​Eind vorig jaar verscheen een EP van de postmetal band Buffer State uit het Gentse.  Wat onmiddellijk opvalt is de uiterst verzorgde vierdelig uitklapbare hoes met op elke binnenzijde de lyrics van de vier songs. Slechts vier zal je zeggen, maar wel vier knappe composities die het midden houden tussen metal en heavy progrock.  Een trend die zich al jaren afspeelt en tot spannende resultaten lijdt.  Het strakke headbangen wordt afgewisseld met leuke ritmewisselingen en zachtere passages.  Verwacht je aan uptempo riffs, melodisch schreeuwen, schroeiende harmonies en zware drones.  Inloeden van Kyuss, Pearl Jam, Nirvana en Opeth leiden naar een mooi gesmeerd progressief oeuvre.  Verlaat de domme agressie en treedt binnen in de wereld van ‘Anthropy’.
 
Line-up:
Jan Moerman (Drums)
Geert Van Der Plas (Bass)
Sander Vergote (Guitar)
Peter Glas (Vocals, Guitar)
 
Marino Serdons (3 ½)

​Onder In Motion schuilt het gitaarwonder Tom ‘Tee’ Tas.  De talentvolle liefhebber van metal en al haar subgenres zocht voor ‘Thriving Force’ een resem zangers, een negental denk ik zelfs.  Elk van hen geeft een ander cachet aan het metalgebeuren.  Niet in het minst Tom Tee die alle songs componeert in samenwerking met Hans Oudenaerd en Wim Smekens. Anderzijds huurde hij ook wat vrienden is voor extra gitaarpartijen en een streepje viool, cello en sax (‘Lunar’, ‘Solar’). Het album schreeuwt het uit van trash en death metal met daartussen rustige passages die de link maken met progrock en jazz. In een vorig leven speelde Tom nog in een space rockband, wat ook op dit album te horen is in ‘The Dying Of Spheres’.  Zoals verwacht bulkt het album van energie en agressie, maar ook van zeer melodieuze partijen die voor adem zorgen.  Het zijn die versieringen die van ‘Thriving Force’ een toegankelijk album maken waarbij niet alleen metalfans hun hartje kunnen ophalen.  Progrockers, luister ook eens naar de nieuwe metal lichting.  Het album is uit bij Freya Records en te verkrijgen via de gebruikelijke kanalen (en in de betere platenshop).
 
Line-up:
Tom Tee (Electric, Acoustic & Bass Guitars)
Hans Oudenaerd (Electric & Acoustic Guitars)
Jonathan Braeckman (Drums, Percussion)
Wim Smekens (Drums Pre-Production)
 
Guest Vocals:
David Davidson, Björn Strid, Pierre Malle, Jasper Daelman, Mathieu Romarin
Jeffrey Rademakers, Mike Slembrouck, Benny Willaert, Sindre Nedland
 
Guest Musicians: Joris Van Daele, Tom Hesters,David Van Ransbeeck, Karolina Prieels, Gregg Rossetti
 
Marino Serdons (3 ½)
​

​Al sedert 2004 jammen Jelle De Bock en  vrienden de pannen van het dak.  In 2017 verscheen de single ‘The Wanderer’ van Left Eye Perspective en nu is er eindelijk een EP.  Defiance zou hun tunnelzicht moeten verruimen met progressive metal songs.  Metal inderdaad, progressive absoluut niet. Keiharde riffs met een snuifje grunge op onderwerpen als verlies, verdriet of geweld en depressie duiden eerder op defaitisme zoals bij vele metalbands.  De vier songs op Defiance beuken op dezelfde manier in op je brein, met het obligate agressief geschreeuw.  Een gedegen uitlaatklep voor de makers én toehoorders, maar niks nieuws onder de zon.  Left Eye Perspective weet perfect wat ze brengen, maar om op te vallen onder de massa zullen ze toch uit een ander vaatje moeten tappen.  Met de variatie in het vierdelige ‘Death Of The Sun’ betreden ze alleszins het juiste pad.  Als single werd echter de take ‘Conjura’ verkozen: death metal blijkt toch eerder hun dada te zijn?  Misschien toch iets minder distortion gitaar en melodische arrangementen (=progressive) volgende keer?  Ondertussen verdienen ze wel hun plaats op Graspop! Of ga ze nu al live zien in de Kinky Star Gent op 18 april of op 4 mei 2019 in Nefast te Bree.
 
Line-up:
Jelle ‘Jelly’ De Bock (Bass)
Kim ‘Robot’ Berghe (Lead Guitar)
Kristof ‘Dr.K.’ Loockx (Guitars, Vocals)
Tony ‘MMT’ Goetheyn (Drums, Percussion)
 
Marino Serdons (3)