Special Providence: Will

DETAIL ALBUM

Tracklist:

1. Akshaya Tritiya
2. Irrelevant Connotations
3. A Magnetic Moment
4. Will
5. Neptunian Pyramid Call
6. Slow Spin
7. The Rainmaker
8. Mos Eisley
9. The Ancient Cosmic Bubble
10. Distand Knowledge

 
Platenlabel
GEP
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Peter Klapproth (HeadofPR)
 
Website Artiest
Special Providence
Facebook
​

Instrumentale bands hebben het vaak moeilijker dan reguliere ensembles die een of meerdere zangers in de gelederen houden en daar zijn verschillende redenen voor: er zijn geen teksten om de luisteraar te begeesteren, geen zanglijnen om mee te zingen en live is het nu eenmaal vaak moeilijker om het publiek te entertainen als je achter een instrument verstopt zit en de microfoon enkel gebruikt voor de bindteksten tussendoor. Van klassieke muziek of jazz liggen de verwachtingen dan weer anders, waardoor we er minder problemen mee te hebben, terwijl dance voor de meeste metalheads (waaronder ondergetekende) meestal veel te simpel is, te weinig organisch klinkt en niet voldoende diepgang heeft om met een instrumentale metal te kunnen vergeleken worden. Special Providence bestaat al tien jaar en heeft zonet zijn nieuwste langspeler uitgebracht. Het kwartet uit Boedapest speelt erg gevarieerde progmetal met veel progressieve rockinvloeden en jazzfusion daarin. Zoveel, zelfs, dat de muziek door sommige recensenten als ‘jazzfusion’ wordt bestempeld, maar aangezien de meeste progmuziek nu eenmaal vaak jazzy tijdsignaturen, ritmes en melodielijnen heeft, houden we het hier liever op ‘prog’. ‘Will’ bevat tien songs die klinken alsof de jongens van Transatlantic en Dream Theater hebben beslist om kinderen te maken met Spock’s Beard – waarmee Special Providence overigens al getoerd heeft – en de jazz die Kami Band speelt wanneer ze niet met Baby Metal moeten aantreden. Openingsnummer ‘Akshaya Tritiya’ evoceert op vrij effectieve manier het hindoefestival waar het naar refereert, waarna ‘Irrelevant Connotations’ het muzikale niveau meteen nog hoger tilt met hypersnelle keyboards, ondersteund door complexe drumpatronen en wilde passages die worden afgewisseld met rustigere jazzmomenten die we ook van oudere VRT-programma’s konden verwachten. ‘A Magnetic Moment’ laat dan weer eerst een zware basgitaar horen, waarna heftige, hoekige riffs en jazzy keyboarddeuntjes met elkaar wedijveren. Het titelnummer zet daarna aan met heel prominent drumwerk, dat tussendoor erg goed ondersteund wordt door interessante baslijnen, maar het volgende nummer, ‘Neptunian Pyramid Chill’, laat dan weer eerst de gitaar praten en is beslist de heftigste track op het album. De intro van ‘Slow Spin’ had dan weer zo uit een synthesizer soundtrack uit de jaren tachtig kunnen komen, maar ook hier zorgt een erg verzorgde opbouw voor een behoorlijk dynamische song, met keyboards die ons bij momenten aan Dream Theater of Yes doen denken. ‘The Rainmaker’ begint met een dreigende toon, maar al snel wordt het geluid een stuk uitgebreid met gitaren, tot uiteindelijk ook de drums opduiken. ‘Mos Eisley’ vervoert de luisteraar naar een luchtiger Tatooine en ook het wilde drumgeroffel en de aanvankelijke georganiseerde chaos van ‘The Ancient Cosmic Bubble’ leidt tot een wijds geluidslandschap waarin er zowel plaats is voor zware gitaar riffs als vrolijkere melodietjes. Er wordt afgesloten met het uitstekende en erg dynamische ‘Distand Knowledge’ (dat waarschijnlijk opzettelijk verkeerd is gespeld), wat nogmaals onderstreept hoe onderlegd de vier muzikanten van Special Providence zijn. Wie niet houdt van muziek zonder zang, zal moeite hebben met ‘Will’ en ook wie verwacht dat instrumentale riffs meezingbare vocalen vervangen, zal met Special Providence weinig aankunnen. Wij gaan dit album in ieder geval vaker opzetten, want de band is er in geslaagd om tien erg onderhoudende, tot de verbeelding sprekende songs te pennen die een mooie aanvulling zijn voor het genre.
​
Dirk Vandereyken (4)

'Time changes, complex riffs and great drumming: Special Providence demonstrates, but also never forgets it's playing songs, not just showing its technical prowess.'