Je houdt van stoner rock met een stevige scheut doom ? Dan is 'Wisdom', het debuutalbum van het Zweedse The Order Of Israfel, heel waarschijnlijk je ding! Het viertal bestaande uit Tom Sutton, Patrik Andersson Winberg, Hans Lilja en Staffan Björck heeft er hier een stevige en welgemeende lap op. Negen nummers krijg je hier voorgeschoteld en beginnen doen ze met het meer dan negen minuten durend titelnummer. Het nummer opent sfeervol en akoestisch met folkinvloeden (iets wat je later in het album ook nog wel eens terugvindt) om je daarna wakker te schudden met immens zware drumslagen en een stevige immense muur van gitaarriffs die je doen beseffen dat je hier wel degelijk met een doom metal band te maken hebt. Heel knap is het stevige en eigenlijk vlot uptempo gebrachte 'On Black Wings A Demon', meteen het nummer dat het meest tot mijn verbeelding spreekt, zonder dat ik afbreuk wil doen van andere tracks. Traag, log en lomp zijn dan weer de codewoorden om 'The Noctuus' te gaan omschrijven waarmee het viertal opnieuw een muur van doom optrekt. De vrij vrolijke en ook wel lange intro van 'The Earth Will Deliver What Heaven Desires' laat je opnieuw kennis maken met elementen uit de folk. Toch vallen stevig uitgevallen riffs terug in en zo krijg je dan toch weer een nummer die meer naar stoner/doom neigt dan naar folk, al blijft het geheel erg melodieus. Een vreemde eend in de bijt lijkt me 'The Order', een kort maar uiterst vlot uptempo nummer waarin slechts een lijntje wordt gebarcht : “We are the order, we are The Order Of Israfel”. Met 'Born For War' gaan de heren terug de stevige stoner rock/doom toer op. De langste track, 'Promises Made To The Earth', houdt je zo'n vijftien minuten in de ban met een langzaam en log tempo. Black Sabbath en Candlemass, een van de grote voorbeelden voor songsmid Tom Sutton, zijn hier niet veraf. Ook 'The Vow' is een vreemd aandoend iets: je krijgt hier immers een gesproken track zonder muziek, maar de tekst doet je wel even slikken en nadenken. Met het machtige 'Morning Sun (Satanas)', dat aarzelend opent, om dan aan tempo en zelfs extra kracht te winnen krijg je een waardige afsluiter van een album dat zijn plaatsje verdient in elke stoner rock / doom metal collectie.

Luc Ghyselen (4)

Napalm Records  I  NPR 549  I  The Order Of Israfel

Het Canadese vijftal van Striker – Dan Cleary (vocals), Chris Segger (guitars), Adam Brown (drums), Timothy Brown (guitars) en Wild Bill (bass) – brengt een mix van heavy metal en power metal en is met deze 'City Of Gold' toe aan zijn derde studioalbum. Elf nummers prijken op het nieuwe album. Er wordt meteen krachtig en vol vuur geopend met het stevige 'Underground'. Titelnummer 'City Of Gold' doet me denken aan werk van Iron Maiden toen die met 'Number Of The Beast' (1982) echt succes haalden. Wel, het nummer 'City Of Gold' kan met gemak naast dat werk gaan staan:het is krachtig, catchy en aanstekelijk tegelijk. En vooral: vocalist Dan Cleary heeft een stemtimbre die me vooral doet denken aan jonge Bruce Dickinson. Dat bewijst hij andermaal tijdens het stevige 'Start Again', waar ook het flitsende gitaarspel opvalt tijdens het soleerwerk. In 'Bad Decisions' wordt het tempo wat gedrukt terwijl er ook talrijke ritmewisselingen aan bod komen. Voor 'Crossroads' wordt opnieuw Iron Maiden als grote voorbeeld gebruikt: een stevige uptempo track met knappe voaclen en opnieuw heel flitsend gitaarwerk. Ook het vlotte en aanstekelijke 'All For One' past in deze categorie zonder dat ik deze Canadezen wil beschuldigen van plagiaat. Een stevig bassgroove dient als intro voor 'Mind Control', een heel krachtig en, naar de normen van Striker, waarschijnlijk bestempeld als medium tempo rocksong. Opnieuw valt hier het mooie, melodieuze gitaarspel in de prijzen. 'Second Attack' knalt daarna in een rotvaart uit de speakers tot het vijftal plots tot rede komt en het wat kalmer aan gaat doen – opnieuw met een schitterende gitaarsolo – om daarna terug uit te pakken met de eerder genoemde rotvaart. Voor een stevige rockende ballade (zo start deze track in ieder geval)  ben je bij de heren ook aan het juiste adres: 'All I Want' past perfect in dit plaatje. – Hoor ik hier geen Tygers Of Pan Tang in doorklinken. – Aanstekelijk, heavy, krachtig en uptempo zijn de woorden die 'Rise Up' samenvatten. Vergeet hier niet om even stil te staan bij de knappe baslijnen (na ongeveer een minuut) en de opnieuw flitsende gitaarsolo. Het knap opgebouwde 'Taken By Time' sluit dit album af in stijl: een intro van een stevige donderslag en een fikse regenbui om daarna uit de startblokken te schieten met een krachtige en stevige uptempo gitaarriff, donderende drums, pulserende basslijnen en melodieuze en toch krachtige vocalen. Elf nummers zonder zwakke plek: dit is dus een héél sterk album en, voor mij, is dit dus een méér dan aangename kennismaking met dit Canadese vijftal dat ik vanaf nu een stuk beter in het oog zal houden. Liefhebbers van power/heavy metal, en vooral fans die zweren bij Iron Maiden, moeten dit beslist aan hun collectie toevoegen.

Luc Ghyselen (4½)

Napalm Records  I  Striker

Solbrud is een Deense melodieuze black metal band die in 2009 het levenslicht zag in Kopenhagen. Het in de Deense taal gebrachte 'Jaertegn' is het tweede full-album van het viertal  – Ole Luk (vocals/guitars), Adrian Utzon Dietz (guitars), Tobias Hjorth (bass) en Troels Hjorth (drums) – na het vrij goed ontvangen titelloze debuut uit 2012. Op hun nieuwste werkstuk brengen ze slechts vier nummers die afklokken tussen de negen en zestien minuten. Openen doen ze meteen uiterst snel en krachtig met het 'Sortedoden', een mastodont van zo'n elf minuten die je meteen laat kennismaken met de ruwe vocalen van Ole. Maar het zijn vooral de uiterst razendsnelle drumsalvo's die bijblijven: Troels mept erop los alsof hij het wereldrecord drumslagen per seconde echt heel wat scherper wil stellen en dat eigenlijk het volledige album lang volhoudt. 'Afbed' is zo'n half minuutje minder lang, maar is verder uit hetzelfde hout gesneden als het openingsnummer. En toch klinkt dit net iets anders, ook al doordat er een kalmer stukje inzit waar geen drums aan te pas komen zodat dit een immens contrast vormt met de rest van de song. 'Klippemennesket' is het langste nummer op het album en opent met enkel gitaarklanken die rustig en kalm op je afkomen en waar zelfs ruimte wordt gelaten om de klanken volledig op je te laten inwerken. Na zo'n twee minuten vallen de andere instrumenten in en dat zorgt voor kracht, waarna het tempo langzaamaan de hoogte wordt ingejaagd. Als de rauwe vocalen dan ook nog hun opwachting maken is de hel echt losgebarsten. Waarna het nummer nog tal van tempowisselingen en ritmeveranderingen meekrijgt en zodoende ook kan bestempeld worden als een progressief getint melodieus black metal nummer. Eindigen doet het kwartet met hun kortste compositie op dit album: 'Ursult', dat opnieuw aan een razend tempo op je afkomt als een brutale pletwals waarin de hypnotiserende gitaarriffs en de echt waanzinnige drumpartijen je naar adem zullen doen snakken. Door het feit dat ik geen bal van de teksten begrijp, is mijn quotering misschien wel wat aan de lage kant, daar er hier wel degelijk knappe muziek op dit album te vinden is. Dus liefhebbers van black metal die zich hier niet aan storen kunnen dit blindelings aan hun collectie toevoegen.

Luc Ghyselen (3½)

Mighty Music  I  PMZ 118  I  Solbrud

Het Zweedse Crucified Barbara werd in Stockholm opgericht door gitariste Klara, bassiste Ida en vocalist Joey Nine. Toen ze drumster Nicki tegen het mooie lijf liepen was de line-up compleet, dachten ze. In 2000 vonden ze dat hun sound extra kracht nodig had en werd lead-gitariste Mia erbij gehaald. En toen Joey het voor bekeken hield in 2003 werd Mia ook de vocaliste. Sinds hun debuutalbum, 'In Distortion We Trust' (2005), is het viertal steeds beter en sterker geworden. En dat willen de vier dames bewijzen met deze 'In The Red', hun vierde studio-album, dat meteen het krachtigste album is dat de dames afleverden. Hun hard rock, heavy metal mag je als vrij aanstekelijk, melodieus en toch krachtig omschrijven. Dit leidde dit keer tot elf nummers die allen stevig en krachtig te noemen zijn. Echte uitschieters vind ik persoonlijk niet, maar zwakkere tracks zijn hierook niet te vinden, zodat dit dus een meer dan degelijk album is geworden. Openen doe ze vrij furieus en stevig met 'I Sell My Kids For Rock 'N' Roll', waarna elke track, tot en met afsluiter 'Follow The Stream', zich ontwikkeld tot stevige, krachtige, melodieuze en aanstekelijke  hard rock/heavy metal. Wie dacht dat The Runaways (in de jaren zeventig) of Girlschool (in de jaren tachtig) stevige en goede hard rock brachten, zal zijn mening toch een beetje moeten gaan bijstellen want dit Zweedse viertal is duidelijk een trapje hoger op de internationale metalladder te vinden ! Vooral de lichtjes rauwe vocalen en het toch wel knappe gitaarspel van frontdame Mia Coldheart mogen er meer dan gerust wezen, zonder hierbij de solide ritmebasis van Ida Evileye en Nicki Wicked te min te doen. En dan vergeet ik nog stille kracht Klara Force die ervoor zorgt dat de sound heavy en stevig blijft klinken.

Luc Ghyselen (3½)

Despotz Records  I  Crucified Barbara

Het uit Toronto, Ontario, Canada afkomstige vijftal van Crimson Shadows levert met 'Kings Among Men' hun tweede full-album af na het in 2012 uitgebrachte 'Glory On The Battlefield'. Als je de hoes bekijkt van hun nieuwste creatie verwacht je iets als epische power, speed of heavy metal met teksten die handelen over veldslagen en oorlogen. En deels klopt dit allemaal wel, maar door de rauwe, stevige vocalen van frontman Jimi Maltais krijg je ook een stevige dosis death metal mee. Tien nummers prijken op dit nieuwste werkstuk waarvan je het instrumentale openingsnummer 'March Of Victory' als intro mag beschouwen. Het nummer zou helemaal niet misstaan als fimmuziek bij een of andere oprukkend leger tijdens een middeleeuwse veldslag. Daarna volgt de ene “battle hymn” na de andere elkaar op: het uiterst vlotte en uptempo gebrachte 'Rise To Power', het stevige en krachtige 'Heroes Among Us', het aanstekelijke 'A Gathering Of Kings', het van een mooie break (gitaar/bass) voorziene en uptempo gebrachte 'Maidens Call', het krachtige en vlotte 'Braving The Storm', het krachtige 'Freedom And Salvation', het op speed gebrachte 'Dawn Of Vengeance' en het afsluitende meer dan tien minuten durende 'Moonlit Skies And Bloody Tides'. Slechts eenmaal worden die “battle hymns” nog eens doorbroken en dat voor het korte met akoestische gitaren gebrachte instrumentale 'On The Eve Of The Battle'. Voor de rest brengt Crimson Shadows niet echt iets nieuws onder de zon: de nummers zijn allen melodieus opgebouwd en worden eigenlijk aan een vrij stevig tempo op je losgelaten met een nadeel: na verloop van tijd denk je dat je steeds naar hetzelfde nummer aan het luisteren bent. Wie het debuut van deze heren in de kast heeft steken, zal ook deze aan zijn collectie willen toevoegen. Maar ook fans van power en/of speed metal kunnen hier van genieten als ze een beetje openstaan voor de soms rauwe schreeuwerige vocalen.

Luc Ghyselen (3½)

Napalm Records  I  NPR 548  I  Crimson Shadows

X-Drive is een rock project afkomstig uit Los Angeles en opgestart door gitarist/componist Jeremy Brunner, een artiest die je als een perfectionist kan en mag gaan omschrijven daar er meer dan een jaar lang gesleuteld werd aan dit album tot alles prefect klonk voor Jeremy. Verder bestaat de band uit bassist James Lomenzo (White Lion), drummer Fred Fischer (Midline) en zanger Keith St. John (Montrose). Het viertal brengt op dit debuutalbum twaalf nummers melodieuze klassieke hard rock die je evengoed kon gaan horen in de jaren tachtig. En dan denk ik aan bands als Nightranger, Tesla of Dokken. Wie deze bands als zijn favorieten aanwijst, kan gerust ook deze X-Drive aan het lijstje gaan toevoegen. Voor mij klinkt het allemaal iets te gepolijst, iets te radiovriendelijke, om me echt te bekoren. Niet dat ik geen knappe gitaarsolo's hoor, dat de vocalen dat bluesy randje vertonen, niet dat de basis niet strak genoeg klinkt, maar het mist voor mij een beetje het pure, onverzettelijke rockgeluid die je vrij en vrank uit de bol doet gaan.

Luc Ghyselen (3)

Frontiers Records  I  X-Drive

Het Zweedse vijftal – Marcus Nygren (vocals), Johan Thuresson (guitar), Stefan Mårtenson (keyboard), Johannes Hansson (bass) en Kristian Brun (drums) – kregen lovende kritieken toen ze in 2012 hun ep 'Lost My Way' op de wereld loslieten. Hun “west coast rock” of AOR of arena rock (je mag het van mij noemen zoals je wilt) zorgde voor positieve kritieken alom. En nu is er dus hun twaalf nummers tellend debuutalbum met een muzikale brij die, alhoewel die modern klinkt, toch vooral gestoeld is op de muziek die bands als o.a. Toto, Survivor en Journey hen reeds voor deden:uiterst gepolijste, radiovriendelijke rockmuziek waar de stevige hoeken toch heel erg af gevijld zijn. Dit neemt natuurlijk niet weg dat fans van het genre dit niet kunnen koesteren. Helaas is dit niet echt aan mij besteed, dit is te oppervlakkige radiovreindelijke rock waar ook een paar ballades niet mogen in ontbreken. En, opnieuw helaas, heb ik dit allemaal al eens eerder, en meestal wel een stuk beter, gehoord. Een voorbeeldje maar: de ballade 'Love Of My Life' is zo'n zeemzoet ding waar o.a. ook Reo Speedwagon ('Keep On loving You') één erg groot succes mee haalde en dit is dan ook het enige nummer waarmee die band hier in de lage landen echt succesvol mee was. Ik denk dat dit misschien voor State Of Salazar ook wel kan gebeuren, maar geen mens die de rest van hun oeuvre zal kennen. En eerlijk gezegd, ben ik eigenlijk niet echt gevallen voor de twaalf melodieuze rocksongs op dit album. Dit neemt echter niet weg dat vooral fans van bijvoorbeeld Survivor en/of Toto dit echt wel zullen waarderen. Voor mij is dit echt wel té zeemzoet en té gepolijst.

Luc Ghyselen (2½

Frontiers Records  I  State Of Salazar

Het Amerikaanse Nachtmystium werd in 2000 gevormd door Blake Judd en Pat “Noctis” McCormick als een heuse black metal band. Gaandeweg, ook al door wijzigingen in de line-up, slopen andere elementen de muziek van Nachtmystium binnen, zonder dat de heren het rauwe en de hardere kanten van het genre vaarwel zegden. Maar met deze 'The World We Left Behind' valt het doek over deze band. Nochtans klinkt het huidige vijftal – Blake Judd (lead vocals, lead and rhythm guitars, synth and percussion),Scare Crow (lead guitars), John Porada (bass), Dustin Drenk (synth and electronics) en Sam Shroyer (drums) – hier op dit negen nummers tellend album uiterst gedreven en smaakt dit eindelijk ook nog naar meer. Vanaf de instrumentale opener 'Intrusion' tot aan de epische en psychedelisch aanvoelende afsluiter 'Epitaph For A Dying Star' wordt je meegesleurd in een rollercoaster van emoties, donkere gedachten, hopeloosheid en somberheid die uit het brein van Blake Judd zijn ontsprongen. Zelfs het gebruik van sporadische electronica verveelt hier niet. Misschien kan een immens goede verkoop van dit album deze jongens nog op andere gedachten brengen. De metal-wereld in het algemeen en zeker de black metal verliest anders met deze band een uiterst knappe band !

Luc Ghyselen (4)

Century Media  I  Nachtmystium

Het Noorse viertal – Lukas Paulsen (gitaar), Stian Helle (bass), Tomas Brenna (gitaar, zang) en Espen Nesset (drums) – dat samen Lonely Kamel vormt, levert met 'Shit City' zijn vierde studio-album af sinds hun ontstaan in 2005. Ze brengen een mix van stoner, sludge en bluesrock en doen dit op dit nieuwe album aan de hand van negen nummers. Voeg daar zo nu en dan ook een snuifje psychedelica aan toe en je krijgt een muziekgenre die vooral in de jaren zeventig hoge toppen scheerde. Ook nu zijn er weer tal van bands actief in het genre en deze Lonely Kamel kan gerust zijn plaatsje opeisen bij de betere bands. Niet dat dit album nu iets is om echt van achterover te vallen, maar slecht is dit zeker niet. Wel krijg ik de indruk dat ik een aantal stukken al eens eerder (en misschien eigenlijk wel al beter) heb gehoord. Toch neemt dit niet weg dat ik me heb geamuseerd tijdens het beluisteren van dit schijfje waar stevige grooves de hoofdmoot uitmaken naast uitgebalanceerde en, zoals eerder vermeld, naar psychedelica neigende gitaarsolo's. De betere tracks, voor mij, kwamen naar het einde van het album toe met 'BFD' en vooral het gedreven 'Falling Down'. Fans van het genre kunnen dit gerust aan hun collectie toevoegen.

Luc Ghyselen (3½)

Napalm Records  I  NPR 558  I  Lonely Kamel

Het Amerikaanse Kix ontstond in 1977 en brengt een mix van klassieke hard rock en glam rock die vrij populair werd in de jaren tachtig en dan vooral op de nodige aandacht kon rekenen in de V.S. In 1996 ging de band uiteen en de leden werkten aan verschillende projecten verder. Maar in 2003 werd Kix terug opgestart. En met deze 'Rock Your Face Off' is de band aan zijn zevende studio-album toe, zo'n twintig jaar na het vorige album. Niet dat er veel gewijzigd is aan het vijftal en hun muziekstijl. Kix bestaat immers uit vier originele leden – Steve Whiteman (vocals), Jimmy Chalfant (drums), Ronnie Younkins (guitars) en Brian Forsythe (guitars) – en de in 2003 toegetreden bassist Mark Schenker. In deze line-up brengt het vijftal hier veertien nummers. Twaalf ervan zijn gloednieuw, maar brengen niet echt iets vernieuwends toe aan de stijl, nog steeds een mix van klassieke hard rock en glam rock die het erg goed doet in de V.S. en die daar zelfs gemakkelijk op de radio langskomt. Bands als Mötley Crüe, W.A.S.P., Poison en zelfs Def Leppard komen in mijn gedachten voorbij als ik deze muziekstijl hoor. Elf van die twaald nieuwe nummers zijn knappe rockende tracks geworden, slechts voor de ballade 'Inside Outside Inn' (die geopend wordt met akoestische gitaren) wordt het tempo stevig teruggeschroefd. En zo krijg je ook de gevoelige kant van het vijftal te horen. Twee nummers werden live opgenomen tijdens een concert uit 2008: 'Love Pollution' uit het album 'Cool Kids' (1983) en 'Midnite Dynamite' uit het gelijknamige album dat verscheen in 1985. En zo kan je meteen goed horen dat de band niets aan zijn muziekstijl heeft verandert. Fans van het genre, en van eerder genoemde bands, kunnen dit meteen aan hun “wanted”-lijstje toevoegen.

Luc Ghyselen (4)

EarMusic  I  4029759 096634  I  V2 Records Benelux  I  Kix