|
In 1995 besloot het Noorse duo Lars Are “Lazare” Nedland (vocals, toetsen (keyboards, paino, synthesizer) en drums) en Cornelius Jakhelln (vocals, gitaar en bass) om de band Solefald te starten waarmee de heren een eigenzinnige mix van avant-garde metal over black metal tot zelfs post-metal te creëren. Met deze 'Norronasongen, Kosmopolis Nord' is het duo al aan zijn achtste studio-album toe. Acht extra muzikanten leenden hun talenten om dit werkstuk tot een goed einde te brengen die nu een, opnieuw erg eigenzinnige, mix bevatten van folk, electro, prog rock en noise. Voor het eerst werden ook alle teksten in de Noorse taal gebracht zodat ik, en waarschijnlijk nog heel wat anderen, hier geen bal van begrijpen. Slechts vijf tracks telt dit album, dat een tweeluik zal vormen met het ergens volgend jaar te verschijnen 'Kosmopolis Sud'. Openen doen ze hier met 'Norronaprogen', een nummer dat geschreven werd naar een gedicht met de zelfde titel van Olav Aukrust uit 1915 over de wreedheden begaan tijdens de eerste wereldoorlog. 'Det Siste Landskap' werd dan weer geschreven aan de hand van teksten van Cornelius tijdens zijn wedervaren in Ijsland toen hij daar op tournee was met Solstafir. Het uiterst korte 'Norskdom' mag je als hymne omschrijven voor de Jutenheimen bergen. Als laatste tracks komen 'Norrona: Ljodet Som Iljoma' en 'Songen: Vargen' eraan, twee nummers die eigenlijk bewerkingen zijn door Sturm & The Fall Of Rome, een noise band uit de undergound van Oslo, van de eerste track. Uiterst eigenzinnig materiaal dus die ik maar moeilijk kan catalogeren en waar ik zelf maar heel moeilijk een waarderingscijfer kan op kleven. De muziek blijft natuurlijk dezelfde, maar het gevoel dat dit album me bezorgt is bij elke beluistering telkens zodanig verschillend te noemen dat ik echt niet weet wat ik ervan moet gaan denken. Misschien wacht ik beter af met mijn verdict tot ik ook 'Kosmpolis Sud' heb gehoord? Luc Ghyselen
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed