​Belgische heavy metal band uit Kruibeke voorspelt op profetische wijze een demonische overheersing.  De intrigerende stem trekt onweerstaanbaar de aandacht en sleept je naadloos in het verhaal.   Hunter bouwde rond dit thema een zevental songs die qua stijl hun oorsprong kenden bij seventies hardrockers als Black Sabbath en Uriah Heep, naderhand verzwaard door Judas Priest en Iron Maiden, om maar enkele te noemen.  De up-tempo songs van Hunter worden perfect ingezongen door een verstaanbare en toonvaste David Walgrave.  En elke song zit vol tempowisselingen en juist getimede  gitaarsolo’s.  Ook leuk om het no-nonsense apocalyptische verhaal te  volgen via de bijgevoegde 8-page booklet.  Hunter houdt qua stijl het midden tussen Hardrock en metal. Hoewel gebaseerd op klassieke technieken,  muzikaal zeer inventief en intrigerend.  Benieuwd naar de opvolger.
 
Line-up:
David Walgrave (Vocals)
Joost Vlasschaert (Lead & rhythm Guitars)
Thomas Abeel (Lead & Rhythm Guitars)
Jeroen ‘The Bull’ Wauters (Bass Guitar)
Dries Deturck (Drums)
 
Marino Serdons (3 ½)
​

​De Belgische metalscène blijft verbazen door de schuchtere pogingen om enige variatie te brengen in het agressieve genre.  The Void  Within is het debuutalbum van een zeskoppige band uit Gent.  Twee zangers en twee gitaristen…dat hadden we nog niet gezien. In de rockscène opent dat perspectieven, dus benieuwd wat Beyond Our Sight daar mee doet. Na de weinig originele opener ‘Mindless Impulses’, met snelle riffs volgt inderdaad een inventiever song: You Mind Makes It Real.  De gitaarpartijen vullen elkaar mooi aan en  de zanglijnen zijn een verrijking en stimuleren de melodie.
Ja, ja, er zit ook nog melodie in!   Met de titelsong The Void Within overheersen weer de snelle riffs en de onverstaanbare brutale vocals. Jammer, dat we geen ondertiteling hebben. Wel fijn dat ook hier de melodielijn met een gitaarsolo verlichting brengt.  Een opzwepend ‘Whitenoise’ zou  niet misstaan op de Graspop-weide, een lucifer is niet nodig om ze in brand te steken. 
De band is zeker geen zeskoppig monster, doch een inventief (would be) macho gezelschap dat deskundig gebruik maakt van hun potentieel.  Als bonus track werd de single ‘Strenuous’ nog toegevoegd aan het album. 
Heet van de pers: zanger Lendert verlaat de band voor een wereldreis!  Wat nu?
 
Line-up:
Lendert François (Vocals)
Michael van Wemmel (Vocals)
Pieter-Jan Van Daele (Bass)
Michiel Geleyn (Guitars)
Federic Santens (Guitars)
Mattias van rompaey (Percussion)
 
Marino Serdons (3 ½)
​

​Vrouwen vallen in katzwijm voor deze drie gespierde adonissen met AC/DC en Van Halen uitstraling. Heavy rock met gitaarsolo’s in een melodisch jasje.  Het debuutalbum van deze Blood Brothers (al van de geboorte samen de kinderwatertjes doorzwommen) straalt  een macho en wonderboy imago uit.  De elf songs zijn traditioneel opgebouwd zoals bij hun illustere vernoemde voorgangers: drijvend slagwerk, zware bass, melodisch én zangtechnisch ok. Na enkele songs treeds echter gewenning én verveling op.  Slechts één ballad ‘If You Say You love Me’, om even af te kicken van het rockgeweld. 
‘My Chance’ begint heel zacht doch vervalt enige tijd later in meer van hetzelfde. Het album eindigt met het toepasselijke ‘We Not Go Quietly’, een zinloze bevestiging.  Live voorlopig alleen in Duitsland dames (en heren).
 
Line-up:
Sam Niklas Jaeger  (Vocals, Guitars)
Tim Louis Jaeger (Guitars)
Arian Gerhardt (Drums)
 
 
Marino Serdons (3)
​

​Opmerkelijk debuutalbum uit Noorwegen.  De drie broers Gjermundrod boetseerden een metal/hardrock album in elkaar dat een mix brengt van influencers Black Sabbath, Thin Lizzy en Heliacopters…eigenlijk Tempel-architectuur.  Denk even de hardcore vocals weg en blijft over een strak metal grondplan met wat versieringen uit de hard- en progrock stal.  Buiten de slinkende familieband, drummer Kjetil heeft ondertussen de stal al verlaten wegens meer interesse in de band  Kvelertak, bestaat Tempel uit muzikanten die iets ambitieuzer zijn dan de huidige ‘straigth to the brain music’.  En dan wordt het natuurlijk interessant, wanneer individuele skills komen bovendrijven.  Luister maar eens naar de zang-en melodielijn van Confusion: harmoniezang zoals in de seventies!  En wie verwacht een jewish harp als intro bij het trashy  ‘Forest Cemetery’, met  hyperkinetisch drumwerk.  Of de marching drums van  Fortress met een mooie melodische lijn, waarbij je hoopt dat de metalzang verdwijnt of vervangen wordt door een mooier stemgeluid.  Ok, dan is het geen metal meer, maar waarom vasthouden aan een etiket?  Ook in ‘Torches’ komt mooi ouderwets gitaarwerk bovendrijven….Tempel heeft alle kwaliteiten om zich te distantiëren van andere metalbands, om een hoger niveau te bespelen. Tijd zal uitwijzen of ze die moed hebben.
 
Line-up:
Inge Haugland Gjermondrd (Bass, Vocals)
Kjetil Haugland Gjermondrod (Drums)
Espen Haugland Gjermondrod (Guitar)
Andreas Espolin Johnson (Guitar)
 
Marino Serdons (3 ½)