​DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Divide Et Impera
2. Veni Vidi Vici
3. Show No Mercy
4. Stand Your Ground
5. Praise Hell
6. Sky Is Falling
7. Burn The Witch
8. Out Of Time
9. Forever Free
10. Under My Command
11. Ghost Of The Seven Seas

Platenlabel
Beyond The Storm

Labelnummer
BTSCD002

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Twins Crew

Twins Crew is gevormd door de tweeling: Dennis en David Janglöv uit Stockholm, Zweden in 2007, kort nadat beiden met grote onderscheiding afstudeerden van het wereldberoemde GIT (Guitar Institute of Technology). De band heeft 2 EP’s uitgebracht ‘Twins Crew’ (2008) en ‘Twin Demon’ ( 2009). Verder brachten ze ook 2 albums uit: ‘Judgement Night’ in 2011 en ‘The Northern Crusade’  in 2013. De eerste tour buiten Zweden was in 2009 waarbij ze onder andere Duitsland en Oostenrijk aandeden. ze speelden ook in het voor programma van  Paul Dianno (voormalig Iron Maiden bandlid) en Loudness uit Japan. Twins Crew speelde op enkele grote festivals zoals House of Metal, Skogsröjet en Sabaton Open Air. Het nieuw album ‘Veni Vidi Vici’ is opgenomen in Deep Blue Studios in Nyköping, Zweden. De Latijnse uitdrukking Veni, Vidi, Vici verwijst naar Julius Caesar die na het bereiken van zijn doel de uitdrukking gebruikte om zijn snelle overwinning te uiten, en betekent: “Ik kwam, Ik zag, Ik overwon.” Het doel van ‘Veni Vidi Vici’ was om de fans een waar gevoel van power metal te geven.
De cover van het album werd in de stijl van het Romijnse rijk ontworpen door Mattias Norén gekend voor album covers voor Kamelot, Sabaton, Lost Horizon, Evergrey, … De muziek werd door Mike Lind gemastered in de Masterplant studio (Body Count, Dio, The Poodles).
Al bij de eerste noten gaat het haar volledig omhoog staan bij de intro die zo zuiver en machtig klinkt. Het overvloeien van de intro naar het eerste nummer verloopt zo soepel dat je haast zou denken dat het nog steeds over het zelfde nummer gaat.
De zang en instrumenten geven een bangelijke combinatie waardoor je onophoudelijk naar dit album wil luisteren. de band viert dit jaar zijn 9 jaarlijks bestaan en bewijst dat ze nummers maken die thuis horen op grote festivals. Persoonlijk zou ik ze echt zeer graag eens live willen aanschouwen. De mensen die reeds bekend zijn met Twin Crew zullen zeer tevreden zijn met wat de band voor hun fans in petto heeft. Dit album zal bij mij vaker opstaan puur door de zalige combinatie van de instrumenten en enorm diepe teksten, de solo’s doen je spontaan naar je luchtgitaar grijpen en headbangen. De nummers ‘Veni Vidi Vici’ in combinatie met de intro en ‘Ghost of the Seven Seas’ zijn mijn favoriet vanwege de overgangsfase van snelle en hevige sounds afgewisseld met rustige een zachte klanken, waarbij je uiteraard ook die geweldige power metal gitaar solo’s niet kan wegdenken.

Line up:       

• Andreas Larsson:  Zang
• Dennis Janglöv: Gitaar
• David Janglöv: Gitaar
• Nicko DiMarino: Keyboards
• Fredrik Hammar: Bas
• Uno Eriksson: Drums

Lars Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Out Of The World
2. Dementia
3. Symbol Of Life
4. Reincarnation
5. Lullaby
6. End Of The Game
7. Beyond The Darkest Sun
8. Forevermore
9. Break The Core
10. Remedy Of My Heart

Platenlabel
Inner Wound Recordings

Labelnummer
IW83053

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Niet gekend

Website Artiest
Sunburst

Griekenland staat bij ons vooral bekend vanwege het toerisme en de financiële problemen, maar er schuilt ook heel wat muzikaal talent en dan vooral in de metal-wereld. De groep Sunburst werd opgericht in 2010 door gitarist Gus Drax, zanger Vasilis Georgiou en drummer Kostas Milonas. Geïnspireerd door groepen als Dream Theater, Nevermore, Conception en Symphony X, toerden zij vooral in Europa en waren onder andere te zien op het PPM-festival 2014 in Bergen. Begin 2014 werd de line-up aangevuld met bassist Nick Grey, en laat het duidelijk zijn, het gaat hier wel degelijk allemaal om Griekse muzikanten.
Op zich lijkt het wel verbazend dat de groep nu pas haar debuutalbum in 2016 uitbrengt, maar als je bekijkt in welke bands de verschillende groepsleden actief waren en nog steeds zijn, dan is de verklaring hiervoor vlug gevonden. De vergelijking met de hierboven genoemde groepen geeft een goed idee welk soort muziek je kan verwachten, de link naar Dream Theater is er vooral door het fantastische gitaarwerk van Gus Drax, die trouwens zijn bewondering voor Petrucci niet onder stoelen of banken steekt. De prachtige en kraakheldere stem van Vasilis Georgiou is zeker één van de sterke punten van de groep, velen refereren naar Roy Khan (Kamelot) maar ook het timbre van Daniel Gildenlow (Pain of Salvation) komt dicht in de buurt.
De muziek houdt het midden tussen Heavy Power Metal en progressieve metal, het leunt zeker ook aan bij de stijl van Black Fate, waar zowel Vasilis als Drax nog actief zijn. Het begin van het album ‘Out Of The World’ zet je onmiddellijk wat op het verkeerde been, een stevige portie speed metal komt in een rotvaart op je af, maar heel vlug komt het melodieuze karakter naar boven en zijn de invloeden van Dream Theater merkbaar, niet in het minst door de fabelachtige shredding van Gus Drax. En wat een aanstekelijk refrein, probeer maar eens ‘King without a crown’ uit je hoofd te krijgen. Van dit nummer is overigens ook een officiële video beschikbaar.
Voorlopig heeft de groep nog geen permanente keyboards-speler, maar in ‘Dementia’ is alvast te horen wat de meerwaarde hiervan is. Alle nummers op het album hebben schitterende gitaarriffs, en ook al eisen de drummer en de bassist geen echte hoofdrol op, toch zijn ze ook in belangrijke mate verantwoordelijk voor de totaalsound. De vingervlugge gitaarsolo’s zijn stevig maar melodieus, geheel in de lijn van John Petrucci. En nog meer Dream Theater in ‘Reincarnation’, waarbij alle muzikanten dezelfde riff spelen, de steeds terugkerende intrigerende stem en het technisch vernuft van Drax, gevolgd door een rustige outro voor de verandering. ‘Lullaby’ is veruit het rustigste nummer op het album, maar tegelijk ook met het grootste hitpotentieel. Wat een prachtige stem én een dito refrein, het wordt wel wat steviger in het midden, maar hier merk je ook hoe de keyboards het nummer op subtiele wijze ondersteunen. En niet te vergeten de mooie gitaarsolo, een kippenvelmoment en één van de hoogtepunten van het album.
‘Beyond the Darkest Sun’ is een instrumentaal nummer, dat zo weggeplukt kon zijn van een solo-album van Gus Drax. Schitterende power metal afgewisseld met melodieuze riffs, voor de echte metalfan zal het wellicht wat meer richting thrash metal mogen gaan, maar voor mij persoonlijk is het perfect op deze manier. Ook ‘Forevermore’ is een steengoede song, waarbij rustige passages worden afgewisseld met stevige momenten, de songwriting is werkelijk top. In ‘Break The Core’ krijg je voor de eerste keer op weliswaar subtiele wijze een death metal voice te horen, dit op een moment dat je het niet meer verwacht. Waar ik bij Malmsteen soms de indruk krijg dat het shredden wat te veel van het goede is, komt dat gevoel hier nooit bij me op. 
En dan moet het beste nog komen, met name de 12 minuten durende epic ‘Remedy Of My Heart’. De symfonische en bombastische intro (wellicht de intro van hun concerten) laat het beste vermoeden en toont nog eens de mogelijkheden van Sunburst in al hun facetten. Uitstekende zang, splijtende gitaarsolo’s en gitaarriffs, een stuwende ritmesectie en constante riteveranderingen maken dit nummer het absolute hoogtepunt. Even moest ik bij het horen van de samenzang ook denken aan Uriah Heep, één van mijn favorieten uit de jaren 70.
Kortom, het debuutalbum van Sunburst is een schot in de roos en zal ongetwijfeld hoog staan in de lijst van mijn topalbums van 2016, ook al is het jaar nog jong. Met wat meer impact van de keyboards en nog wat meer ritmeveranderingen wordt dit zeker één van de toonaangevende groepen in de progressieve metal. Misschien ook nog even vermelden dat het artwork en de booklet van de hand zijn van zanger Vasilis. En wie ze live aan het werk wil zien, ze komen in mei naar Nederland en België, o.a. op 7 mei in Zaal de Kring in Genk en op 8 mei in Zwalm in de zaal Oud België. Allen daarheen!

Line up :

• Vasilis Georgiou (Black Fate, Innosense) - Vocals 
• Gus Drax (Biomechanical, Paradox, Black Fate, Suicidal Angels) - Guitars 
• Kostas Milonas (New Day Slave, Foray Between Ocean, Paradox, Outloud) – Drums
• Nick Grey (End Of Innocense, Jailcat) – Bass

Special guests:  

• John K. - Orchestral Arrangements on “Remedy Of My Heart” 
• Bob Katsionis (Firewind, Outloud, Serious Black) - Keyboards on all songs except “Reincarnation” & “Remedy Of My Heart” 
• Mina Giannopoulou – Backing Vocals on “Remedy Of My Heart” 
• Astrous (Aenaon) – Backing Vocals on “Break The Core” & “Remedy Of My Heart”

Claude Bosschem (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Rage Of Gods
2. Born Without A Face
3. The Phenomenon Of Thought
4. Into The …
5. Neverwhere
6. The Red Cord
7. By My Forbidden Words
8. Chronology
9. Disclosure
10. The Sealed Tongues Of Wisdom

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Website artiest
Patriarch

Patriarch is een Belgische power/thrash metal formatie, die in 1983 werd opgericht onder de naam Pariah. Gedurende de 33 jaar dat de band actief is, bracht dit vijftal drie full-length albums, vier demo’s, een EP en een split-CD met After All uit. En nu staat de band er met zijn vierde full-length album: ‘Rage of Gods’. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, dit album klinkt zeker niet slecht. De nummers zitten over het algemeen goed in elkaar, en de invloed van de Bay Area thrash bands zoals Metallica, Testament en Slayer zijn nooit ver weg. Zanger Kevin Vangelooven laat meteen de veelzijdigheid van zijn stem horen. Van hoog naar laag, met soms een diepe grunt, Hij doet het allemaal. Het album opent sterk met het titelnummer, wat meteen ook het meest afwijkende nummer van de plaat is. De sitar zorgt voor een Aziatisch-folk achtig randje, wat zeker niet verkeerd klinkt. De melodieën halverwege het nummer zorgen er voor dat ook een prog randje aanwezig is. Het tweede nummer, ‘born without a face’, is meer traditionele thrash , en geeft ook de toon aan voor de rest van het album. Verwacht geen hoogstaande of technische muziek, maar gewoon lompe, recht toe - recht aan metal, die het vooral live goed zal doen. Met ‘Chronology’ wordt wat gas terug genomen. Deze power ballad begint rustig, maar ontpopt zich halverwege toch tot een stevig nummer. Denk hierbij aan bijvoorbeeld ‘fade to black’ of ‘one’ van Metallica, maar dan minder goed uitgewerkt. Dit brengt ons meteen bij de minpunten van het album, want die zijn er ook. Het grootste minpunt is de zang die, zeker aan het begin van het album, iets te hard in de mix staat, en de andere instrumenten een beetje overstemt. Daar komt nog bij dat de zang soms misplaatst is, zo zingt Vangelooven te ruig tijdens de rustige stukken in ‘Rage of Gods’ en ‘Chronology’. Verder klinken de nummers teveel hetzelfde, waardoor het naar het einde toe moeilijker wordt om de aandacht bij de nummers te houden. Over het algemeen mag dit de pret echter niet drukken, aangezien er verder niet veel meer op te merken valt over ‘Rage of Gods’. Gewoon stevige thrash metal met de wortels stevig in de jaren tachtig. 

Hans Goossenaerts (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Terracide
2. Volatilestial
3. Manifest Destiny
4. Oceanica Toxica
5. Mammonific (with Tom Englund - Evergrey)
6. Animaulic
7. Esoterica
8. Crownet (with Tony Kakko - Sonata Arctica)
9. Obesite
10. Ode to Joy
11. Cosmosera
12. Vastificant

Platenlabel
Progrock Records

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Odin’s Court

Odin’s Court is een Amerikaanse progressieve (hard)rockband uit Maryland die ontstond in 2001 en opgericht werd door Matt Brookins. Ze deelden door de jaren heen het podium met o.a. Symphony X, Spock’s Beard, King’s X, Kamelot, Sonata Arctica, Helloween, Jon Oliva’s Pain, Zero Hour, Crimson Glory, Circle II Circle, Devin Townsend, Enchant, … De eerste drie albums werden als onafhankelijke band in eigen beheer uitgebracht: ‘Odin’s Court’ (demo, 2002), ‘Driven By Fate’ (album, 2003) en ‘ReDriven By Fate’ (album, 2005). In 2006 verscheen de DVD ‘…Court Is Now In Session’ opnames die gemaakt werden van hun optreden in de Jaxx nachtclub in de buurt van Washington DC. In 2008 tekende de band bij Progrock Records die volgende vier albums ‘Deathanity’ (2008), ‘Human Life In Motion ’(2011), ‘Appalachian Court’  (2012) en ‘The Warmth Of Mediocrity’ (2013) en wereldwijd uitgebracht werden. In maart van het afgelopen jaar verscheen hun nieuw album ‘Turtles All The Way Down’ in samenwerking met ProgRock Records op hun eigen label D2C Studios, evenals een heruitgave van ‘The Warmth Of Mediocrity’ (februari 2015) hetwelk ook één nieuw nummer bevatte.
Nu besloot Matt Brookins om ook het ‘Deathany’ album uit 2008 opnieuw uit te brengen onder de titel ‘Deathany (R3)’ waarbij de R3 moet staan voor Rerecord, Remix, Remaster. Een compleet nieuw herwerkte versie van een klassieker dus! Brookins doet deze beslissing als volgt uit de doeken: “Dit was een belangrijk album voor de band en we werkten hard als onafhankelijke om dan met onze opnames bij labels langs te gaan. Dit album werd opgemerkt door Progrock Records en tot op de dag van vandaag is dit ons meest verkochte plaat. We waren en zijn nog steeds trots op wat we toen deden en dit maakt dat we de kwaliteit van dit album wilden verbeteren. Vooral de toevoeging van Dimetrius LaFavors vocalen maar evengoed productie gewijs. Bovendien is het concept van dit album steeds belangrijker en actueel in de wereld van vandaag dus hopen we met deze heruitgave nog meer luisteraars te bereiken. Stilistisch is dit een heavy, progressief en kunstig album.” 
Buiten Dimetrius LaFavors vinden we ook bijdragen van Tom Englund (Evergrey) & Tony Kakko (Sonata Arctica) als gast zangers op dit album. Ook Nicki Brookins, Suzanne Warner en Elena Hall mogen hun bijdrage leveren aan zang en Bill Green op saxofoon.
Dit twaalf nummers tellende album is een aanrader voor fans van Pink Floyd, Dream Theater, Devin Townsend, Porcupine Tree, King’s X, and Journey, Enchant & Queen en is een parel op zich. Opener ‘Terracide’ is een uitstekende mix van symfonische rock vermengt met hardrock dat rustig begint om dan even los te barsten en terug het rustige tempo in te gaan. Dit herhaalt de band enkele keren alvorens naadloos over te gaan naar volgend nummer ‘Volatilestial’. Ook hier vinden we weer de nodige symfonische invloeden met ingrediënten uit de progressieve rock met meerdere tempowisselingen en prachtig saxofoonspel van Bill Green. ‘Manifest Destiny’ is een krachtig startende hardrock song die naarmate het nummer vordert in een hardrock nummer om zich te ontpoppen tot ware heavy metal met wisselende ritmes.‘Oceanica Toxica’ start met een stukje fleurig klinkende folk maar Odin’s Court weet dit te mixen met hardrock invloeden die een geweldige swing geeft. ‘Mammonific’ is gewoon een goed hardrock nummer met symfonische ondertoon waarin Tom Englund van Evergrey zijn zang ten gehore mag brengen. Zeker ook het vernoemen waard zijn de schitterende solo’s die in het nummer verwerkt zitten. We vinden weerom knappe tempowissels terug in het volgende ‘Animaulic’ dat gedragen wordt door een rustige hardrock basis. Dit album blijft gewoon boeien want ook ‘Esoterica’ is voorzien van een uitstekende mix van progressieve- & symfonische rock, verrukkelijk gewoon. Het ogenschijnlijke rustige ‘Crownet’ (toch na de schreddende solo) versnelt halverwege waarbij de muziek als een TGV voorbij raast. Ook hier weer de nodige progressie en accenten, snel toetsenwerk en knappe gitaarsolo’s  die het geheel boeiend maken. Knap uitgewerkte zangpartijen en harmonieën ook die mede geleverd worden door Tony Kakko (Sonata Arctica). Echt rust vinden we in ‘Obesite’ een rustig symfonisch rocknummer met knappe zangharmonieën. Met ‘Ode Of Joy’ gaan we de klassieke toer op want Odin’s Court trakteert ons op een bewerking van Beethoven’s klassiek stuk en hierin horen we de band instrumentaal goed uit de verf komen met knappe solo’s en enkele subtiele tempowisselingen en breaks. Diverse tempowisselingen ook in het symfonisch getinte rustigere progressieve ‘Cosmosera’ weerom een song van formaat en een nummer om U tegen te zeggen. Jammer genoeg zijn we aanbeland bij het laatste nummer ‘Vastificant’ een instrumentaal progressief swingend nummer met jazzy invloeden. Een waardige afsluiter voor een zeer verrassend album dat met recht en reden heruitgebracht werd.

Line up:

• Dimetrius LaFavors – Zang
• Matt Brookins – sologitaar, zang, keyboards, basgitaar, mandoline en percussie
• Rick Pierpont – sologitaar
• Savino Palumbo - Toetsen en piano (tracks 2,3,5,7,8)
• Graig Jackson - basgitaar (tracks 1,4,7,10,11,12)
• John Abella - drums en percussie

Gastmuzikanten:

• Tom Englund: Zang (5)
• Tony Kakko: Zang (track 8)
• Nicki Brookins, Suzanne Warner & Elena Hall – zang
• Bill Green - saxofoon

Johan Kaethoven (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Cut You Out
2. A.I.M.B.
3. Turmoil
4. Music 1 Melody
5. Time Is Up
6. Razor’s Edge
7. Just A Little Girl
8. Turning Point
9. Invisible Line
10. Day By Day
11. Daydreaming
12. Heavier

Platenlabel
Global Music Label

Labelnummer
VREC179

Distributie
Audioglobe

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Never Trust

De Italiaanse metal/rock-‘n-roll band Never Trust bracht onlangs hun nieuwe album ‘The Line’ uit. Never Trust kon rekenen op talloze kleine en grotere successen. Met al redelijk wat materiaal geschreven namen ze deel aan enkele wedstrijden waarbij ze prijzen n de wacht sleepten. Meest origineel nummer bij H2rock – Eerste prijs bij We Made Rock en kwamen op de ‘Fatti in Brianza’ compilatie terecht met het nummer ‘And You?’ hetwelk uitgebracht werd via Audio Records. In september 2013 brengen ze hun debuutplaat ‘Morning Light’ uit met 11 nummers, waaruit ook de single ‘Honey’ komt. Hun debuut wordt door de pers goed ontvangen en krijgt lovende commentaar. Intussen treedt de band veelvuldig op en kunnen ze het Brianza Rock Festival & Miscella Rock festival op hun palmares schrijven. Met meer dan 250 live shows doorheen gans Italië met bands als Extrema, The Bastard Sons Of Dioniso, Pino Scotto, Rebeldevil, The Fire,… raken ze alsmaar meer bekend. In januari 2014 komt de video voor de tweede single ‘Heartbreak Warning’ uit op Blank TV en deze krijgt duizend bezoekers in minder dan 24 uur. Juni datzelfde jaar doen ze Duitsland aan voor een kleine maar succesvolle tournee en in september op het einde van de promotoer voor hun debuut album wordt de derde single ‘Fade Away’ uitgebracht. Eind 2015 starten de opnames voor opvolger ‘The Line’ , een twaalf nummers tellend album dat weerom opgenomen, geproduced en gemixt wordt onder leiding van Lino Sisto in de Nookstudio, los Angeles en gemastered wordt in Nashville Tennessee. De stijl van de band is te vergelijken met bands als Paramore en Halestorm. De zang van frontdame Elisa Galli past perfect bij de muziek. Ze levert een ruw stemgeluid met een mooie mix van zachter vocaal werk af. ‘Time Is Up’ en ‘Music & Melody’ geven dit contrast nog het beste weer. De rock-‘n-roll vibe loopt als een solide geheel doorheen het ganse album al moet vermeld worden dat ook het akoestische ‘Daydreaming’ mooi klinkt. Nummers als ‘Razor’s Edge’ verheffen het album naar een hoger niveau, vooral ook door het knap refrein en Galli’s stemgeluid. Er zitten wel mooie refreinen in deze nummers en ook qua gevoel vormt het één hecht geheel. ‘Just A Little Girl’ en Invisible Line’ geven je een eerlijk en oprecht gevoel en houden het boeiend. Never Trust is een band die staat als een huis en het gitaarwerk geeft dit album een extra boost, luister maar eens naar ‘Day By Day’ bv. Ook de ritmesectie klinkt goed en strak en maakt dat de nummers een rauw randje krijgen en het potentieel van de band goed in de verf zet.

Line up:

• Elisa Galli: Zang
• Massimo Buggio: Gitaar
• Flavio Oggionni: Bas
• Bob Criaco: Drums

Johan Kaethoven (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Sixty Two 
2. Sixty One 
3. Sixty 
4. Uccidendo Un Sogno 
5. Sixty Three

Platenlabel
Rodeostar

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
SPV

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Karma To Burn

Karma To Burn is een Amerikaans trio  dat gedreven instrumentale nummers brengt in de stijl van de euforische sfeer van de late sixtees tot een hedendaagse sound. Ze zijn met ‘Mountain Czar aan hun zevende album toe. En hoewel Karma to Burn niet de meest getalenteerde band is verdienen ze toch enige aandacht. Ze putten hun inspiratie uit de blues, heavy rock, en psychedelische muziek dat bestaat uit vuile gitaarriffs, ronkende baslijnen, groovy deuntjes en beukende ritmes. Dooor de constante flow in hun arrangementen weten ze de luisteraar ook te blijven boeien zondar dat er vocalen aan te pas komen. Het nieuwe album ‘Mountain Czar’ is uitgekomen op 26 februari bij Rodeostar en de fans mogen zich verwachten aan vijf nieuwe nummers met bijhorende tournee. Vijf nummers en een speelduur van 23 minuten is net lang genoeg voor deze muziek maar kan je moeilijk een full album noemen natuurlijk. Het album kent zowat dezelfde richting als het debuut ut 1997 maar heeft toch enkele verrassingen in petto. Het bestaat uit vier eigen nummers en ´Uccidendo Un Sogno’, een cover van Tom Petty & The Heartbreakers. Met de titel  ‘Mountain Czar’ refereert de band naar de groep hun stilistische richting en het betekent zoveel als heerser van de bergen. Er is nog een reden voor deze titel en wel omdat velen de muziek bestempelden als Stoner-Rock of Desert Rock terwijl de band claimt dat geen van hen allen marihuana gebruikt of uit de woestijn komt. Met de titel hopen ze dat hun muziek in de toekomst omgedoopt wordt tot Mountain Rock en/of er een nieuwe term voor bedacht wordt. Zoals gewoonlijk gebruikt Karma To Burn getallen voor hun nummers i.p.v. regulaire songtitels met name: ´Sixty`, ´Sixty One`, ´Sixty Two` & ´Sixty Three`. Bij opener ‘Sixty Two’ word je meteen tot de aandacht geroepen, een lekkere groove, soepel drumwerk en grommend gitaen vormen de basiselementen voor dit geheel. Er wordt afgeteld blijkbaar want volgend nummer is ‘Sixty One’ en iets meer uptempo. Het krachtige ‘Sixty’ zit strak in elkaar en wordt bondig gehouden, hoewel het niet veel korter is dan twee voorgaande nummers maar zo toont het wel. Het meest verrassend is misschien nog wel ´Uccidendo Un Sogno’ het enige vocale nummer dat vertolkt wordt door de Italiaanse zangeres Stefanie Savy en werd opgenomen in Stefanie’s eigen landtaal en met het op het eind nog een solo van Sons Of Morpheus gitarist Manuel Bissing. Afsluiter ‘Sixty Three’ begint met een geluidsfragment (“I’ve Been Looking For You For Eight Months……”) uit de spaghettiwestern klassieker ‘The Good, The Bad & The Ugly’. Na de rustige opbouw groeit het nummer uit tot melodieuze stoner-rock met een mix aan western invloeden en een surf rock gevoel uit de jaren ‘50. Door de sfeer van het nummer waan je je even in de zinderende hitte van de Californische woestijn.
Hoewel er 20 jaar geleden  gezegd werd dat de band vanwege de instrumentale muziek nooit zou overleven op lange termijn draait dit gezelschap nog steeds mee en is er geen indicatie dat de vermoeidheid of verveling toeslaan want Karma To Burn plant na het uitkomen van het album opnieuw op tournee te gaan en datums hiervoor zijn reeds bevestigd. 

Line up:

• William Mecum: Gitaar
• Eric von Clutter: Bas
• Evan Devine: Drums

Johan Kaethoven (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Cup Of Lies
2. Merciful
3. Better Off Dead
4. Finally A Love Song
5. Part Of The Game
6. Manifest
7. Eternal Wanderer
8. Red Lake
9. Where Lonely Shadows Walk
10. The Lemming Project
11. Where Lonely Shadows Walk (Acoustic)

Platenlabel
Dark Wings

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Inishmore

Af en toe kom je een album tegen van een nieuwe, onbekende groep waarvan je onmiddellijk denkt: “That’s it!”. En dit is er zo één. Love on first sight.
Volgens hen spelen ze power metal en ik noem het alvast (girl)power metal door de aanwezigheid van Michela Parata, zangeres van dienst. Maar die vlag dekt de lading niet helemaal, want ik hoor folkinvloeden, classic rock, akoestische muziek, progressive metal en ga zo maar door. Niet dat dit een allegaartje van stijlen is, integendeel, ergens past alles in het plaatje.
Michela is een uitstekende zangeres. Ze heeft geen engelenstem zoals haar collega’s van gothic bands, maar eerder een stem met een ruw randje die zich uitstekend leent voor deze muziek.
Catchy melodieën, zoals bijvoorbeeld in het eerste nummer, maken dat je blijft luisteren. ‘Merciful’ illustreert de wisselende ritmes tijdens de nummer, waardoor de term progressief van toepassing is. ‘Better Of Dead’ is het nummer dat het best de stijl power metal verdient maar ook dit wordt weer onderbroken door andere ritmes waardoor de double bass drum even mag uitblazen. 
‘Finally A Love Song’ opent dan weer met folky violen, gaat over in een power metal nummer en krijgt ook nog een traag refrein in ? maat. 
Het beste nummer is “Eternal Wanderer”, met een groovy beat, opnieuw prachtig gezongen door Michela, maar de mannelijke stem levert ook een grote bijdrage.  Die zanger brengt in heel veel songs een extra dimensie. Zijn stem lijkt nogal op die van Marco Hietala van Nightwish.
Ook de ballad is niet vergeten, ‘Where Lonely Shadows Walk’, een nummer om je ogen te sluiten en weg te dromen. Je krijgt zelfs twee versies van die song, een electrische en een akoestische om de CD af te sluiten.
De teksten zijn een stuk minder vrolijk dan de muziek. Vooral het titelnummer ‘The Lemming Project’ gaat over het einde van de wereld en dat we bijna het kantelpunt bereikt hebben vanwaar terugkeer onmogelijk is. Een geluk dat we deze CD nog mochten beluisteren.

Line-Up: 

• Michela Parata (vocals 
• Fabian Niggemeier (gitaren) 
• Jarek Adamowski (gitaren) 
• Alex Ortega (drums) 
• Pascal Gysi (keyboards)

Danny Focke (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Templum Creationis
2. Harlequin’s Grief
3. Bail Me Out
4. Reveries
5. A Perfect Day
6. Never Will
7. Sacred Soil Of Souls
8. The Masquerade
9. Chthonic Star
10. Words Of Fortune
11. Bonus Track
12. My Land (Sonata Arctica Cover)

Platenlabel
Road Mark Productions

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Suburban

Promo-agent
Hardlife Promotion

Website Artiest
Dyscordia

De Belgische progressieve melodische metalband Dyscordia bestaat uit ervaren muzikanten die hun sporen reeds verdienden in bands als Gwyllion, Double Diamond, Artrach, Anesthesy, Impedigon & Rhymes of Destruction. Na het uitkomen van hun eerste EP ‘Reveries’ mocht de band het podium delen met o.a. Primal Fear, ReVamp, Ensiferum, Alestorm & At Vance. Een volledig Debuutalbum ‘Twin Symbiosis’ kon dan ook niet uitblijven en kwam uit in maart 2013. Dit werd gemixt en geproduced door Jens Bogren (Opeth, Paradise Lost, Katatonia,...) en gemastered door Tony Lindgren in de Fascination Street Studios in Örebro, Sweden. Nog in dezelfde maand wint Dyscordia het Metal Battle Alliance en dit levert hen een podiumplek op bij PPF Fest & Dokk’em Open Air. De recensies van dit debuut waren niets dan lovend waardoor de band nog meer en groter podia’s kan betreden waaronder ook Graspop Metal Meeting. Nadat in de herfst van 2014 al veel nieuw materiaal bij elkaar geschreven was werd Dyscordia gevraagd om ‘My Land’ van Sonata Arctica te coveren voor een tribuut album dat uitkwam bij Ouergh Records. De band twijfelt geen moment en maakt van de gelegenheid gebruik om ook het nieuwe ‘Chthonic Star’ op te nemen hetwelk meteen ook uitgebracht wordt als video clip. Begin 2015 wordt gestart met de rest van de opnames van opvolger ‘Words In Ruin’ die naast tien eigen nummers ook de Sonata Artica cover ‘My Land’ als bonus track op de tracklist heeft staan. Alle nummers worden na de opnames geperfectioneerd naar de gekende  Dyscordia normen om nadien voor mix en mastering door de handen te gaan van respectievelijk Jens Bogren & Tony Lindgren die deze taak weer op zich mogen nemen. Na onderhandelingen met vele labels wordt besloten om dit album uit te brengen bij Road Mark Productions.
Dit album opent met de instrumentale intro ‘Templum Creationis’ die meteen de kwaliteit van de band in de verf zet en toont hoe Dyscordia het melodische en de kracht van metal weet te combineren. Hierna volgt het progressieve ‘Harlequin grief’ dat met zijn 5/8e & 7/8e ritme zeer krachtig van start gaat met krachtig vocaal werk maar genoeg ruimte overlaat voor een catchy hook. De akoestische intro van ‘Bail Me Out’ is slechts een misleiding want het nummer slaat al snel om in alle kracht en ook vocaal komen er grunts aan te pas. Beukende gitaarlijnen gaan zij aan zij met Symfonische klanken. Dit is één van de nummers die mixing engineer Jens Bogren tot zijn favorieten rekent. ‘Reveries’ is niet meteen een nieuw nummer dat de fans wel zullen kennen. Het was ooit de titeltrack van hun demo in 2010. Het was het eerste nummer dat Dyscordia ooit schreef en hun liefde voor dit nummer was zo groot dat ze het opnieuw opnamen om het door Bogren te laten mixen.Ook hier hebben de grunts een belangrijke plaats. ‘A Perfect Day’ is ongetwijfeld het snelste nummer dat Dyscordia tot nu toe schreef. Ze gaan hier in volle snelheid in alle vastberadenheid maar desondanks wordt er toch op melodsiche manier gesoleerd en kan ik ook hier pakkende zanglijnen opmerken. Met ‘Never Will’ is het tijd voor een melancholisch maar krachtig nummer dat in contrast staat met vorig nummer, zowel op muzikaal als tekstueel niveau. Tekstueel is het gebaseerd op de vele militaire begraafplaatsen in Ieper. Om het nog over een andere boeg te gooien voegt Dyscordia een volledig akoestisch nummer toe aan de tracklist met ‘Sacred Soil of Souls’. Geheel in het gevoel van ‘Never Will’ vertolkt de band hier weerom een oorlogsthema van slachtoffers. De combinatie van de akoestische partijen doet eerst misschien vreemd aan maar zorgt voor een eigen dreigende sfeer die perfect past bij de ietwat spookachtige zanglijn. ‘The Masquerade’ opent met een akoestisch stukje dat vooral ondersteunt wordt door een kalme drumriff en zo de overgang vormt tot de krachtige riff van dit nummer. Ook hier zijn de grunts weer meermaals van de partij maar ook het middenstuk van dit nummer kent een verrassende vocale wending van Piet Overstijns waarop knap soleerwerk volgt. Zoals reeds eerder vermeld staat ook ‘Chthonic Star’ – het eerste Dyscordia nummer ooit - op dit album. Het was op vraag van studenten van de afdeling digitale vormgeving van Howest  in Kortrijk (B) dat dit nummer gebruikt werd om te dienen voor een  videoclip die uitkwam begin 2015 en een eindproject was van deze studenten. Deze clip kan men nog steeds bekijken op Youtube. ‘Words Of Fortune’ is de langste track van dit album en kent heel wat progressieve elementen. Het begint rustig en bitterzoet en barst dan op melodische manier los om weerom als power ballad verder te gaan. Het kent mooie rustige passages en met mooie pianomelodieën maar eens de power naar boven komt barst het als een bombast compleet los compleet voorzien van agressieve grunts. Een perfecte afsluiter voor dit album en meteen ook mijn favoriet op deze plaat. Rest er enkel nog de bous track ‘My Land’ (Sonata Arctica cover) die met alle eer aan een grootse power metal band met respect en een eigen touch gebracht wordt. Dyscordia kreeg van het Sonata Arctica management dan ook de toestemming om deze versie op hun album te zetten als bonus track.
Dyscordia mag met recht en rede fier zijn op deze parel van een progressieve schijf die een feilloze produktie kent.

Line up:

• Piet Overstijns: Zang
• Stefan Segers: Zang & gitaar
• Martijn Debonnet: Gitaar & achtergrond zang
• Guy Commeene: Solo gitaar
• Wouter Nottebaert: Bas & achtergrond zang
• Wouter Debonnet: Drums

Johan Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Midas In Reverse 
2. Dead Dawn 
3. Down To Mars To Ride 
4. As The World Fell 
5. Total Death 
6. The Winner Has Lost 
7. Silent 
8. Hubris Fall 
9. Black Survival 
10. Not What It Seems

Platenlabel
Century Media Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Sony Music Entertainment

Website Artiest
Entombed A.D.

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Satellite
2. Greed
3. Spiral
4. Blackened Tree
5. Simulacra
6. Prometheus
7. Horizontal
8. Vertical
9. Last Word

Platenlabel
Inner Wound Recordings

Labelnummer
IW83054

Distributie
Sonic Rendezvous 

Website Artiest
Votum