Lucky Bastardz: Alwayz On The Run

Het Italiaanse Lucky Bastardz is met 'Alwayz On The Run' aan zijn derde worp toe. De hard rock band, zelf noemen ze hun muziek “Double-kick engine rock 'n' roll”, ontstond in 2008, zorgde amper een jaar later voor hun debuutalbum ('Hated For Who We Are'), en opnieuw een jaartje later voor een opvolger ('Bite Me, Dude'). Van een productief viertal gesproken. Door tal van concerten en tournees en dan ook nog een aantal wijzigingen in de line-up, duurde het tot nu vooraleer album nummer drie op de markt werd gebracht. Twaalf tracks werden aan dit schijfje toevertrouwd waarvan je de instrumentale opener, 'Dawn Of The Phoenix', als intro kan beschouwen. Daarna gaat het album echt van start aan de hand van cleane vocalen die een klein rauw randje hebben, een stevige basis van drums en bass die voor het fundament zorgen, strakke gitaarriffs en melodieus klinkende gitaarsolo's die met de meeste ruimte in de spotlight gaan lopen. Helaas, voor dit viertal, is dit alles reeds voorgedaan en zelfs heel wat beter. Dat de heren ook nu en dan wat invloeden uit de power metal gebruiken helpt hen echt niet veel verder. Ook de medewerking van Michele Luppi (Secret Sphere) in het laatste nummer is niet van die aard om er echt veel over te schrijven. In een van de twee ballades, het eerder melig overkomende 'The Powder', hoor je ook een vrouwelijke stem, terwijl ook ZZ Top's 'Just Got Paid' hier in een nieuw jasje wordt gestoken (maar die kan helemaal niet wedijveren met de originele versie). Deze Lucky Bastardz brengen met 'Alwayz On The Run' een album op de markt die slechts “die hard” fans van de band zullen aanschaffen. En, heel misschien, zien een aantal mensen, met voldoende gerstenat binnen, wel wat brood in dit album na een concert van de band.

Luc Ghyselen (3)

---

Sleaszy Rider Records I SR 0146 I Lucky Bastardz