​Hardrock van het Japanse duo Kazuha Oda en Hideki Matsushige met thuisbasis Memphis Tennessee.  Vanuit de bakermat van de rock ’n roll bestoken ze de States met melodische rock.  Op het scherp van de snee zelfs met gothic en metal.  Gitarist Hideki producete het album zelf en zangeres Kazuha bepotelde de bass.  Voor het slagwerk werd vriendschap gesloten met drummer Futa Sugano. 
Onderhavig album (hun derde) verscheen in de US reeds in 2018, doch is toch nog even het vermelden waard.  Tien gevarieerde rocksongs, perfect ingezongen en clean geproducet.  Het album start met een gothic ‘Daybreak’. Opvallend de strakke bass en een pingelende gitaar. Een geslaagde openingssong als teaser voor de rest van het album. In de softere song ‘Stay’ sloop wat americana invloed, wat bizar lijkt voor hun heavy imago.  De klassiek geschoolde Kazuha Oda overtuigt wel helemaal in de ballad ‘One Last Smile’.  ‘Fight No More’ is een klassiek opgebouwde hardrock song met een korte gitaarsolo om U tegen te zeggen. 
Vernieuwend kan je Kazha niet noemen, doch de composities krijgen meer en meer uitstraling en een emotionele lading.  Live trouwens ook een lust voor het oog waarbij de mooie Kazuha zich kleed met zwarte vleugels.
 
Line-up:
Kazuha Oda (Vocals, Bass)
Hideki Matsushige (Guitar, Producer)
Futa Sugano (Drums)
 
Marino Serdons 

​Soms moet je drastische beslissingen nemen.  In 2010 gestart als folkband en al spelend gegroeid naar progfolk met middeleeuwse thema’s en renaissance elementen. Twee mooie albums lieten ze achter (debuut ‘Stella Splendens’ en het gelauwerde ‘Myths and Muses’).  In 2016 werd echter metal toegevoegd en verscheen ‘The Serpent’s Kiss’ in eigen beheer.  Schitterend symfonisch folkmetal album met een mooie balans tussen oude tunes en moderne sounds.  En nu eindelijke de opvolger op een nieuw label Hell Fairy Records, speciaal opgericht als tribune voor symfonische metal.
Serpentyne stelde plots vast dat het album nogal veel sterke vrouwen bezong: ‘Angels of The Night’ als titel zag het duistere daglicht.  Lady Serpentine, Lady McBeth, Aphrodite,… de band blijft trouw aan haar roots maar gaat tegelijkertijd de uitdaging aan om te groeien en nieuwe paden te ontdekken.  Het album begint heel traditioneel met bagpipes in ‘Away From The World’,  zangeres en componiste Maggiebeth Sand laat na 30 seconden de symfonie al losbarsten.  Een enigszins rare compositie die niet blijft hangen.  Krachtiger wordt het met de hemelse zang van Maggiebeth in de titelsong.  Haar klassieke scholing levert mooie zweverige resultaten op.  Elf folkmetal songs die wel soms vragen oproepen over de compositie, vooral in de passages waar de zang weinig muzikale ondersteuning krijgt van metalgitarist Lee Willmer.  Kippenvel gegarandeerd bij het horen van ‘Call Of The Banshee’, een tribal song met bijdrage van ‘sound healer’ Anthar  Kharana.   Oordeel zelf!
 
Line-up:
Maggiebeth Sand (Lead Vocals)
Lee Willmer (Guitar)
Nigel Middleton (Bass, Vocals)
John Haithwaite (Drums, Backing Vocals)
Vaughan Grandin (Bagpipes, Backing Vocals)
 
Marino Serdons