​DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Vote For U.P.P.
2. Slaveboy
3. Blå Kiosken (Do Something About It)
4. December
5. Clever Dog
6. Almost A Lovesong

Platenlabel
Independent

Labelnummer
Sund1601

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Sundown Delay

Sundown Delay is afkomstig uit wat volgens de band een klein gehucht van een shithole Alingsås, gelegen op zo’n 45 minuten rijden van Gothenburg en als de stad al ergens bekend van zou zijn dan was het wel de vanwege Jonas Alströmer die de aardappel introduceerde in de Zweedse keuken. Je kan je dus inbeelden dat een beetje zelf respecterend muzikant zowat elke kans grijpt om van daaruit te ontsnappen en betere oorden op te zoeken. Toch ziet oprichter Svante Wilderström dit anders en besluit om samen met de andere leden van Sundown Delay in dit rustige oord te blijven en aldaar de rust te verstoren. De band combineert elementen van de eightees NWOBHM met melodieën en harmonieën uit de sixties en voegt daar nog wat psychedelia aan toe. Als invloeden worden onder andere The Zombies en The Kinks genoemd. In Alingsås heeft een groep jongeren alvast begrepen waar de band mee bezig is maar voor de band zelf is het hoog tijd dat ook de rest van de wereld van hun bestaan afweet. Dit doen ze nu middels een gelimiteerde 12” vinyl van 200 exemplaren en gelimiteerde CD die in mijn postbus viel. De band trok hiervoor naar de Swedish Gramophone Studios in Gothenburg om dit zes nummers tellende album in te blikken en dat deden ze in volledig eigen beheer. Als je eightees metal gaat combineren met sixtees invloeden en psychedelia krijg je een vreemde combinatie die erg pop aandoet maar door zijn ruwe ongeborstelde sound krijg je toch dat rock gevoel. In ‘Vote For U.P.P.’ en ‘Slaveboy’ zit dit hardrock nog in de toplaag en vormen zo nog best wel stevige tracks. ‘Blå Kiosken’ doet al meer poppy aan in ware 60’s stijl a la ‘All The Young Dudes’ (Mott The Hoople). Met wat fantasie kan je in ‘December’ maar voral in ‘Clever Dog’ ook wel Hawkwind invloeden terugvinden. ‘Almost A Lovesong’ is dan weer het meeste catchy nummer met een hitgevoelig karakter en radio waardig. Of de CD hoogwaardig is en een meerwaarde vormt in je collectie durf ik betwijfelen maar het is wel een leuk schijfje om tussendoor met een humoristische noot naar te luisteren. Je moet de band wel aangeven dat alles doorweven is van een eigen sound en identiteit wat ik als pluspunt wil aanschouwen. Sundown Delay zal zonder twijfel het meest spannende zijn dat in Alingsås gebeurde sinds de invoering van de aardappel in Zweden.

Line up:

• Svante Wlderström: Zang – Gitaar
• Björn Ericsson: Bas
• Nanne Westerholm: Drum – Percussie

Johan Kaethoven (2½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Rise
2. Django
3. Monsters
4. Escape From Shadow Island

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
JBM Events

Website Artiest
Shadowrise

De geschiedenis van de Nederlandse metalband Shadowrise gaat terug tot in 2009. Temidden van het metalen broeinest Eindhoven vonden de leden de gezamenlijke behoefte om krachtige power metal te maken. De huidige stijl van Shadowrise kent zijn oorsprong in 2012, terwijl de afwerking hiervan tot 2015 liet wachten. Met de toetreding van bassist Yordi Florax en zangeres Laura Guldemond (Idols – Ayreon – The Theater Equasion - Robby Valentine). Nu er een stabiele line-up is, dook de band de studio in voor een EP ‘Escape From Shadow Island’ die in eigen beheer uitkomt.
Shadowrise brengt krachtige female fronted power metal waarbij de band gebruik maakt van de grunts van Roman Potasse in combinatie met de vrouwelijke vocalen van Laura Guldemond en dit alles mooi vermengt met klassieke elementen die het geheel een mooi gebalanceerd geheel geven. Bij deze omschrijving ga je meteen meer richting gothic denken maar dan heb je het mis. De opener ‘Rise’ is een loeihard nummer dat meteen verschillende stijlen vermengt en de sterke leads van Daniël Boomsma meteen in de verf zet. Er zit zowel power metal als death- & black metalin maar dit alles met een symfonische inslag. De vocale wissels tussen grunts en cleane vocals zitten goed in de haak en geven dit geheel een extra touch. Ook ‘Django’ laat horen dat Shadowrise melodie als hoofdingrediënt beschouwt en is misschien iets meer gothic getint. Iets braver van aard dus maar eveneens sterk van compositieen ook Laura laat hier horen wat ze aan stemgeluid in huis heeft. Van dit nummer staat trouwens een clip op youtube die zeker het bekijken waard is. ‘Monnsters’ doetzijn naam zeker eer aan en is weer zo’n loeiharde track met symfonische inslag. Er wordt flink gemusiceerd en buiten de sterke leads vallen ook de toetspartijen, breaks en blasts op. Ongelooflijk ook wat Yordi Florax hier op bas allemaal uitvoert. Titelnummer ‘Escape From Shadow Island’ werd voor het laatst gehouden en mag openen met een krachtige en virtuose gitaarsolo. Hier is het vooral snelheid die de toon voor het nummer aangeeft maar ook hier weer zijn de wissels in de zang mooi gebalanceerd en tonen de muzikanten zich van hun beste kant. Dit zijn doorwinterde metallers die hun instrumenten zeker onder controle hebben. Om te af te sluiten kan ik enkel maar concluderen dat we hier met topmuzikanten te maken te maken hebben die goed naar hun voorbeelden (Wintersun, Insomnium, Symphony X, Keep of Kalessin en Fleshgod Apocalypse) geluisterd hebben. De instrumenten worden uitstekend beheerst en ook vocaal zit het best wel sterk in elkaar. Voor een eigen beheer EP klinkt alles echt wel professioneel en Tommie Banajo heeft dan ook mooi werk geleverd om dit allemaal in elkaar te mixen. Alles ligt mooi in balans in de mix en niets overheerst. Alles wat je moet horen is ook mooi beklemtoont. Shadowrise is een band die we in de toekomst zeker nog gaan tegenkomen in het drukke metalwereldje.

Line up:

• Laura Guldemond - vocals
• Daniel Boomsma - guitars
• Roman Potasse - vocals, guitars
• Yordi Florax - bass
• Joris Sevat - drums

Johan Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The Human Paradox
2. Untamer Of Your Soul
3. Roar Of The Underdog
4. Titanic Mass
5. Keys To Paradise
6. I Want To Live Forever
7. The Beast Inside
8. Break Into The Wild
9. Crack In The Shell
10. Free Man’s Anthem
11. The Smoking Gun

Platenlabel
Spinefarm Records

Labelnummer
Niet Gekend

Distributie
Spinefarm Records

Promo-agent
Petting Zoo

Website Artiest
Dynazty

De uit Zweden’s hoofstad Stockholm afkomstige melodische hardrock band Dynazty bestaat sinds 2007 heeft tot nu toe reeds vijf albums op hun naam staan, toerde intussen internationaal en was kandidaat voor het Zweedse preselecties voor het Eurovisiesong festival. Ze vielen in de gratie en scoorden lokale successen met hun ‘Knock You Down’ album uit 2011 en de opvolger ‘Sultans Of Sin’ uit 2012. Met ‘Renatus’ (2013) ruilde de band hun old school melodische rock in voor een meer modern en meer gedefineerd geluid. ’Renatus’ kende snelle ritme patronen van Olsson en Egg, machine geweer geladen riffs van Lavér en Magnusson en steeds stijgende zanglijnen  met pakkende refreinen van Molin die in je hoofd blijven steken als dazen. De melodieuze hooks doen menige bands watertanden en menige collega’s zouden gewenst hebben dat ze dit materiaal bij elkaar geschreven hadden maar ondanks dit alles bleef het album onder de radar. Toch was ‘Renatus’ de voorbode als start voor wat nieuws.
‘Titanic Mass’ is de logische opvolger waarbij de band pertinent kiest voor het strakke geluid van ‘Renatus’  met een knipoog richting power metal en toevoeging van symfonische elementen. De arrangementen zijn kolossaal opgebouwd en in zekere zin nog verslavender dan voordien.
Of het nu gaat over de riff gedragen melodische rockers ‘Untamer Of Your Soul’ – ‘Roar Of The Underdog’ en ‘The Beast Inside’ of de meer metal beladen ‘Free Man’s Anthem’ het blijven knallers van nummers die je omver blazen. Ook meer doordachte stukken als ‘I Want To Live Forever’ en het hartverscheurende ‘The Smoking Gun’ waarin Molin echt het beste en gevoeligste van zichzelf prijs geeft zijn pareltjes op zich. Met dit nieuwe album ‘Titanic Mass’ gaat Dynazty de krachtige en strakke melodische toer op die niet te stoppen is en na 46 minuten heb je gewoon zin om de play toets nogmaals in te drukken om opnieuw te genieten van dit episch muzisch heldendicht. Dit album mocht naar mening gerust tegen de 80 minuten aanklokken want je krijgt er moeilijk genoeg van.
 
Johan Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Shangri-La
2. Cold Eyes
3. In The End
4. Dreamless
5. In Life And Death
6. The Dephts Of Vanadis
7. White Lie
8. Sacrifice
9. Ghost Town
10. Distant Traveler
11. Escape Into Darkness

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Rock 'n' Growl

Website Artiest
Vindra

De melodisch atmosferische rock band Vindra werd opgericht in Linköping, Zweden in 2004. Een jaar later bracht de band de Demo EP ‘Reunification’ uit, gevolgd door de EP ‘Vindra’ in 2007. Anno 2008 verschenen nummers van hen op compilatie albums in Zweden en Amerika. Het debuut ‘Heroes of the unfinished symphony’ kwam er in 2009 en werd wereldwijd uitgebracht bij Blue Topaz Records. In 2010 brengen ze een videoclip uit van ‘My old hometown’ en in juni 2011 zag het tweede digitale en tevens compilatie album ‘The beginning’ - uitgebracht bij Record Union - het daglicht. In tussentijd heeft Vindra zich opgewerkt tot krachtige live act waarbij ze vele festivals, clubs, bars maar ook de televisie in zweden aandeden. Ook het schrijven aan ‘Mournful Boy’ was reeds van start gegaan maar die ideeën gooide de band overboord om een meer atmosferische meer rock georiënteerde richting in te slaan. In de periode 2010 – 2014 werden drie van de vier bandleden ook vader en dit heeft een invloed gehad op de tijdsduur van het schrijfproces maar ze bleven aan de gang en Cliff Ljung die nog kinderloos was ging de teksten voor zijn rekening nemen waardoor Richard Sundström & Daniel Castman zich meer op de muziek konden concentreren. Na vijf maanden opnameproces vond Vindra eind 2014 een geschikte deal met het Duitse label Dust On The Tracks Records voor een wereldwijde release in de lente van 2015 maar het label raakte in financiële moeilijkheden en ‘Mournful Boy’ werd niet uitgebracht. Na enige beraadslaging besloot de band het album in eigen beheer digitaal uit te brengen via Record Union en een gelimiteerde fysieke versie te persen die enkel in Zweden verkrijgbaar was. Deze fysieke versie kwam uit in Januari 2016 en wordt nu via Rock ‘n’ Growl promotions ook gepromoot in het buitenland. ‘Mournful Boy’ is hun beste werk tot op heden en kwam mede tot stand in samenwerking met producer Jörgen Wärnström.
Het meeste song materiaal is afkomstig van Richard en Daniel, het voelt zowel melodisch alsook licht progressief aan. Ze wisten een aardig aantal atmosferische classic rock songs in elkaar te steken met een modern tintje. Zanger Cliff mocht het tekstmateriaal aanleveren en als inspiratie hiervoor putte hij uit moeilijkheden in zijn jeugd. De band viert dit jaar hun tienjarig bestaan en is vastberaden om je omver te blazen, zowel op CD als live!
Album cover en logo werden gemaakt door Claudio Marino.

Line-up:

• Cliff Ljung – zang
• Daniel Castman – Gitaar 
• Richard Sundström – Bas 
• Andreas Nederfeldt – Drums

Johan Kaethoven (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. For Those We Forsakened
2. Into Oblivion
3. We All Died For Honor
4. There Is But One Path
5. In Silence
6. When Darkness Reigns
7. The Fallen
8. We Stand As One

Platenlabel
Inner Wound Recordings

Labelnummer
IW83055

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Inner Wound Recordings

Website Artiest
Ravenia

Het Finse Ravenia werd opgericht in 2013 door vocalist Armi Päivinen en gitarist Samuli Reinikainen. Inn 2014 bracht Ravenia een two track EP ‘Wingless’ uit. Na deze release besloot de band dat ze wat anders wilden brengen dan de traditionele symfonische metal, het uiteindelijke doel dat ze hierbij voor ogen hadden was metal combineren met filmmuziek. Het zoeken naar leden om dit waar te maken kon beginnen en werd snel gevonden. Tegen eind 2014 gingen ze de Lunamy Creations studio om het debuut ‘Beyond The Walls Of Death’ op te nemen. Deze werd gemixt door Nino Laurenne (Wintersun, Battle Beast, Ensiferum) in de Sonic Pump Studios en gemastered door Svante Forsbäck (Volbeat, Sonata Arctica, Apocalyptica). Het hoesontwerp is afkomstig van Jan Yrlund (Korpiklaani, Apocalyptica, Leah). Het geluid van Ravenia kan omschreven worden als massieve en volwaardige orkestraties vermengt met de agressie van metal, dit verder aangevuld met het heldere en emotionele stemgeluid van Armi. Om toch een vergelijking te stellen met anderen zou ik de componist Hans Zimmer willen vernoemen samen met metal bands als Nightwish en Epica. Dit album neemt je mee op een epische trip die bijna buiten deze wereld gerekend is. Een album om je ogen bij te sluiten en je in je dromen te laten meevoeren naar een andere wereld van dood, oorlog en hoop…
De bad slaagt er in om zowel klassiek als metal perfect te doen samensmelten en gebruikt hiervoor ook de echte klassieke instrumenten in plaats van keyboard simulaties. Dit leidt tot een indrukwekkende bezetting van negen personen inclusief 2 violisten, één viola, één cello en een contrabas naast de gebruikelijke bezetting van gitaar, bas en drums. Armi Päivinen stemgeluid heeft iets dromerigs en de muziek zelf neemt je nog verder in die droom mee. Armi’s laag stemgeluid heeft iets unieks wat haar soortgenoten zelden gebruiken. Ze kan bijna tot een basstem, maar heeft er eveneens geen moeite mee om de stem naar hogere regionen te tillen ongeacht of dit geleidelijk aan gaat of plots. Het ritme van de percussie en drums zijn indrukwekkend en zo klokvast dat je bijna zou gaan geloven dat het om een drummachine gaat maar waarom zouden ze als zelfs de orkestratie echt live ingespeeld wordt? In dat orkestrale vind je een mix van korte en normale noten met langer aangehouden noten die er als een laag rondgeweven zitten. De nummers klokken allen over de vijf minuten waarbij het langste net geen negen minuten telt. De teksten gaan van vrij kort tot normale lengte, zijn betekenisvol en laten ruimte voor de muziek om het verhaal te ondersteunen. Het klinkt cineastisch, dramatisch en episch in al zijn vormen. Voor mij was het de grootste verrassing van 2016 tot nu toe en ik genot van enkele minuut muziek op zich.

line-up:

• Armi Päivinen - Vocals
• Samuli Reinikainen - Guitars
• Veikko Ringvall - Drums
• Toni Hintikka - Bass
• Ville Koponen - Violin
• Erkki Lasonpalo - Violin
• Janne Ahvenainen - Viola
• Juuli Ilmonen - Cello
• Tommi Laitinen - Contrabass

Johan Kaethoven (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Fight Fire With Fire
2. Ride The Lightning
3. For Whom The Bells Tolls
4. Fade To Black
5. Trapped Under Ice
6. Escape
7. Creeping Death
8. The Kall Of Ktulu

Platenlabel
Blackened Recordings

Labelnummer
02547 88522

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Metallica

Metallica op zich en ook dit album hoeft zeker geen introductie want elke metal liefhebber is overbekend met deze band en zelfs buiten dit wereldje wist Metallica aan (naams) bekendheid te winnen. Ik herinner me nog goed hoe ik als tiener de hardrock- en metalprogramma’s op (vrije) radio’s afscande hongerig naar vernieuwend materiaal om de (toen nog) LP collectie verder uit te breiden. Op woensdagmiddag was er zo op BRT (huidig VRT) de stalen tien en dat werd nooit overgeslagen. Op een dag wordt me daar een aantal tracks om de oren gesmeten in een special rond een nieuw uitgekomen plaat die ‘Ride The Lightning’ van Metallica bleek te zijn. “Trek je buren door de muren” – de slogan van het programma kreeg plots wel enige betekenis voor mij en daags nadien stond ik dan ook bij de platenboer om deze knaller in huis te halen. Waarom net nu deze schijf in remaster uitkomt kan je je afvragen maar dit was het eerste album waarop Cliff Burton, de toenmalige bassist die op 27 september 1986 tragisch om het leven kwam bij een toerbus accident, zijn invloed volledig mee kon laten gelden. Je kan deze heruitgave dus zien als tribuut aan Cliff Burton. Over de nummers op zich hoef ik waarschijnlijk niet veel te vertellen want vele songs van dit album passeren regelmatig in de setlist van hun concerten. Wie kent er nu niet de typische intro gitaar riff van ‘Ride The Lightning’ – De lange intro met bel van ‘For Whom The Bells Tolls’ waarop fans luidkeels meebrullen of het episch middenstuk van ‘Creeping Death’ waarin de fans luidkeels de “Die – Die – Die” scanderen. Hier liggen meerdere live versies van die nummers dus zullen ze jullie ook wel bekend zijn neem ik dan aan. Minder bekend zijn misschien wel de songs ‘Fight Fire With Fire’ met zijn verdomd misleidende akoestische intro maar waarbij het gitaargeweld nadien in supersonische snelheid op je losgelaten wordt. Ook de Ballad ‘Fade To Black’  is een minder bekend nummer maar schitterde destijds in zijn pracht (en nog steeds). ‘Trapped Under Ice’ was de opener van de LP B-kant en kende dezelfde supersonische snelheid als ‘Fight Fire With Fire’. Metallica evolueerde in die tijd net van speed metal naar het NWOBHM en Bay Area Thrash geluid – hun identiteit nog zoekend. Grappig ook om James Hetfield nog te zien met lang sluikhaar en spits gezicht, de puberjaren nog niet volledig ontgroeid. Een nummer dat naar mijn mening zeker niet vergeten mag worden is het instrumentale ‘The Kall Of Ktulu’ wat tevens het langste nummer op het album is. Het begint rustig akoestisch en ontpopt zich in zelfde melodielijn tot krachtige metalsong met herhalende riffs. Ook de invloed van Cliff Burton en zijn magistraal basspel komen hierin goed tot uiting. Hoewel hij op ‘Kill em All’ al een bassolo had met ‘(Anesthesia) Pulling Teeth’ mag ook zeker dit nummer niet vergeten worden als het gaat om zijn kunnen.
Het is voor mij moeilijk kiezen om welke versie van het ‘Ride The Lightning’ album ik nu de beste vind: De originele LP versie, de nadien aangekochte download in CD kwaliteit of deze remaster versie die op zich wel helder en sprankelend klinkt en waarbij alle details nog beter hoorbaar zijn. Op zich vind ik dat een album van dit type best wel vuil en ruig mag klinken en heb ik de neiging om voor de originele versies te kiezen maar anderzijds hou ik ook wel van de details die op deze remaster duidelijker hoorbaar zijn. Laat één ding duidelijk zijn… Hou je ervan om alle details te horen koop je deze versie, hou je van het ruige behoud je best de destijds aangekochte versie. Als echte fan heb je ze beter allen in je CD rek staan en voor de jonge metal fans die het album nog niet moesten hebben in de collectie… Schaam je!!! Haast je naar de platenzaak en koop dit album, het is een niet te missen klassieker!

Johan Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Blodörn 
2. Tagen Av Daga 
3. Odin Owns Ye All 
4. Blot 
5. Vigverk - Del II 
6. Call Of The Runes 
7. Kraft 
8. Bärsärkarna Från Svitjod 
9. Nattramn
10. Allfader 

Bonus Tracks:

1. Månljus
2. Mother Earth Father Thunder (Bathory Cover)

Platenlabel
Napalm records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
PIAS/Rough Trade

Website artiest
Manegarm

Manegarm werd opgericht in 1995 in het Zweedse stadje Norrtälje. De groep speelt naar eigen zeggen Viking metal. In de praktijk vertaald dit zich naar black/folk metal, met hier en daar een death metal randje. Tekstueel gaat het uiteraard vooral over vikingen en alles wat daar mee te maken heeft. De meeste teksten zijn trouwens in het Zweeds gezongen. Met uitzondering van ‘Odin Owns Ye All’ en ‘Call Of The Runes’, welke Engelstalig zijn. De nummers zijn eerder traag en slepend. Op zich is dat niet erg, maar ze kunnen soms nogal langdradig zijn. Zeker omdat er weinig variatie in zit. De snelle black metal riffs, vele tempowisselingen en agressieve vocalen zijn grotendeels achterwegen gelaten. In plaats daarvan hebben de folk invloeden, die vroeger wat meer op de achtergrond lagen, veel meer de overhand genomen. Uitzonderingen hier op zijn nummers als ‘Tagen Av Daga’, ‘Nattramn’ en de eerder genoemden ‘Odin Owns Ye All’ en ‘Call Of The Runes’, waarin de band weer fel uit de hoek komt. In andere nummers nemen ze ook behoorlijk wat gas terug, zoals  ‘Blot’, ‘Vigverk - Del II’ en ‘Bärsärkarna Från Svitjod’, die bol staan van de akoestische gitaren en andere traditionele folk instrumenten. Ze zorgen voor een leuke afwisseling en houden het geheel interessant, maar weten niet altijd even goed te overtuigen.
Al heeft dit denk ik eerder te maken met het feit dat ik over het algemeen weinig heb met folk metal dan met de kwaliteit van de nummers. Want ondanks de negatieve punten die ik eerder aan haalde, zij de meeste nummers wel van een degelijk niveau. Het album wordt afgesloten met de Bathory cover ‘Mother Earth Father Thunder’, welke volledig naar de typische Manegarm stijl is getransformeerd. Fans van Manegarm, en eigenlijk van folk metal in het algemeen, zullen zeer blij zijn met dit album. Voor mij is folk metal eerder een genre om, straal bezopen, onnozel op te doen op een festival dan om echt naar te luisteren. Maar zo af en toe is dit zeker niet slecht.

Hans Goossenaerts (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Fuck Hate, We’re All Equal
2. Carnival Land
3. Enslaved
4. Sirens
5. Monster At Heart
6. Nomad

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Knives To A Gunfigh

Knives To A Gunfight is een band afkomstig uit Antwerpen - België en werd gevormd in 2012.
In 2014 nam de band deel aan The Red Bull Bedroom Jams, won de finale in Trix (Deurne, België) en wist zo niet alleen een plaats te bemachtigen op de affiche van Graspop Metal Meeting maar ook 4 dagen lang opnames bij Red Bull Studio in Amsterdam om hun eerste album op te nemen.
Na dit album volgde ook een live album van het optreden tijdens de finale in de Trix.
De band deelde het podium met onder andere: Attila (US), Dying Fetus (US), Malevolance (UK) en Pro Pain (US). Ook het thuis land werd niet gespaard door de band zo speelde ze onder anderen in 2014 op Graspop Metal Meeting en in  2015 op Antwerpen Metal Fest waar ze het publiek volledig wild kregen.
Vooraleer ik het over het album begin wil ik al duidelijk maken dat Knives To A Gunfight geen onbekende band is voor mij ik zag ze al een aantal keer live optreden en kan hierover zeggen dat de band het publiek serieus wild kan maken.
Al direct bij de intro van het eerste nummer werd mij duidelijk dat dit album loei hard zou zijn, Momenten waarvan ik kippenvel kreeg wisselde zich af met goesting in het starten van moshpits en circlepits waarna je zeker kan zijn dat je hele nummers lang serieus hard staat te headbangen om vervolgens je trommelvliezen te laten daveren door de harde baslijnen die perfect samen gaan met de gitaar verbreizelende gitaar riffs, knallende drums en epische metalcore vocalen, deze combinatie zorgen voor een onvergetelijke ervaring. Op donderdag 16/06/2016 zal de band te zien zijn op Graspop Metal Meeting mijn mening zeker de moeite om ze te gaan bekijken.

Lars Kaethoven (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. affinity.exe
2. Initiate
3. 1985
4. Lapse
5. The Architect
6. Earthrise
7. Red Giant
8. The Endless Knot
9. Bound By Gravity

Platenlabel
InsideOut Music

Labelnummer
0I001563

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Haken

Deze kerels uit Londen timmeren reeds enkele jaren aan de weg en worden stilaan één van de toonaangevende groepen binnen de wereld van de heavy progressive rock. Na hun vorige alom geprezen cd ‘The Mountain’ was het uitkijken of de opvolger dezelfde hoge toppen zou scheren. En ik kan jullie geruststellen, met ‘Affinity’ heeft Haken opnieuw een pareltje gecreëerd. Daar waar vroeger vaak referenties naar de heavy rock van de seventies aanwezig waren, heeft de groep nu zijn inspiratie vooral gehaald uit de eighties. Maar ondanks die invloeden is dit een heel moderne en eigenzinnige CD geworden, waarbij alle muzikanten het onderste uit de kan halen met meer dan voldoende aandacht voor de songstructuur.
Na een experimentele intro met veel soundscapes krijgen we met de song ‘Initiate’ al een eerste hoogtepunt, waarin een stevige ritmesectie wordt afgewisseld met prachtige vocalen, stevige djent riffs en subtiele keyboards. De groep is er zowel op instrumentaal als vocaal vlak sterk op vooruit gegaan. De echte eighties-sound komt naar boven in ‘1985’, waar verwijzingen naar Toto, Dream Theater, Spock’s Beard op een geheel eigen Haken-manier aanwezig zijn, inclusief ook die typische synthesizer loops à la Europe. Neem daarbij ook het aanstekelijke refrein en je hebt een song, die elke progliefhebber in het hart zal dragen. In ‘Lapse’ vallen vooral de solo’s op keyboards en gitaar op, de song zelf blijft niet onmiddellijk hangen, maar de lat ligt dan ook heel hoog.
Onvermijdelijk op elk album van Haken is de epic, hier is dat het 15 minuten durende ‘The Architect’ geworden. Door dat typische samenspel van alle instrumenten in pure progressieve metal moet je natuurlijk onmiddellijk aan Dream Theater denken, maar ook hier zijn voldoende elementen aanwezig om te blijven boeien, inclusief de uitstekende bassolo à la Jonas Reingold bij Karmakanic of zelfs de death metal voices van gastzanger Elnar Solberg van Leprous.
Van ‘Earthrise’ is er een officiële video uitgebracht, hetgeen betekent dat men hier enig hitpotentieel in ziet. En toegegeven, in de seventies was dit ongetwijfeld een hit geweest, maar ik vrees dat in de huidige constellatie van de hedendaagse muziek geen plaats meer is voor dergelijke pareltjes. Met de complexe ritmes van een Gentle Giant gecombineerd met de melodieuze instrumentale begeleiding van een Alan Parsons Project en de aanstekelijke zangpatronen heeft deze song echt alles mee.
‘Red Giant’ baadt in een ambient sfeer en bouwt op naar een heviger sectie om dan langzaam uit te faden, een goed nummer dat echter misschien net iets te weinig variatie biedt. Dan heeft ‘Endless Knot’ heel wat meer te bieden, beginnend met solo’s op keyboards en gitaar waarop de drums het heft overneemt in ritmes, die mij bij momenten aan Pain of Salvation doen denken. En alhoewel de ballad ‘Bound By Gravity’ ook een uitstekend nummer is, zou ik dit misschien niet aan het einde van het album geplaatst hebben. Let wel, zelfs in zo’n rustig nummer is er nog ruimte voor enkele stevige uithalen.
Zoveel is duidelijk, met ‘Affinity’ heeft Haken opnieuw een uitstekend album uitgebracht, de inbreng van de verschillende groepsleden heeft een aantal heel gevarieerde songs opgeleverd, met invloeden van allerlei muziekgenres en muzikale tijdperken. Een absolute aanrader!

Claude Bosschem (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Guess
2. From Ego
3. 24/7 Smile
4. Afraid To Bleed
5. Silver Tongues
6. Time
7. Reprise Of A Beautiful Day
8. Just Another Legacy

Platenlabel
Parnassus Records

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Cirrha Niva

Zo’n 15 jaar geleden was Cirrha Niva en hun album ‘Liaison De La Morte’ voor mij de revelatie van het jaar. Hun muziek en shows waren een ware rock-opera met een mix van horror en romantiek. Hun uiterlijk, kostuums en decor waren allemaal in Halloweenstijl. 
In 2009 brachten ze ‘For Moments Never Done’ uit. Wat een transformatie. Een andere bezetting, met Rob Willemse nog steeds als componist en gitarist, maar met uitstekende nieuwe muzikanten. Ook de muziek klonk totaal anders. Harder, meer progmetal, met vooral alle aandacht voor de muziek, want de horrorshow was er niet meer tijdens de optredens. Toen gaf ik ze in mijn review het maximum van de punten en dat is met hun nieuwste CD niet anders. 
Eigenlijk kan mijn bespreking heel kort zijn. Eén zin met alle superlatieven die ik ken en daarna kopen jullie natuurlijk allemaal onmiddellijk het album. Maar zo makkelijk is het leven van een reviewer nu ook weer niet. (;-)
Hun muziek is nog altijd progmetal maar deze keer met een seventies randje. Het is pas tijdens het laatste nummer van de CD dat ik opmerkte welke invloed er ook in steekt. Want daarin speelt Devon Graves (Psychotic Waltz, alias Buddy Lackey van Dead Soul Tribe) een fluitsolo en zingt hij ook een stuk mee. En die invloed van Psychotic Waltz is ook hier en daar hoorbaar in hun andere nummers. De fantastische styling van Ingeborg Steenhorst van I Style Stars (Lacuna Coil, Epica,...) brengt visueel een beetje de sfeer van vroeger terug. Legrand heeft een stemgeluid dat perfect past bij de muziek en waar iedere progmetal groep op jaloers mag zijn. Rob is een virtuoos op de gitaar maar wordt sinds kort ook bijgestaan door Carlo Heefer die ook van wanten weet. De ritme sectie mag er ook wezen en dat is dan heel zacht uitgedrukt. De beste nummers zijn volgens mij ‘Afraid To Bleed’ met een gastoptreden van Lisette van den Berg (Scarlet Stories) die met haar stem het nummer naar hogere sferen brengt. (meer dan het maximum kan ik echter niet geven ;-) en het 12 minuten lange (maar dat merk je niet) ‘Just Another Legacy’ met de eerder vernoemde Devon Graves. Maar die favourite track  wijzigt bij iedere beluistering. Luister maar eens naar het instrumentale ‘Reprise of a Beautiful Day’. Ik moet ook nog even Erik van Ittersum (Theater Equation) vermelden die geholpen door de goede raad van Joost van den Broek (ex-After Forever) de keyboards bespeelt. En dan is er nog het productie team, Jochem Jacobs en Bouke Visser van Split Second Sound Studio (o.a. Textures) dat volgens mij alle volgende albums van Cirrha Niva mag onder handen nemen. Wat een album!! Zegge het voort, want ze verdienen de volle aandacht!

Line-Up: 

• Legrand – Zang
• Rob Willemse - gitaar
• Carlo Heefer - gitaar
• Michel Steenbekkers - bas
• Robert van Kooij - drums

Danny Focke (5)