|
Het Italiaanse Grindhouse bestaat uit drummer Francesco Missale, bassist Andrea Cicero en de drie gitaristen Stefano Martolini, Piero Ventimiglio en Giorgio Calabrese. De vacante stoel van zanger werd ingenomen door de Duitser Michael Bormann, een naam die een belletje moet doen rinkelen bij de fans van o.a. Jaded Heart. Op het debuut van dit zestal, 'Chapter One', krijg je negen tracks melodieuze hard rock voorgeschoteld. Elk nummer wordt gelinkt aan een Amerikaanse film of toch minimum aan de regisseur van een film. Ook de naam van de band kwam zo in de heren op daar die werd gekozen door de film 'Grindhouse, Death Proof'. 'The Stunt' bijvoorbeeld wordt gelinkt aan Tarantino en het hoofdpersonage uit 'Grindhouse, Death Proof', terwijl de heren 'Titty Twister' linken aan 'From Dusk Till Dawn' en 'What a Night' wordt dan weer aan Brian De Palma's 'Carlito's Way' gelinkt. Muzikaal en vocaal klinkt het allemaal goed, maar niet spectaculair zodat dit album waarschijnlijk enkel zijn weg zal vinden naar fervente liefhebbers van melodic hard rock. Ook nog dit meegeven: 'Ain't Nobody' is een knappe rockende versie van Rufus & Chaka Khan's disco/soul-nummer, terwijl 'The Enemy' een aantal wisselingen in tempo en ritme ondergaat. Meteen de twee tracks die er, voor mij althans, iets boven uit steken, zonder daarbij afbreuk te doen aan de rest van het album. Luc Ghyselen (3)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed