Graveyard - Peace

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. It Ain't Over Yet
2. Cold Love
3. See The Day
4. Please Don't
5. The Fox
6. Walk On
7. Del Manic
8. Bird Of Paradise
9. A Sign Of Peace
10. Low (I Wouldn't Mind)

 
Website Artiest
Graveyard

De vijfde lading classic bluesrock van de Zweedse groep wordt tegen alle verwachtingen toch nog afgeleverd. Hoewel een jaar na ‘Innocence & Decadence’ uit 2015, de groep er, volgens eigen zeggen, de brui aan gaf, krijg je nu een nieuw album dat heel toepasselijk opent met ‘It Ain’t Over Yet’. Meteen kom je terecht in de wonderlijker Gothenburg bluesrock wereld-op dit Zweedse kerkhof. De stem van Joakim Nilsson lijkt nogal op die van Ian Gillan, maar het orgel blijft teveel op de achtergrond om verder met Deep Purple vergeleken te worden. Het komt eerder in de buurt van Black Sabbath, Led Zeppelin en zelfs The Rolling Stones. De groep is enorm en constant gegroeid per album. De muziek klinkt een stukje harder dan op de vorige albums en dat lijkt een perfecte keuze. Enkel tijdens ‘See The Day’ is er een pauze tussen alle bluesrock uptempo tracks. ‘Please Don’t’ lijkt, ook door de stem, meer in de richting van Jimi Hendrix over te hellen en dat gevoel keert meermaals terug. Volgens producer Chips Kiesbye werd alles opgenomen zonder click track, autotune of getriggerde drums. Geen ‘tricks’, alles puur om zoveel mogelijk de live sound te verkrijgen. En daar is hij uitstekend in geslaagd. Bassist Truls Mörck neemt in twee nummers de leadzang voor zijn rekening. Het eerder vermelde, rustige ‘See The Day’ en ‘Bird Of Paradise’, wat nog wat extra variatie meebrengt. Met ‘Low’(I wouldn’t mind) is één van de betere tracks nog tot het einde bewaard. Dit is niet onmiddellijk de groep die je bij Nuclear Blast zou verwachten, maar toch heeft men er duidelijk zijn plaats verdiend. ‘It Ain’t Over Yet’.

​Line-up:
Joakim Nilsson: zang, gitaar
Jonatan La Rocca Ramm: gitaar
Truls Mörck: zang, bass
Oskar Bergenheim: drums
 
Danny Focke (4)

Back to the roots of classic bluesrock!