The One Hundred: Chaos And Bliss

DETAIL ALBUM

Track:

1. Dreamcatcher
2. Monster
3. Disengage
4. Dark Matters
5. Fake Eyes (Interlude)
6. Hand Of Science
7. Boomtown
8. Blackjack
9. Retreat
10. Who We Are Now
11. Chaos And Bliss
12. Feast

 
 
Platenlabel
Spinefarm Records
 
Distributie
Niet Gekend
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Frank Van Liempd (Petting Zoo)
 
Website Artiest
The One Hundred

Lekkere crossover band uit Londen, deze The One Hundred. Met hun debuut ‘Chaos And Bliss’ weten ze direct te scoren. Een album dat verschillende metalfans kan bekoren met elementen uit zowat elk subgenre in de metal. Van dreunende hardcore tot razendsnelle thrash en aangevuld met wat hiphop en electronische tonen. Het lijkt wel Limp Bizkit op speed. Opener 'Dreamcatcher' weet al direct de toon te zetten met schreeuwende vocals, entertainende raps en een dreunende bas. Eens we na deze opener opgewarmd zijn staan daar de volgende kleppers al te drummen. 'Monster' begint nogal commercieel met wat raps en typisch begeleidende electronische samples, maar eens de gitaren invallen heeft dit nummer totaal geen genade meer. Het vreet je op met huid en haar als een echt monster. Als een sloopkogel knalt 'Disengage' door de speakers. Ik ben wel fan van deze strakke crossover sound. Vooral fans van nu-metal zullen zeker te vinden zijn voor de muziek die deze band naar voor brengt. 'Dark Matters' is alweer een lekker swingende track die verschillende elementen perfect weet te combineren. Van de electronische interlude 'Fake Eyes' gaan we door naar 'Hand Of Science' dat knalt als een metalcore track, inclusief de clean vocals en geweldige breakdown. Met een titel als 'Boomtown' had ik lekker beukend hiphop nummer in gedachten. Dit gevoel wordt volledig bevredigd met de springerige raps en de vrouwelijke mede-vocals. Bouncetown had ook nog een passende titel geweest want nummer schreeuwt om te springen. 'Blackjack' is de zoveelste toptrack op deze schijf, knap als je met een debuut zo kan uitpakken. Nu-metal en crossoverbands zijn de laatste jaren dun gezaaid na ze hun hoogdagen vooral beleefden begin de jaren 2000 maar deze band bewijst met nummers als 'Retreat' en 'Who We Are Now' dat het genre zeker nog niet dood is. Er wacht deze band nog een mooie toekomst in het verschiet, luister maar naar titelnummer 'Chaos And Bliss' een partynummer van begin tot eind. En aan het einde van deze plaat zijn we helaas ook al aangekomen met 'Feast'. Een zes minuten durend slot van een band die mij doet denken aan een mix van Clawfinger, Limp Bizkit en Miss May I.
 
Peter Smet (4)

There's a bright future ahead of this crossover band with an phenomenal debut like this 'Chaos And Bliss'.