cd reviews
Viper Solfa ontstond in 2013 toen vocalist Ronny Thorsen (Trail Of Tears) besloot om een andere richting uit te gaan. Dat ook bassist Endre Moe en drummer Bjorn Dugstad Ronnow die weg wilden opgaan strekte hem meteen en met de toevoeging van Morfeus (ook bekend van bij Mayhem, en hier zorgend voor het programmeren, de keyboards, de gitaar en meteen ook de voornaamste songsmid is geworden) vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Om de sound te completeren werd ook zangeres Miriam “Sphinx” Renvag gecontacteerd. Vorig jaar verraste deze band ons met een uiterst gesmaakt concert tijdens het MFVF te Wieze en dat zonder een album op de markt te hebben. 'Carving An Icon' is dus meteen het debuutalbum van dit vijftal dat ons tien nummers dark metal (“Poison Music” zoals ze het zelf noemen) serveert. Het vijftal opent krachtig met het vlotte 'Deranged' dat zowel aanstekelijk is als agressief overkomt. Het aanstekelijke komt voort uit het beukende uptempo werk, terwijl het agressieve vooral naar voor komt als Ronny Thorsen zijn strot opentrekt. 'Funeral Of A King' opent eerder log en loodzwaar en enige invloeden uit doom metal zijn hier dan ook niet vreemd. Maar plots komt het nummer in een immense stroomversnelling om uiteindelijk uit te monden in een bezwerend, traag en fluisterend en mijmerend fragment. Van een immens contrast gesproken in een en dezelfde song! Het daaropvolgende titelnummer is opnieuw een agressief en dreigende track waarin Ronny voor het leeuwenaandeel van de lead vocals zorgt. 'The Toxic Thousands' gaat op die ingeslagen weg verder, maar ditmaal mag “Sphinx” gaan lopen met de meeste lead vocalen. Het nummer eindigt met uiterst rustgevende klanken (fluit). Zo creëer je natuurlijk opnieuw een immens contrast met het uptempo, beukende gevaar dat uit 'Vulture Kingdom' stroomt. Maar ook hier krijg je een vrij onverwachte wending met een zeer kalme, ingetogen break waarin “Sphinx” haar meest breekbare stem mag bovenhalen vooraleer de brutaliteit terug de bovenhand neemt. 'Call For Silence' laat geen ruimte om dat effectief te gaan doen: het razende nummer beukt er op los dat het geen naam heeft, de rustiger passages zorgen enkel voor wat contrast. Er zijn geen rustiger passages meer te ontdekken in 'War Of Zion' of in 'The Viper Legion' (in dat laatste nummer krijg je wel schitterende hoge vocalen van Miriam, en een paar mooie korte breaks waar de drums de hoofdrol in opeisen). Het krachtige en dreigende 'Whispers And Storms' ken je misschien al, daar er een videoclip van deze song op youtube circuleert. Eindigen doet het vijftal met het machtige, iets meer dan zeven minuten durende 'Shahanshah' dat zowel dramatiek als epiek uitstraalt en steeds maar weer wisselt in ritme, tempo en sfeer. Viper Solfa laat ons horen dat niet alle female fronted metal bands teren op een hoge sopraan stem en dat het duidelijk ook anders kan. En net als hun uitstekend concert tijdens het MFVF te Wieze vorig jaar, zorgt deze 'Carving An Icon' voor een uiterst aangename tweede kennismaking met deze band. Luc Ghyselen (4)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|