0 Opmerkingen
 De Zweedse Retro-Stoner veteranen van Greenleaf laten weer van zich horen met hun nieuwe album 'Rise Above The Meadow'. De kolossale intro van ‘A Million Fireflies‘ dondert al meteen als een bulldozer over je heen. Dozer? Yep right! Eén of twee leden van Dozer spelen ook bij Greenleaf vandaar dat ik even de woordspeling en de verwijzing aanhaal. Greenleaf bestaat deze Dozer leden ook uit leden van Lowrider & Demon Cleaner. Ze draaien al mee sinds 2000 en dan ga je als band geroutineerd te werk. 'Rise Above The Meadow' heeft dan ook niet de intentie om enkel maar de release te zijn van wat aanvankelijk een nevenproject was. Gesteund op de klassieke Stoner rock wordt je meegesleurd op een nieuwe trip. Speelse progressieve stukken smelten samen met knallende riffs in ware 70’s stijl maar spookachtig zwaarder van sound. Het doet me met tijden wel aan Hawkwind denken en als afwisseling is dit wel eens leuk. Deze vonkende melodische rock is de vonk die het vuur in je loslaat. Net als op vorige albums zijn de wazige sfeer en krachtige riffs nog steeds aanwezig en klinken ze mijn inziens nog beter als voordien. Qua geluid is Greenleaf meer geëvolueerd tot een kruising van stoner & classic rock. Om een vergelijking te maken op een Kyuss meets Deep Purple manier. De nummers hebben een hoog octaangehalte met een gezonde sfeer en toont dat de band het talent om catchy songs bij elkaar te schrijven niet verleerd is. Net als op vorig album is het hier ook Arvid Jonsson die het vocaal werk voor zijn rekening neemt en komt het geheel ten goede. Dit is gewoon een goed rock album met zwaar beladen riffs, iets waar Greenleaf goed in is en nog lang kan blijven doen. Line-up:
Johan Kaethoven (4) This raw 70’s melodic rock is the spark to light your fire! An album that begs to be listened to again as soon as the last notes ring out at the end of the album.
 The New Roses zijn gevormd in 2007 in Wiesbaden, Duitsland. Het 2de album van de band is alweer een schot in de roos. Ze brengen een combinatie van glam, sleaze en blues, The New Roses vinden zo makkelijker hun weg tussen de reeds bekende bands zoals: Black stone Cherry, waarvan ze het voorprogramma reeds deden. Hun anthems zijn een frisse wind in het genre en doen je uitkijken naar het volgend nummer. De sterk geïnspireerde Guns 'n' Roses gitaar riffs en zalige gitaarsolo’s komen geweldig goed samen om je een happy gevoel te geven. Laat je haren in de wind wapperen en geniet van een keiharde sonische ervaring die de band voor zijn fans bedacht heeft. Enige invloeden van de band zijn: Aerosmith, AC/CD, Guns and Roses,… The New Roses zijn ongelofelijk om naar te luisteren ze verrassen je met een zalige combinatie die je direct van je stoel doen springen en het gevoel geven om er op los te gaan. De nummers brengen verschillende gevoelens in je naar boven en dit vind ik persoonlijk zeer leuk omdat het je doet denken aan goeie momenten die je hebt meegemaakt en moest doorstaan, diepzinnige teksten gemengd met zalige gitaar, bas en drums maken dit album dan ook leuk om naar te luisteren. De nummers: ‘Hurt Me Once (Love Me Twice)’ en ‘From Guns & Shovels’ doen me sterk denken aan Guns and Roses, de band is hierop dan ook geïnspireerd en dat is duidelijk te horen. Ikzelf luister voornamelijk naar het Metal genre maar deze CD weet toch een plaatsje te bemachtigen tussen mijn collectie. Line up:
Lars Kaethoven (3½) Take a seat hold on tight, this album will blow your mind and make you feel great.
 Thrillkiller is het nieuwe project van Rob Bradley & Maxim Sobchenko die voorheen beiden in Aries speelden. Eind 2015 kwam er een eind aan het Aries verhaal maar blijkbaar was dit van korte duur en stond dit duo er opnieuw met wat anders. Gelukkig maar want Rob Bradley heeft een geweldig stemgeluid met een indrukwekkend bereik en wat hij ook zingt, hij doet het met stijl en overgave. Thrillkiller schudt Baltimore dus weer wakker met hun nieuwste creaties die je zou kunnen thuisbrengen onder eigentijdse rock. Met ‘eigentijds’ blik ik ook graag terug naar de jaren ‘90 en komen er spontaan herinneringen aan de glorietijd van Extreme naar boven. Toch zit er veel nieuws in dit album dat zich zeker onderscheid van de rest. Het duo Rob & Maxim gingen een samenwerking aan met Matt Bittman van de Wrightway Studios (Mars Volta, Slipknot & Imagine Dragons) om dit frisse schijfje op te nemen. Het is gewoon opwindend om al dit te horen, dit is geen metal meer maar een frisse en geslaagde mix van metal, pop, funk & dance music. Er echt een stempel op kleven kan ik niet maar het staat wel vast dat de ep bol staat van vocale acrobatie, knappe melodieën, schitterende hooks, knappe riffs en schitterend soleerwerk. Qua songschrijven heeft de band zeker de lat hoger gelegd. De nummers hebben een zeker pop en funk randje gekregen maar zonder in te boeten aan het rock gehalte. Dit is waarschijnlijk te danken aan het gitaarspel van Maxim Sobchenko die als enige gitarist het geheel onvoorspelbaar houdt met zijn welgeplaatst ritmespel en gepassioneerde solo’s. De nummers hebben een knappe inslag, groovy elementen en zijn elk op zich interessant om naar te luisteren. Elke nummer verschilt ook van een ander en houdt deze schijf boeiend maar op alle songs is wel een duidelijke Thrillkiller identiteit te kleven. Ik zou graag een vergelijking met andere bands maken maar kan me geen geschikte vergelijking bedenken, eerder vernoemde Extreme komt misschien nog het dichts in de buurt maar dekt zeker de lading niet. Mogelijk ook door het eigen en breed stembereik van Rob Bradley dat in het territorium komt waarin ook Adam Levine (Maroon 5) zich begeeft. En toch… Rob is één van de zangers die je zo herkent tussen andere zangers. Dus vergelijken heeft ook hier geen zin. Zonder meer een interessante ep waarbij ik enkel maar mag hopen dat de volledige cd in de maak is. Deze staat op de webstek wel in aankondiging en de band vraagt om de steun hiervoor. Ik sta nu al te popelen om te horen wat de heren in de toekomst gaan brengen. Johan Kaethoven (4) This is definitely an own brew of original music with a blend of Metal, Pop, Funk and Dance music.
 De terugkeer van de Engelse Rock legendes van Thunder leverde hen vorig jaar al het top 10 album in de UK lijsten op. Nu brengt de band een 3 CD set uit dewelke het “Classic Rock Award genomineerde album” ‘Wonder Days’ documenteert. Naast deze komt er tevens een gelimiteerde vinyl oplage uit van hun live show op Loud Park Festival 2014. Deze 3 CD set documentaire bestaat uit een Live Studio sessie, het live album, en de documentaire op DVD. Met hun onmiskenbare classic rock, en het talent om aangrijpende ballads te schrijven, kunnen deze jongens zich zij aan zij meten met de zwaargewichten uit de jaren zeventig en tachtig. Ondanks een paar splits gedurende hun bestaan wisten ze een succesvolle carrière uit te bouwen en hoewel ondertussen al 25 jaar verder, klinkt de band nog steeds fris als toen. Disc 1 - Starter – Live At RAK Studio 1 is een veertien nummers tellend schijfje, live opgenomen, met B-sides en bonus tracks. De twist die in deze opname schuil gaat is dat deze live opgenomen zijn op vraag van het label. Alle tracks zijn dus ingeblikt inclusief gespeelde fouten en zonder enige overdubs of knip en plak werk nadien. De opnames vonden plaats op 4 & 5 november 2014, twee dagen voor hun optreden in de Brooklyn Bowl in de O2 in London. Ze speelde de 14 nummers achter elkaar zonder enige pauze en het resultaat hiervan is verbluffend. Met acht tracks van het ‘Wonder Days’ album, is het de titeltrack waarmee het feest begint. Er is niets beter dan een riff van Luke Morley, maar als hij dit live doet is de man is een beest en zo neemt dit nummer een heel ander karakter aan dan de gepolijste studio versie. Dit wordt gevolgd door “The Things I Want” die er als gebalde sleazy rocker op los dreunt. Het door Blues Rock geladen “Black Water” is met zoveel perfectie gespeeld dat je bijna niet geloofd dat dit in één take opgenomen werd. Danny Bowes weet dit nummer zo te brengen dat je bijna de looks op zijn gezicht kan voorstellen. In “Resurrection Day” gaat hij hierin zelf nog verder met volle gas en op de “I Love The Weekend” toont de inmiddels 55 jarige man dat hij mee tot de grote rock vocalisten mag gerekend worden. “Chasing Shadows” stampt er briljant op los met nog meer Morley Riffs en de achtergrond vocalen geven dit nummer een bar room rock feel, waarbij je bijna je pint onaandachtzaam de lucht zou in zwieren. Voor wie nog het ongegronde vermoeden heeft dat deze collectie songs niet op geniale manier gebracht wordt raad ik aan om eens naar “Serpentine” te luisteren, deze blues klinkt van begin tot einde ongeloofelijk groovy. Aan het einde van deze live studio set voegt de band er nog vijf covers bij waaronder Thin Lizzy’s “The Rocker” – Stevie Wonder’s “Supersticious” – CCR’s “Up Around The Bend” – “I’m Down” van The Beatles & “The Stealer” van The Free. Ook deze worden allen op een eigen boeiende manier gebracht zonder de originele versies te verloochenen maar de norm van coveren ligt hier wel hoog. Er zou daags na deze set ook nog een akoestische set opgenomen zijn maar er wordt overwogen om deze volgend jaar uit te brengen aangezien deze set niet bij het concept van deze release hoorden. Disc 2 – Main Course - Live At The Brooklyn Bowl. Deze opname van 6 november 2014 was een gratis concert dat in samenwerking met Classic Rock Magazine aangeboden werd aan de fans. De fans hadden zich massaal aangemeld om dit concert mee te maken om Thunder de nummers van ‘Wonder Days’ drie maanden voor release live te horen spelen, samen met andere klassiekers uit hun rijke repertoire. De regels waren vrij simpel en verplichtend: geen camera's, geen video, geen sociale media updates, enkel mond tot mond reclame. Acht nummers werden bij het Januari nummer van Classic Rock Magazine gegeven en de rest moest wachten tot nu, want de gehele show staat op dit schijfje. Geopend wordt met “Backstreet Symphony” wat telkens weer zorgt voor een wilde zaal fans als Matthews deze riff bovenhaalt. Bowes van zijn kant is weer één met de muziek en toont dat hij zonder de moeite de vocalen sfeervol kan brengen. Tussen “The Thing I Want” & “Black Water” - twee nieuwe nummers – kondigt Bowes aan dat de klassiekers er aan komen en spoort de fans alvast aan om mee te zingen in het nieuwe nummer. “Low Life In High Places” uit 1992 wordt ingezet en dit wordt door de fans warm onthaalt en meegezongen. Dit nummer is met de jaren gerijpt en groeide uit tot de krachtige versie die op deze schijf te horen is. Hoewel “Wonder Days” hier voor het eerst op het publiek losgelaten wordt zou je bijna gaan denken dat het een nummer is dat al jaren in de set zit. Nog meer nieuw werk wordt geserveerd met “Resurrection Day” dat wat iets ruwer klinkt in vergelijking met de versie op vorige schijf. De klassieker “Stand Up” die na 20 jaar nog steeds de zaal op stelten zet brengt de sfeer naar een hoger niveau. “The Rocker” (Thin Lizzy) wordt als cover op de zaal losgelaten gevolgd door de echte topper van de set, “Love Walked In” dat je zonder twijfel doet ophouden met wat je ook bezig bent en je in de grip houdt door de puurheid en schoonheid van het nummer. Na wat publiek aanwakkeren en teasen is het de beurt aan “Dirty Love” dat zonder moeite al lang als bands signature track kan gezien worden, om vervolgens de tweede cover “Up Around The Bend” van Creedence Clearwater Revival te brengen alsof ze het nummer zelf schreven. Afgesloten word met “Just Another Suicide”. Disc 3 - Dessert - Wonder Days The Film is een 70 minuten documentaire gemaakt door Tim Sidwell van Toward Infinity. Hij verteld het verhaal van de band die na zes jaar terug de studio induikt om het album ‘Wonder Days’ in te blikken. Hier zijn interviews te vinden met alle bandleden, footage van de Wonder Days sessies, briljante clips van o.a. de RAK studio 1 live sessie, The Brooklyn Bowl Live show, de triomfantelijke UK 2015 shows en de Loud Park show die door Tokio TV gefilmd werd. Een erg interessante, informatieve en vermakelijke DVD die veel over de band verteld in hun eigen woorden. Johan Kaethoven (4)
|
|
RSS-feed