|
Het Zweedse viertal Spiders ontstond in 2010 en mocht kort daarna reeds op het podium van het “Way out West”-festival, een vrij populair festival in Zweden. In januari 2011 zorgden ze dan voor een titelloze ep met vier nummers. Daarna volgde in 2012 hun echte debuut met het album 'Flash Point' waarna het viertal op tournee kon doorheen Europa met bands als Graveyard, Blood Ceremony en Kvelertak. Het kwartet (Ann-Sofie Hoyles (zang), John Hoyles (gitaar), Olle Griphammar (bass) en Ricard Harryson (drums)) is er nu dus terug met deze 'Shake Electric', een album dat tien knappe rocksongs bevat die gemakkelijk kunnen uitgroeien tot radiohits. Vooral het feit dat je moeilijk kan stil blijven zitten tijdens het beluisteren van deze aanstekelijk klinkende tracks is daar natuurlijk debet aan. Muzikaal valt de band misschien moeilijk in een of ander hokje onder te brengen, al kan je het natuurlijk altijd proberen met “female fronted classic hard rock', daar ik daar de meeste invloeden uit terug hoor. Ook het sporadisch opduiken van bluesy elementen (o.a. de harmonica in het knappe titelnummer 'Shake Electric') zorgt ervoor dat je een beetje die richting uitgaat – ik denk hierbij ook meteen aan Blues Pills, ook al een Zweedse female fronted band, maar dan wel een die nog nauwer bij bluesrock aanleunt dan deze Spiders, die toch meer richting klassieke hard rock of zelfs naar alternatieve rock neigen. Dat, net als bij Blues Pills, de meeste aandacht is weggelegd voor de uiterst knappe en stevige vocalen van Ann-Sofie zal geen verbazing opwekken, want dat is net het punt waar deze band het verschil maakt met andere bands in het genre. Maar in welk hokje je dit viertal ook wil plaatsen, deze 'Shake Electric' is een heel knap en aanstekelijk rockend album album geworden met geen zwakke momenten. Het verbaast me dus niet dat het debuut van de band in 2012 genomineerd werd als beste “rock album” door P3 Gold want ook dit album kan duidelijk die richting uitgaan. Luc Ghyselen (4)
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed