Underoath: Erase Me

DETAIL ALBUM

Track:

1. It Has To Start Somewhere
2. Rapture
3. On My Teeth
4. Wake Me
5. Bloodlust
6. Sink With You
7. Ihateit
8. Hold Your Breath
9. No Frame
10. In Motion
11. I Gave Up

 
 
Website Artiest
Underoath
FB

Underoath is een post-hardcore band uit Florida die doorheen de jaren al enkele stijlwissels en line-up veranderingen hebben ondergaan. Zo vertrok het laatste oorspronkelijke lid, zanger/drummer Aaron Gillespie in 2010 en splitte de band in 2013 om dan in 2015 een aantal reünietours te ondernemen. Het werd al snel duidelijk dat de band ging blijven touren en aan nieuw werk ging beginnen. Ook kwam Aaron terug bij de band en werd bevestigd dat de band terug bij elkaar was. Met 'Erase Me' kan de band nu echt spreken van een reünie album.
Al van bij de eerste noten tovert dit album een lach op ons gezicht want opener ‘It Has To Start Somewhere’ is een knaller. Het start nog ingetogen en wat terughoudend maar dan barst de track los met een beukende en energieke vibe die blijft plakken. ‘Rapture’ zet die vibe verder middels gebruik van wat meer elektronische effecten, doch nog beperkt. Hierdoor krijg je wel een beetje het partycore gevoel en wil je vooral springen en feesten. Nu is dat zeker geen slecht ding, toch. De oplading die door je lijf raast wanneer ‘On My Teeth’ wordt ingezet en de drums van Aaron weerklinken doen de haren op de armen rechtop staan. Dit is wat je noemt, knallen! De cleans, de screams, de riffs, de drums, de beats, alles zit strak en vormt een geweldig geheel. Een beetje spijtig dat deze party-modus wordt onderbroken met het meer rock dan metal aanvoelende ‘Wake Me’ waarbij we eerder zouden in slaap vallen. Ook ‘Bloodlust’ geeft de ingetogenere kant weer van de band zeker tijdens de chorussen. Geen slechte nummers maar als we ze gaan vergelijken met de knallers van het begin van het album stellen ze wel wat teleur. Positief is dan wel de veelzijdigheid van de band en dat ze niet in één stijl blijven plakken maar durven variëren. ‘Sink With You’ activeert dan weer het party gevoel ondanks de melodieuze chorussen is het toch knallen tijdens de refreinen. De track heeft naar het einde toe nog een leuke verrassing die je van je stoel kan doen vallen van het verschieten. ‘Ihateit’ dat wat misleidend aan elkaar wordt geschreven is terug een track die zowel ingetogen klinkt door de cleane vocals maar tegelijkertijd ook weet uit te halen met de geweldige screams van Spencer Chamberlain. En screams klinken ook voluit in ‘Hold Your Breath’. ‘No Frame’ brengt dan weer de electro kant van de band naar boven, in het begin niet echt beukend maar eerder ingetogen maar daar komt verandering in naarmate de track vordert. Het beukende einde brengt ons dan direct naar ‘In Motion’, een track die je het gevoel geeft van punk meets metal. De rauwheid van metal en de feel-good van punk. Met piano wordt afsluiter ‘I Gave Up’ ingezet. Laat ons allen hopen dat ze niet opgeven en gewoon opnieuw blijven doorgaan.
 
Peter Smet (4)

Hopefully back to stay 'cause this could be one of 2018's best albums.