DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Mùspell
2. Niflheimur
3. Niðavellir
4. Miðgarður
5. Útgarður
6. Álfheimur
7. Ásgarður
8. Helheimur
9. Vanaheimur
10. Drink
11. Inní mér syngur vitleysingur
12. Nattfödd
13. Lazer Eyes
14. Heljarreið afa
15. Upprisa (Live)
16. Hefnd (Live)
17. Dauði (Live)

Platenlabel
Napalm records
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Pias/Rough Trade
 
Promo-agent
Mona Miluski (Napalm records)
 
Website Artiest
Skalmold

Skalmold is een van de grootste metalacts die ooit uit IJsland is gekomen. Opgericht in 2009 zijn ze al snel groot geworden en kwam in 2010 met hun eerste album ‘Baldur’ , nu zeven jaar, drie albums en een aantal tours later komen ze met hun vierde studio album. Volgens de band spelen ze battle metal. Een mix van epic viking metal, old school death en trash metal doorspekt met het IJslands erfgoed. De lyrics zijn geschreven onder de strikte regels van de IJslandse poëzie en vinden invloed in de heidense wortels van de Noordse natie. Het resultaat is een krachtige combinatie van heavy metal en heroïsche saga’s die uit de bevroren kern van de aarde barsten. Ze bekomen hun krachtige stijl omdat ze met vier zangers en drie gitaristen spelen, hierdoor verkrijgen ze rijke nummers. Met Björgvin Sigurðsson als eerste vocalist en gitarist, Baldur Ragnarsson als tweede gitarist/ vocalist en Þráinn Árni Baldvinsson als derde gitarist. De groep wordt aangevuld met Snæbjörn Ragnarsson aan bas, Gunnar Ben achter het keyboard, oboe en vocals en Jón Geir Jóhannsson aan drums en vocals. Ze lijken met hun nieuwe album een iets meer melodische route te zijn ingeslagen, dit in combinatie met hun krachtig karakter en de lyrics geeft het gevoel alsof de luisteraar op een queste gaat. De lyrics die in het IJslands zijn gezongen vertellen over de negen werelden en de boom van het leven Yggdrasil. Doorheen de plaat is er een afwisseling in zowel zang als speelstijl wat een heel aangename flow geeft. Dit album is zeker het luisteren waard.
 
 
Jonas Delien (3 1/2)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Materialization
2. Splendor and agony
3. Excommunicare
4. Inverted cross
5. March
6. Army of chaos
7. Redemption
8. Dead souls
9. Lullaby
10. Final curse
11. Condemned to suffer
12. Ritual
13. Sacrifice
14. Damnation
15. The forgotten one
16. Torment
17. Anfang des albtraumes
18. Mist
19. Echoes of the tortured
20. Emptiness
21. Gods of hell

Platenlabel
earMUSIC
 
Labelnummer
0210566EMU
 
Distributie
V2 Records
 
Promo-agent
V2 Records
 
Website Artiest
Sinsaenum

 

De superband Sinsaenum, opgericht in 2016, brengt hun eerste album en het is fenomenaal. Dit is niet verbazingwekkend gezien de groep bestaat uit grote namen uit de metal wereld. Frédéric Leclercq, bekend van Dragonforce aan de bas, Joey Jordison (slipknot) aan de drums, Sean Zatorsky (chaimaera) als eerste vocalist en Attila Csihar (mayhem) als tweede vocalist, Heimoth eveneens aan bas en tot slot Stephane Buriez aan de gitaar. ‘Echoes Of The Tortured’ is het eerste full-length album van de band die een mix van black- en death metal speelt. Het begon al heel vroeg met Frédéric die death metal nummers begon te schrijven, samen met Joey hebben ze de band opgericht. Het album zelf telt eenentwintig nummers maar je merkt niet dat het er zoveel zijn, de nummers zijn zo machtig dat je je erin verliest. Je merkt de technische kunde van de ervaren bandleden zeer erg in de nummers. Ze brengen het gehele album alsof het niets is. Nummers als ‘Echoes Of The Tortured’, ‘Inverted cross’ en ‘Army Of Chaos” zijn de uitblinkers die echt laten zien waartoe de band allemaal in staat is. Na dit eerste album ben ik persoonlijk zeer geïnteresseerd wat de toekomst zal brengen voor Sinsaenum en de fans van de band.
 
Jonas Delien (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. G.F.Y.
2. Ready Or Not
3. Sister

Platenlabel
Independent
 
Labelnummer
Promo CD
 
Distributie
Niet gekend
 
Promo-agent
Glass Onion
 
Website Artiest
Grit
​Facebook

Grit, zeg je? Net zoals de naam al doet vermoeden, hebben we het over iemands vermogen om talent na te streven. Een mix van doorzettingsvermogen, passie en hard werken. Grit creëert en graaft dieper, streeft naar evolutie, met een doel gecomponeerd. Deze Parijse vierkoppige band Grit kwam in de aandacht in de Franse hoofdstad gedurende de afgelopen maanden en heeft als thuisbasis de sociale netwerken uitgekozen om campagne te voeren voor hun brutaal en energiek debuut. Hun recentste shows hebben het publiek geïnspireerd en aangemoedigd om volledig uit het dak te gaan en buiten hun gebruikelijke grenzen te treden. Om dit kracht bij te zetten en nog meer bekendheid te bekomen heeft de band nu een drie nummers tellend debuut opgenomen dat live in de studio werd opgenomen. Dertien minuten vol ruwe live energie bedoeld om de essentie van hun menselijke interactie vast te leggen zonder enig figuurlijk vangnet, gewoon de nummers op zich live op tape! De simpele aanpak van hup de studio in we doen het even. Een idee gebaseerd op doorzettingsvermogen en techniek die ze tijdens hun laatste shows verworven hebben. Grit stampt deuren open als ze weerstand voelen maar buigen eveneens met enige charme als het moet. Vette bastonen, uitgemeten drumbeats en twee gelaagde gitaren die als sensueel gegrom op je afkomen vormen de basis voor de vocale hooks die in eenzelfde balans liggen met de muziek. De thema’s zijn breed genoeg om zowel uitnodigend over te komen alsook om je ziel te kwellen en spuwen woede uit maar gaan eveneens tot in het sentimentele van ellende die we allen kennen. De opnames zijn krachtig en afgewerkt en stralen een energie uit alsof je er midden in staat. Het verbaast je enigszins dat de band en het volledige team er in slaagde om deze energie op zulk een wijze vast te leggen. Live spelen kan een band maken of kraken maar in het geval van Grit is het een openbaring, een gebied van gecontroleerde vrijheid waar hun unieke geluid voldoet aan pittig sarcastische woedeaanvallen.
 
Johan Kaethoven (3)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Choice
2. In The Name Of God
3. Flying
4. A Farewell That Wasn't Meant To Be
5. Children Of The Light
6. Siren Call
7. Live To Tell The Tale
8. Unwelcome
9. Out Of This World
10. King Of Persia

Platenlabel
Limb Music
 
Labelnummer
LMP 1609-162
 
Distributie
Indien gekend anders niet gekend
 
Promo-agent
Mike De Coene (Hardlife Promotion)
 
Website Artiest
Symphonity
Facebook

Tsjechië is niet meteen het meest voor de hand liggende land als het over metal gaat. Nochthans vind Symphonity net hier zijn oorsprong. Inmiddels groeide de band uit tot een samenwerking van tsjechische, slovaakse en Duitse muzikanten, een mengkroes van nationaliteiten die werkt en je versteld doet staan! ‘King Of Persia’ is het derde album van dit vijftal dat zich kan oriënteren in het klassiek- symfonische metal genre. Denk in de richting van Rhapsody, Stratovarius, Dionysus en Sonata Arctica en je zit meteen goed. Zie Symphonity vooral niet als een kopie van deze net vernoemde bands want dit vijftal heeft inspiratie op overschot om je te overdonderen met geniale composities. Dat had Limb Music ook meteen begrepen toen ze de band in 2008 onder contract nam en het tweede album ‘Voice Afroom The Silence’ uitbracht. Dit album maakte meteen indruk vanwege het strakke geluid, de razendsnelle gitaren en de hoge kwaliteit. De tragedie slaat toe als in 2012 bassist Thomas Celechovsky komt te overlijden tijdens het schrijf- en opnameproces van het derde album. Het zou dan ook tot september 2013 duren alvorens Symphonity opnieuw de Gate Studios in Wolfsburg, Duitsland betreed samen met Ronnie König (Signum Regis) als nieuwe bassist. Als tweede vocalist wordt ook Herbie Langhans (Sinbreed, Avantasia) binnen gehaald die er met zijn DC Cooper gelijkend stemgeluid nog een extra dimensie aan weet toe te voegen. Met zulk een combinatie kan het niet anders dan een knaller van een album worden en dat is het ook. De vele omvangrijke melodieën, breed uitgewerkte refreinen, complexe galoperende gitaarpartijen en virtuositeit druipen van dit album af. Voeg daar nog de adembenemende vocale prestaties van dit super duo bij en je krijgt een album om de vingers bij af te likken. De up-tempo nummers zijn doorspekt van hoogwaardige klassieke melodieën en virtuose gitaarlijnen. Onweerstaanbare melodielijnen zorgen ervoor dat je als luisteraar van begin tot einde geboeid luistert en nadien op de repeat knop indrukt. Of je nu luistert naar ‘The Choice’ die het album in ware Avantasia stijl opent, de knaller ‘In The Name Of God’ of het zeven minuten durende vurige ‘Children Of The Light’ vol stemming- en tempowisselingen in alle complexiteit… je krijgt er niet genoeg van. Een rustpunt krijg je met ‘Siren Call’ maar daarna gaat de plaat weer helemaal los. Het negen minuten durende titelnummer ‘King Of Persia’ is de kers op de taart en gooit op het einde van de plaat nog eens alle registers open waarop de band voluit alle talenten breed uitsmeert om je dan met een honger achter te laten. Het is duidelijk dat 2016 voor Symphonity nog een sterk en succesvol jaar zal worden waarin ze zichzelf overtroffen en een album afleverde dat terecht kan meedingen naar album van het jaar.
 
Line-up:
Olaf Hayer - zang (Tracks 1, 3, 5, 7, 9)
Herbie Langhans - zang (Tracks 1, 2, 4, 6, 8, 9)
Libor Křivák – Guitar
Ivo Hofmann - Toetsen
Ronnie König - Bass
Martin Škaroupka - Drums
 
Johan Kaethoven (4,5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Loss Of Fury
2. Bring The War Home
3. Passage Of The Crane
4. They Shall Not Pass
5. Downshifter
6. Prey To God
7. My Heart Is My Compass
8. Save Me
9. Corium
10. Extermination Order
11. A River Of Crimson
12. The Cry Of Mankind

Platenlabel
Century Media Records
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Wilko Reynders (Century Media Records)
 
Website Artiest
Heaven Shall Burn

Heaven Shall Burn is een melodieuze death metal/metalcore band uit Duitsland die gevormd is in 1996 en brachten reeds negen albums uit waaronder een re-release en nog verscheidene live-albums en splits. Ze combineren hun muziek met onder meer anti-racistische teksten en teksten tegen sociale ongelijkheid. Hun nieuwste meesterwerk, en dat mag gerust gezegd worden, want dit album is een echt beest werd op de wereld losgelaten onder de naam ‘Wanderer’. Dit album gaat verder waar ‘Veto’ stopte, verder op het pad van de melodieuze death metal en iets meer afstand van de metalcore die nog vaker te horen was op ‘Iconoclast’. Dat deze melodieuze death metal op het lijf van deze band is geschreven bewijzen ze vanaf de eerste noot doorheen het hele album tot de laatste. Het gaspedaal gaat onmiddellijk volledig naar omlaag en eist dat het volume de lucht ingaat. Geen instrumentale intro deze keer maar een kort nummer als inleiding op wat komen gaat. ‘The Loss Of Fury’ is de perfecte aanzet voor het geweldig dreunende en intensieve ‘Bring The War Home’. Geweldige teksten die wederom bewijzen dat deze band niet zomaar wat bijeen schreeuwt. Ik ben toch al een poos fan van de geweldig krachtige stem van Marcus en zijn monsterlijk geschreeuw. Natuurlijk ben je als zanger niks met je geschreeuw als je niet wordt bijgestaan door geweldige muzikanten die telkens de limieten van hun instrumenten blijven opzoeken. Even dacht ik dat er een andere band in de cd-speler was gekropen want de intro van ‘Passage Of The Crane’ deed me enorm veel denken aan één van de grootste melodieuze death metalbands, In Flames. Geweldig gitaarwerk van Maik en Alexander. Blijven gaan, alles geven en het niveau op de top aanhouden doet de band ook op ‘They Shall Not Pass’. Zonder compromissen doorgaan net zoals de fans in de massale circle pits die ongetwijfeld zullen gevormd worden als de band weer op de podia verschijnt. ‘Downshifter’ was de eerste track die op de wereld werd losgelaten voorafgaand op dit album en was direct een schot in de roos, geweldige track. Snoeihard en zo hard dreunend dat m’n speakers hier door de living hobbelen, dit is ‘Prey To God’. De machtige schreeuw die ik zo gewend ben van Marcus krijgt nu het gezelschap van een beestige diepe death metal grunt, ik krijg en bijna schrik van. Wie anders dan George Fisher van Cannibal Corpse krijgt zulke grunts voor elkaar. Al dit extreme geweld wordt abrupt maar magistraal afgebroken door ‘My Heart Is My Compas’, een instrumentaal genot om naar te luisteren dat de aanzet vormt tot het fenomenale ‘Save Me’. De manier waarop Marcus de woorden ‘save me’ zingt doet me keer op keer kippenvel krijgen tot in mijne kleine teen. Een nummer waar de In Flames fans al een paar jaar om schreeuwen heeft Heaven Shall Burn hier op hun album gedropt. Nooit verwacht dat de nieuwe HSB zoveel raakpunten heeft met het oudere In Flames werk, zelf op sommige momenten lijken ook de vocals sterk op elkaar van Marcus en Anders. Zou er ooit een samenwerking tussen beide komen ? ‘Corum’ is het bewijs dat dit perfect moet mogelijk zijn. Intense drums van Matthias openen ‘Extermination Order’, een extreme nekbrekende track. We kunnen enkel hopen dat de hospitals in de buurt waar HSB speelt over genoeg nekkragen beschikt om al deze whiplashes te verzorgen. De geweldige nummers blijven elkaar opvolgen, ‘A River Of Crimson’ zit ook in dit rijtje. Ik kan eigenlijk weinig tot niks negatiefs schrijven over dit album. Ook al ben ik een grote fan, ik probeer hier zo objectief mogelijk te blijven . Misschien toch één negatieve noot in deze review. ‘The Cry Of Mankind’ is reeds het laatste nummers, ook al staan er dertien tracks op dit album als het zo’n geweldige tracks zijn is elk album te kort. Positief is dan weer dat deze afsluiter een beest is van ruim zeven minuten, geniet van al wat de band in deze afsluiter heeft gegoten.
 
Peter Smet (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Spaceflight
2. Kaleidoscope
3. Beast Of War
4. Social War
5. Next Level Racism
6. Paradise
7. Ghost
8. Rainfall
9. Day In Hell
10. Moor
11. Bonustracks:
12. Virus
13. Bloodmoon
14. Refugee

Platenlabel
FemMeropa
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Mike De Coene (Hardlife Promotions)
 
Website Artiest
Düsterlust

 
https://www.facebook.com/FemMeropa.label
http://www.hardlifepromotion.nl

Düsterlust is een Duitse female-fronted metalband met invloeden uit symfonische en progressieve metal. De band werd opgericht in 2010, toen nog onder de naam Dark Desire, door Heiko en Philip Seibert. Zoals je kan verwachten van een band met symfonische invloeden start dit album met het nodige zweverige werk. Hoge zangnoten die je direct een gothic feel geven en het wat buitenaardse geluid dat ook het progressieve gevoel aanwakkert. ‘Spaceflight’ zit vol met deze elementen en geeft een goed beeld wat we van deze band kunnen verwachten. Nu ben ik zelf niet echt een fan van die hoge opera-achtige stem die soms aan de instrumenten lijkt te ontsnappen. Het volgende nummer kan me meer bekoren. De hoge zangstem heeft namelijk het gezelschap gekregen van diep grommende grunts. Dat zulke combinaties perfect kunnen wordt hier duidelijk bewezen, en ook in verscheidene gothic bands hebben we zulke combo al horen passeren. De hoge gil die af en toe te horen is in dit nummer geeft het allemaal een extra gevoel. ‘Kaleidoscope’ is een klepper. Militaire marsmuziek opent ‘Beast Of War’ waarna het nummer in al z’n progressieve hevigheid losbarst. Opnieuw een geweldig samenspel van hoge stem en grunts bijgestaan door dat geweldige gitaargeweld. ‘Social War’ begint als een grote wanboel van verschillende stijlen doorheen gerammeld en komt vrij druk over, grunts die opnieuw worden bijgestaan door de hoge sopraanstem om na een poos volledig om te slaan naar een bijna folk aanvoelend instrumentaal stuk. Nu is het progressieve genre al vaak een complexe mix van tempowisselingen en stijlswitches maar dit is een beetje teveel van het goede. Het volgende nummer heeft een intro die me deed denken aan een intro van U2, maar dat is ook het enige want ‘Next Level Racism’ gemeen heeft met deze band. Ik kan niet zeggen dat ik overtuigd ben van de zang in dit nummer, het is me allemaal een beetje te klassiek en ik mis de dreun die bijvoorbeeld wel terug te vinden is bij bands als Nightwish en Epica. In de volgende track zit een kort a cappella stukje maar verdere uitspringers zitten er in deze ‘Paradise’ niet, het is een iets rustiger nummer. ‘Ghost’ heeft ongetwijfeld de beste intro van het hele album, enkel spijtig dat ze dezelfde kracht en schoonheid niet kunnen doordrijven doorheen de rest van de track. De zangstem zit teveel los van de instrumentale begeleiding. Het voelt vaak aan of deze volledig apart aan de mix is toegevoegd. Weinig progressieve invloeden terug te vinden in ‘Rainfall’, een track die ik puur als gothic omschrijf. Fluitende vogeltjes, kinderen op de achtergrond, we bevinden ons net in een park wanneer de instrumenten inspringen en de hoge zangstem ons begeleidt op een paadje doorheen de bossen. Maar dat het geen rustige wandeling blijkt te zijn bewijst de titel al en ook zul je al snel merken dat de sfeer in het nummer compleet omslaat. ‘Day In Hell’ staat me dan misschien niet compleet aan muzikaal maar wel qua sfeer en verhaal dat de band hier wil vertellen. Het laatste nummer op de reguliere re-release van ‘Unveil The Beauty’, nu gewoon Düsterlust genoemd, is het nummer ‘Moor’. Niet echt wat ik ervan verwachtte want de hoge zangstem van Regina Rumpel lijkt me te vaak het spoor te verliezen. Op deze digipack uitvoering vinden we ook nog drie bonustracks terug namelijk, ‘Virus’, ‘Bloodmoon’ en ‘Refugee’.
 
Peter Smet (2,5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Worship of Counting Down
2. My Halo Ground
3. Hope is Here
4. Aramis
5. A Million Miles
6. No Man’s Land
7. Pageant
8. You, My North
9. Awake
10. The Path of Broken Homes
11. Timbre
12. Black Moon

Platenlabel
Oblivion/SPV
 
Labelnummer
niet gekend
 
Distributie
SPV
 
Promo-agent
Niet gekend
 
website artiest
Lacrimas Profundere

Het eerste wat me opvalt als ik naar dit album luister is hoeveel vergelijkingen met het recentere werk van Opeth er zijn. Als ik niet beter wist zou ik nog beginnen denken dat dit effectief Opeth is. Maar ik weet wel beter, dit is ‘Hope is Here’ van Lacrimas Profundere. Het tweede wat me opvalt is dat de eerste drie nummers eerder traag en slepend zijn, de een al trager dan het andere. Het duurt tot het vierde nummer ‘Aramis’ tegen dat er wat pit in komt. Meteen hierna volgt het stevige ‘A Million Miles’ dat wordt opgelet met wat Arabisch/Aziatisch klinkende melodieën. In ‘Pageant’ hoor ik een zekere gelijkenis met het Marilyn Manson op albums als ‘Mechanical Animals’, ‘Eat Me Drink Me’ en ‘Born Vilain’. De eerste keer dat ik ‘Hope is Here’ beluisterde vond ik dat alle nummers teveel op elkaar leken. Het was moeilijk om het opnieuw te beluisteren. Echter na meerdere luisterbeurten bleek dat er toch best veel afwisselingen zit. Met als gevolg dat ik het album ook meer en meer begon te waarderen. Muzikaal zitten de nummers ook allemaal zeer sterk in elkaar. Ik ben absoluut niet bekend met het vorige werk van deze band, dus ik kan ‘Hope is Here’ niet vergelijken met hun vorige albums. Wat ik wel kan zeggen is dat ‘Hope is Here’ een meer dan degelijk prog rock album is. De band wordt omschreven als gothic rock/dark rock, maar die plaatsing kan ik (op enkele uitzonderingen na) niet volgen. Misschien dat dit voor hun vorige albums zo was, maar ‘Hope is Here’ lijkt me toch eerder prog rock. Fans van het recente werk van Opeth zullen dit album zeker weten te waarderen. Voor de rest is er maar één tip: geef het album een kans en neem de tijd om het te ontdekken. Het loont de moeite.
 
Hans Goossenaerts (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Cold City
2. Years In The Garden Of Years – I. End Times In Retrospect
3. Years In The Garden Of Years – II. In The Longest Of Days
4. Years In The Garden Of Years – III. The Hollowed
5. Years In The Garden Of Years – IV. Down The Hours
6. Years In The Garden Of Years – V. Chronos
7. Years In The Garden Of Years – VI. Generations
8. Years In The Garden Of Years – VII. The Atman Apocalypse
9. Years In The Garden Of Years – VIII. Regenerations
10. Yawn Of A Blink

Platenlabel
The Laser’s Edge
 
Labelnummer
LE1077
 
Distributie
Bertus Distribution
 
Promo-agent
Mike De Coene (Hardlife Promotion)
 
Website Artiest
Edensong

Edensong is een progressief rock viertal uit new York. De band bracht hun debuut ‘The Fruit Fallen’ in eigenbeheer uit i 2008 en deze werd door de pers meteen ontvangen als een meesterwerk. Dit hielp de band een heel eind om nieuwe live optredens en ook festivals in de wacht te slepen in Noord Amerika. De opvolger van deze plaat ‘Years In The Garden Of Years’ staat nu op uitkommen en is nog ambitieuzer. De plaat zal zeker geliefd worden bij fans van het classic progressive rock en metal genre. Dit concept album behandelt het thema tijd en dat in de soms meest vreemde ritmische structuren. De melodieën zijn prachtig en de riffs krachtig en doordacht. Dit wordt aangevuld door het stuwende en inventieve fluitspel van Barry Seroff en meeslepende keyboard structuren en orkestrale arrangementen. Alsof dit nog niet genoeg is doen ze er ook nog esoterische percussie bij zoals de hangende drum en de Balinese gamelan. Je mag je verwachten aan complexe songstructuren die je doen terugdenken aan de gloriedagen van Genesis of Yes maar Edensong kopieert deze grootmeesters niet, ze experimenteren met een breed scala aan stijlen en weten dit te combineren met krachtige gitaar riffs, klassieke gitaarwerk, kerkorgel, een tabla en veel meer. Ze halen hun inspiratie uit vele stijlen en diegene die ze handhaven zijn erg uiteenlopend en kunnen sereen klinken als een Simon and Gartfunkel maar tevens ook agressief als een Metallica of wat dacht je van Jethro Tull. De soms onvoorspellende composities kunnen met gemak meten met bands als Dream Theater of Rush om maar enkelen te noemen. Het geheel klinkt zeer professioneel en de vele muzikale achtergronden en inspiratiebronnen zorgen voor een vrij uniek geheel. Het duurde dan ook meer dan vijf jaar voor de band dit meesterwerkje volledig ingeblikt had. Het album verschijnt op 30 september via Het Laser’s Edge. ‘Years In The Garden Of Years’ werd zorgvuldig gemastered door de legendarische Bob Katz en voorzien van een hoesontwerp door illusionistische schilder Dan May.
 
 
Line-Up:
James Byron Schoen: Gitaar,  Zang
Stefan Paolini: Keyboards, backing vocals
TD Towers: Bass,  backing vocals
Tony Waldman: Drums, backing vocals
Barry Seroff:  Fluit
 
 
Johan Kaethoven (3,5)

DETAIL ALBUM
Tracks:

1. A Place In The Sun
2. Blackened
3. What If
4. Not Going Away
5. Never Escape The Storm
6. Tears And Laughter
7. Hear My Voice Out There
8. Quiet Anger
9. Speak The Truth

Platenlabel
Gentle Art Of Music
 
Labelnummer
GAOM 047
 
Distributie
Soulfood
 
Promo-agent
Mike De Coene (Hardlife Promotions)
 
Website Artiest
Blind Ego

Dit is inmiddels het derde album van het Duitse Blind Ego, het soloproject van Kalle Wallner, gitarist bij RPWL. Wellicht verwacht men dan ook sterke invloeden van laatstgenoemde groep, maar niks is minder waar. De mix van Pink Floyd met neoprog wordt ingeruild voor een stevige portie melodieuze progressieve metal. In tegenstelling tot vorige albums doet hij nu een beroep op meerdere zangers, waardoor er meer variatie in de nummers zit, terwijl het album toch als een coherent geheel overeind blijft. Opvallend is wel dat hier vooral de klemtoon gelegd is op songwriting, alhoewel uiteraard ook de nodige ruimte wordt gegeven aan het fantastische gitaargeluid van Wallner. Maar als je het lijstje van gastmuzikanten onder de loep neemt, dan is het duidelijk dat op dit schijfje ook op een hoog niveau gemusiceerd wordt. De overall sound en de mix worden voortreffelijk in goede banen geleid door Yogi Lang, kompaan bij RPWL en tevens de man achter het platenlabel Gentle Art of Music. Na het eerder melancholische ‘Mirror’ en het iets hardere ‘Numb’ is het ook duidelijk dat de titels van de cd’s nooit veel om het lijf hebben, met ‘Liquid’ wordt verwezen naar de dualiteit van het water als levensbron maar tevens als verwoestend natuurelement. Het openingsnummer ‘A Place In The Sun’, is al onmiddellijk een schot in de roos, de wat ruige maar uitstekende stem van Erik Ez Blomkvist met een Daniel Gildenlow-timbre en de stevige gitaarrifs zorgen voor een mix van progressieve metal en hard rock met een aanstekelijk refrein. Toch jammer dat in de huidige rockconstellatie weinig plaats is voor dergelijke songs, dat is in een ver verleden ooit anders geweest. Met ‘Blackened’ mikt men dan wel op een single, de akoestische intro en de gepolijste stem van Arno Menses maakt de muziek inderdaad toegankelijker, ergens tussen Porcupine Tree en Blackfield in. Met de prachtige Gilmoureske gitaarsolo zijn er toch Floydiaanse invloeden te horen, maar daar houdt de vergelijking wel op. Blijkbaar houdt Wallner wel van rustige intro’s, die dan uiteindelijk vaak culmineren in strakke gitaarlijnen, zo ook op ‘What if’. Het is ook duidelijk dat de zang van Blomkvist de nummers een harder karakter geeft, met de inbreng van Menses neigt het meer naar neoprog. Ook ‘Not Going Away’ heeft een catchy refrein, weer een ijzersterk nummer met opnieuw een splijtende gitaarsolo. Het langste nummer ‘Never Escape The Storm’ zwelt zachtjes aan om dan terug te exploderen, dit heeft alle ingrediënten van het betere prognummer. Wallner deed een beroep op 3 uitstekende bassisten, maar het meest opvallend is Heiko Jung op ‘Quiet Anger’, waarin een ‘slapping’ bas wordt afgewisseld met een dromerige jazzy bassolo. Het album eindigt met een heuse ballad met de derde zanger van het gezelschap Aaron Brooks, een rustig nummer met een bluesy inslag maar weer opgeluisterd met uitstekende gitaarsolo’s. Eigenlijk is er geen enkel zwak nummer op dit album te ontwaren, de muzikanten spelen op een hoog niveau, de zangers zijn top en de songwriting en de productie mogen er ook zijn. Kortom, dit wordt zeker één van de kanshebbers voor de cd van het jaar 2016. In januari 2017 toert Blind Ego samen met Subsignal in onze kontreien, geen idee in welke bezetting dit zal zijn, Arno Menses zal er zeker bij zijn. Maar kwaliteit is gegarandeerd, deze ‘Liquid’ is daar het staalharde bewijs van.
 
Line up :
Kalle Wallner (RPWL): guitars
Arno Menses (Subsignal): vocals / track 2,4,6
Erik Ez Blomkvist (ex-Platitude, Ki): vocals / track 1,3,5,7
Aaron Brooks (Simeon Soul Charger): vocals / track 9
Sebastian Harnack (Sylvan): bass / track 5,6
Ralf Schwager (Subsignal): bass / track 1,2,3,4,7
Heiko Jung (Panzerballett): bass / track 8
Michael Schwager (ex-Dreamscape): drums
​
Claude Bosschem (4 ½ )

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Dark Hereafter
2. Pariah's Path
3. Ensigns Of Victory
4. Green Cathedral
5. Led Astray In The Forest Dark

Platenlabel
Candlelight Records
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Spinefarm Records
 
Website Artiest
Winterfylleth

Fans van atmosferische black metal zullen zeker hun gading vinden bij Winterfylleth. Deze heren uit Manchester brengen met 'The Dark Hereafter' hun vijfde studioalbum uit. De naam 'Winterfylleth' is oud engels voor de maand oktober, dus een gepast moment om een nieuw album uit te brengen. Je hoort de gitaren zich openzetten en een furieuze blast beat drum komt op je af. Deze worden gemengd met rappe sinistere en melodieuze riffs en zo heb je de epische openener 'The Dark Hereafter'. Een bijna tien minuten lange tocht door de mistige en koude bossen in 'Pariah's Path'. Trage en rappe drum ritmes vermengen zich in een doolhof van diezelfde prachtige gitaarriffs. Met 'Ensigns Of Victory' zetten we deze tocht verder. 'Green Cathedral' gaat traag vooruit om je dertien minuten lang te laten genieten van een mannelijk koor in de achtergrond en hiermee komen de kille black metal vocalen nog meer naar boven. Dit nummer heeft de meer pagan/occulte kant van Winterfylleth weer. En zo sluit dit nummer af met een stem die een verhaal vertelt begeleid door een duistere cello. Zo gaan we naar het laatste nummer 'Led Astray In The Forest Dark'. Dit is een mid tempo nummer die wordt gezongen door een kerkkoor. Een prachtig en geniaal album perfect om deze herfst in te zetten.
 
Jason Proot (4½)