Aesthesis’, verscheen in augustus vorig jaar al in Australië, en is nu dus ook in de rest van de wereld verkrijgbaar. Na de experimenten met elektronica op de voorganger ‘The Catalyst Fire’, keert de band nu meer terug naar hun roots. Namelijk sfeervolle prog-rock, al blijven de elektro invloeden in sommige nummers aanwezig. Complexe songstructuren, tempo wisselingen, rustige en sfeervolle passages afgewisseld met stevige riffs,… Het zijn maar enkele elementen die de muziek rijk is. Al lijken de metal invloeden van de eerste twee albums meer naar de achtergrond te zijn verschoven. Vergelijkingen met genre genoten als Haken en Circus Maximus zijn nooit ver weg. Ook hoor ik regelmatig invloeden van Genesis terug. Ondanks het feit dat alle nummers in het verlengde van elkaar liggen, weten ze er toch een eigen identiteit aan te geven. ‘While you wait’, ‘The Burning Number’, ‘Show me’, ‘The Lie We Live’ en ‘Change The Concept’ zijn naar mijn mening de beste nummers van het album. Al moet de rest hier zeker niet voor onderdoen. Je hoort me niet zeggen dat Dead Letter Circus een revelatie is binnen de prog-rock, want dat zijn ze niet. Daarvoor is hun muziek niet origineel genoeg. Het is hen allemaal net iets teveel voor gedaan. Dit neemt echter niet weg dat ‘Aesthsis’ een vermakelijke plaat is, die zich kwalitatief kan meten met andere albums uit het genre. Als ze zo doorgaan denk ik dat ze het nog ver kunnen brengen. Het album wordt afgesloten met twee bonus tracks, namelijk akoestische versies van ‘While You Wait’ en ‘The Lie We Live’. Deze versies zijn ook zeker het beluisteren waard, daar ze erg mooi zijn, en echt iets extra toevoegen. Hiermee bewijzen ze dat hun muziek met enkel zang en een gitaar ook prima overeind blijft staan. Al bij al een zeer leuk album, dat zijn weg waarschijnlijk wel met enige regelmaat naar mijn cd speler zal vinden.

Hans Goossenaerts (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

1. Pretending To Run
2. Shelter In Place
3. Stonewall
4. Voir Dire
5. Drops Of Rain
6. Taken By Surprise
7. Refugium
8. Small Fire Burning

CD 2

1. Midwinter
2. Weightless
3. Friend Or Foe
4. Battle Weary
5. Meditatio
6. Other Arrangements
7. The Disappearing Floor
8. Fait Accompli
9. Pretending To Run (Reprise 1)
10. Uneasy Truce
11. Pretending To Run (Reprise 2)
12. The View From Here
13. Backsliding

Platenlabel
Laser’s Edge

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Bertus

Promo-agent
Hardlife Promotion

Website Artiest
Tiles

Soms is de tijd tussen twee studio-albums lang, maar Tiles deed er wel erg lang over. En toch lijkt het een uitstekend resultaat opgeleverd te hebbben. Na 8 jaar leveren ze een concept-dubbelalbum af dat er mag wezen. Het concept of liever de ‘song cycle’ zoals zij het liever noemen gaat over een man die gedisillusioneerd is door verraad. Het juiste verhaal blijft wat vaag zodat de luisteraar er zelf nog een interpretatie kan aan geven. Niet enkel de tekst maar ook de muziek vertelt het verhaal aan de hand van diverse muziekstijlelementen, viool arrangementen, koorzang en soundscapes. 
Ondanks alle Rush vergelijkingen met hun vorige albums was de producer opnieuw Terry Brown. Toch vind ik de Rush sound heel wat minder of bijna verdwenen, al beweert Chris Herin dat die er nog altijd is, maar dat ze die beter wisten te verbergen. Het titelnummer is al meteen een schot in de roos. Chris laat onmiddellijk horen dat zijn gitaarspel van de bovenste plank is en dat hij het ook aankan zonder al die gastmuzikanten. Maar voor ‘Shelter In Place’ laat hij al meteen Kim Mitchell (Max Webster, solo) opdraven die ook al van wanten weet op zijn gitaar. ‘Stonewall’ laat er geen twijfel over bestaan dat Mike Portnoy de drumstokken heeft overgenomen. Maar er is ook nog een prachtige oboe solo van Tim Michling en zo zijn er nog tal van gastmuzikanten in bijna ieder nummer. Teveel om op te noemen. Naar goede gewoonte brengt Tiles een aantal instrumentale nummers met een hoog progmetal gehalte die interessant blijven en nooit vervelen. ‘Voir Dire’ is er zo eentje. Jeff opent ‘Drops of Rain’ met één van zijn prachtige en inventieve baslijnen die stilaan zijn handelsmerk geworden zijn. ‘Taken By Surprise’ is een echt, ouderwets classic heavy rocknummer met een bruisende orgelsolo van Adam Holtzman, die je miscchien kent van de Steven Wilson band. Er zijn ook twee korte nummers met Latijnse titels, ‘Refugium’ en ‘Meditatio’, allebei opgenomen in een kerk met een koor. Voor ‘Midwinter’ hadden ze de eer om Ian Anderson te laten meespelen met een typische Jethro Tull solo, hoewel het nummer eerder een Oosters geluid meegekregen heeft. De tweede CD bevat nog een massa nummers maar mijn superlatieven zijn op. ;-). Nog eentje wil ik jullie niet onthouden, namelijk ‘The Disappearing Floor’, met een jazzy bijdrage van niemand minder dan Mike Stern, die bekend is van Blood, Sweat and Tears, maar vooral naam maakte bij Miles Davis.
Dit is veruit het beste album van Tiles. Zowel de muziek als het verhaal zijn beklijvend en volgens mij niet alleen voor progressieve metal fans, want vooral het woord metal is hier niet echt op zijn plaats. Deze muziek kan zeker gesmaakt worden door een breder publiek.

Lees ook ons interview met Chris van de band hier.

Line-Up: 

• Mark Evans - drums
• Chris Herin - gitaar, keyboards
• Paul Rarick - vocals
• Jeff Whittle - bass

Danny Focke (4½)